Andere Tijden Sport

De Nederlandse schaatsbond heeft in 1985 het bericht van de diefstal van een kistje met urinemonsters van Yvonne van Gennip en Ria Visser in de doofpot gestopt. De urine werd afgenomen na het EK in Groningen, waar Van Gennip en Visser verrassend de DDR-rijdsters versloegen. Andere Tijden Sport en de Volkskrant onthullen nu hoe destijds grote paniek ontstond en wie vermoedelijk achter de diefstal zat. Voormalig dopingcontroleur Frans Pellikaan en toenmalig KNSB-bestuurslid Letty Corbijn spreken zich uit in Andere Tijden Sport. Daarin wordt een nieuw licht geworpen op de Nederlandse schaatssport in de jaren 80. Centraal daarbij staat het EK vrouwen van 1985 in Groningen, toen Yvonne van Gennip en Ria Visser een bres sloegen in het onaantastbaar geachte Oost-Duitse bolwerk. Andere Tijden Sport onthult hoe na dat EK het kistje met de urinemonsters van Van Gennip en Visser op verdachte wijze verdween.

Het is inmiddels een heuse traditie. Voor het zevende opeenvolgende jaar is er een Andere Tijden Sport gewijd aan de Elfstedentocht. Maar deze keer aan een tocht die er nooit zou komen. In januari 1996 is Henk Kroes niet weg te slaan van de televisie. De voorzitter van de Vereniging De Friesche Elf Steden spreekt over ijstransplantaties, over windwakken en vooral over ja of nee. Komt-ie wel of komt-ie niet? Zondag 4 februari 1996 lijkt de grote dag te worden. Vol goede moed rijdt Kroes van zijn woonplaats Boazum naar Leeuwarden. Hij is dan nog in de veronderstelling dat hij de woorden 'It giet oan' gaat uitspreken. Maar de voorzitter is te positief geweest. De tocht komt er niet. Althans niet de officiële tocht. Weekblad Panorama vindt Kroes maar laf en besluit om zelf een Elfstedentocht te organiseren. Negen marathontoppers rijden een wilde tocht zonder stempelkaart.

In 2005 wint schaatsster Barbara de Loor uit het niets goud op de 1.000 meter bij de WK afstanden in Inzell. Ze verslaat Anni Friesinger en Marianne Timmer. Op buitenijs. In de sneeuw. Die gouden plak heeft een bijzondere voorgeschiedenis. Barbara de Loor, de eeuwige vierde. In 1999 ondergaat ze een hartoperatie om hartritmestoornissen te verhelpen. Tijdens het EK in 2003 wordt ze verguisd omdat ze opgeeft na een rugblessure en Nederland een startplek verliest. Een jaar later slaat ze terug. En hoe. Barbara gaat schaatsen voor het team van haar idool Friesinger. Ze verhuist naar Inzell. Ver weg van familie en vrienden. Daar, in het rustige Zuid-Duitse plaatsje, vecht ze tegen de eenzaamheid en tegen het individualistische topsportleven. Uit verveling helpt ze zelfs mee in de keuken en in de bediening van het restaurant van de ijsbaan. Over een oer-Hollandse schaatsster en haar strijd tegen eenzaamheid, met uiteindelijk de ultieme beloning: eeuwige roem.

In de gouden jaren van het Nederlandse voetbal is hij tussen grootheden als Willem van Hanegem en Johan Cruijff een opvallende verschijning. Frans Derks, de scheidsrechter met het strakste broekje van de eredivisie. Volgens vriend en vijand een uitstekend arbiter. Populair bij voetballers en trainers. Maar door zijn lange haren, zijn korte broekjes, zijn ongezouten meningen en zijn eigengereide gedrag niet geliefd bij de bobo's van de KNVB. "En dat heeft me een WK gekost," zegt Derks jaren later in Andere Tijden Sport. Dik in de tachtig is hij inmiddels, maar het broekje past nog en hij fluit nog steeds.

Jakarta, 20 oktober 1973. Zwaargewicht Rudi Lubbers bokst de wedstrijd van zijn leven tegen Muhammad Ali, de grootste bokser aller tijden. Lubbers verliest weliswaar op punten, maar knock-out gaat hij niet en hij blijft de volle twaalf ronden overeind. Daarmee oogst hij bewondering, ook van de meester zelf. Lubbers heeft een prachtige carrière met vele titels, maar nadien gaat het mis met hem. Hij belandt in een Portugese gevangenis wegens drugshandel. Het is een beschuldiging die hij altijd ontkend heeft en die hem mentaal sloopt. Een leven van ups en downs volgt, maar de oude wordt hij nooit meer. Andere Tijden Sport treft hem aan in een Bulgaars gehucht aan de Zwarte Zee. Hij en zijn vrouw leven er als kluizenaars. Nog één keer kijkt hij terug op dat gedenkwaardige gevecht met Ali en steeds duidelijker wordt waarom hij die avond tussen de touwen in Jakarta overeind bleef maar daarna door het leven geveld werd.

'Willem' is een unicum voor Andere Tijden Sport: een geheel uit archiefmateriaal opgebouwd portret van een voormalig topsporter. Willem van Hanegem, 'De Kromme', volgens sommigen de op één na beste voetballer van Nederland ooit, wordt in februari 75 jaar. In 'Willem' focussen we puur op zijn actieve voetbaljaren, dus van de jaren zestig tot 1983, het jaar van zijn afscheid. Willem van Hanegem was zeer geliefd. Als voetballer en daarbuiten samen met Truus, de eerste voetbalvrouw. Maar Willem was ook bikkelhard, een treiteraar, kortom: een onmogelijk mens. Door een uitgelezen selectie uit het archief, met eveneens een rol voor radio en fotografie, komt voortdurend dat door Van Hanegem zelf belichaamde contrast naar voren: het ruwe en het fijne, het mooie en het lelijke, het stoere en het kwetsbare.

Op de dag van de Grand Prix van Valkenswaard zendt Andere Tijden Sport een aflevering uit over één van Nederlands beroemdste motorcrossers, Gerrit Wolsink. Jeffrey Herlings is de eerste Nederlandse wereldkampioen motorcross in de koningsklasse, maar hij had eigenlijk de tweede moeten zijn. In de jaren zeventig is Gerrit Wolsink, de Vliegende Tandarts, er heel dichtbij. De Nederlander kan in 1976 wereldkampioen worden, maar in de állerlaatste Grand Prix van het seizoen wordt hij dwars gezeten door een Belg, waardoor een andere Belg er met de wereldtitel vandoor gaat. Wolsink vermoedt nog steeds een complot. De Achterhoekse crosser is in die dagen razendpopulair. Niet alleen in Nederland, maar ook in de Verenigde Staten, waar hij liefst vijf keer op rij de Grand Prix wint. Wolsink staat model voor de superhit Oerend Hard van Normaal én voor de spraakmakende film Spetters van Paul Verhoeven. Andere Tijden Sport over de sexy jaren van de motorcross.

In de wielerwedstrijd Dwars door België 1983 botste Gerrie Knetemann in volle koers op een auto. Het dramatische gevolg: een beenbreuk, een slagaderlijke bloeding, men vreesde voor zijn leven. Twee jaar later blijkt hij uit de dood herrezen wanneer hij in erbarmelijke omstandigheden de Amstel Gold Race wint. Met het historische moment waarop hij zijn ellende en vreugde live op televisie uithuilt op de schouder bij Mart Smeets.

Veel boksers, voor en tijdens de Tweede Wereldoorlog, waren van Joodse komaf. De eerste knokploegen tegen de nazi's bestonden uit Joodse boksers. In de arme Joodse wijken was spierkracht een van de manieren om je staande te houden. De Joodse Ben Bril was een van de bekendste boksers. Al vijf jaar voordat het verplicht werd door de Duitse bezetter, bokste hij met een Davidster op zijn broek. Om die er, uit trots over zijn afkomst, nooit meer af te halen. Hij overleefde kamp Westerbork en Bergen-Belsen, nadat hij was verraden door Sam Olij met wie hij in 1928 nog gebroederlijk in het Olympisch team zat. Bijna 75 jaar later duikt de 33-jarige Joodse profbokser Barry Groenteman in het verleden van de hoogtijdagen van het Joodse boksen en van zijn illustere voorganger Ben Bril.

Vera Pauw wordt met twee broers geboren als drieling. Met haar broers voetbalt ze op het pleintje in geboortedorp Vianen. Ze tackelt jongens, ze passeert pubers. Vera hoort erbij. Maar als haar broers lid worden van een voetbalclub, mag Vera niet meedoen. In de jaren zeventig mogen meisjes van de KNVB pas op hun zestiende voetballen. Het is het begin van Vera Pauws voetbalgevecht. Ze trotseert cynische mannen, krijgt het voor elkaar dat jongens en meisjes samen in een team kunnen spelen en coacht het Nederlands vrouwenelftal naar de halve finales van het Europees Kampioenschap in 2009. Het is de doorbraak van het vrouwenvoetbal. Een schitterende toekomst lonkt. Vera maakt verdere plannen, maar clasht dan met de bazen van de KNVB. Een Andere Tijden Sport over vrouwenstrijd in het voetbal. Met o.a. Louis van Gaal, Daphne Koster, Shanice van de Sanden en Michael van Praag.

Na de grote Toursuccessen in de jaren vijftig is het Nederlandse profwielrennen begin 1964 op sterven na dood. In de laatste Ronde van Frankrijk zijn maar vier Nederlanders gestart, een dieptepunt. Ze rijden ook nog eens allemaal in buitenlandse dienst. Het lukt in Nederland niet om een sponsorploeg op de been te krijgen, ook de beroemde ploegleider Kees Pellenaars niet. Als de topcoureurs al elders onderdak hebben gevonden, weet Pellenaars vlak vóór de Tour van 1964 toch een geldschieter te strikken, TeleVizier. Het tegendraadse, jonge weekblad en Pellenaars passen goed bij elkaar. Het clubje onervaren Brabantse amateurs waarmee hij naar Frankrijk afreist ontpopt zich als een rebellenploeg. Jagend op etappezeges lappen ze de regels aan hun laars. Een van hen, Kees Haast, blijkt verrassend genoeg een begenadigd klimmer. Een jaar later gaat hij in het klassement de strijd aan met mannen als Gimondi, Poulidor en Motta. Hij lost ze op een col van de eerste categorie. Haast is op weg om de eerste Nederlander te worden op het eindpodium van de Tour de France. Dan gaat het mis…

Een onnavolgbare schaar, een mysterieuze blik. Een virtuoze linksbuiten in de jaren zestig en zeventig van de vorige eeuw. Piet Keizer. Winnaar met Ajax van drie Europa Cups. We zijn met zijn allen een beetje vergeten hoe goed Piet Keizer kon voetballen. De jongere generatie kent hem amper, terwijl er ooit discussies waren wie er beter was: Cruijff of Keizer. Je zag hem ook bijna nooit meer op tv. Daar had Piet helemaal geen zin in. Hij was wars van heldenverering. Ruim twee jaar geleden overleed Piet Keizer. Na zijn dood bleef de voetbalwereld achter met onbeantwoorde vragen. Over zijn onzekerheid, zijn nukkigheid. Over zijn ruzie met Johan Cruijff, die in het begin van zijn carrière idolaat van hem was. Over zijn botsingen met zijn coach Rinus Michels. Andere Tijden Sport op zondag 4 augustus, 22.00 uur, NPO 1. Met nieuw beeld en o.a.Jan Mulder, Sjaak Swart, Klaas Nuninga en Willem van Hanegem.