Maklowicz on the go

Podróż po „Wyspie kóz” rozpoczyna się od spotkania w wulkanicznym krajobrazie z dzikimi kozami i osłami oraz od degustacji owoców dziko rosnącej opuncji figowej. Kolejne czworonogi – wielbłądy i lemury – już bardziej udomowione, oglądamy, doimy i karmimy w parku zoologicznym w La Lajita. Z miasta Morro Jable ruszamy szlakiem niemieckiego inżyniera Gustava Wintera, który na niedostępnym odludziu zbudował tajemniczą willę (jak twierdzą wtajemniczeni – punkt przerzutu hitlerowskich zbrodniarzy wojennych do Ameryki Południowej). Mniej zagadkowo prezentują się kulinaria wyspy: zupa rybna rozrabiana z mąką gofio, smażona ośmiornica, przekąski w barze tapas czy gotowana biała ryba z sosem kolendrowym, w autorskim wykonaniu Roberta Makłowicza.

Z czarnej plaży Ajuy, na której w początkach XV wieku wylądowali chrześcijańscy konkwistadorzy, szlak podróży wiedzie do ulokowanej w górach dawnej stolicy wyspy, Betancurii, i jej kulinarnych skarbów: restauracji przy kościele Santa Maria oraz kozich serów prosto z fermy Pepe e Ysabel. Przyglądamy się uprawie pomidorów, których kwiaty zapylają importowane pszczoły, a w Salinas del Carmen śledzimy proces produkcji morskiej „soli pienistej”. Z karty dań odcinka polecamy klasyczny duet tapas: krewetki z czosnkiem i smażone zielone papryczki (gambas al ajillo, pimientos de padrón), ziemniaki z soli (papas arrugadas), pieczony udziec wieprzowy i wyjątkowo smaczną, królującą na całej Fuerteventurze kozinę.

Ponad 3700 metrów – tyle dzieli wierzchołek uśpionego wulkanu Teide, najwyższego szczytu Hiszpanii, od poziomu morza. Robert Makłowicz pokonuje ten dystans kilkoma skokami, posilając się po drodze w przyjaznym schronisku słynną zupą puchero canario i kozimi serami. Pod szczytem wznosi toast za pomyślność Wysp Kanaryjskich, a na ustawionej ponad chmurami kuchence turystycznej osobiście przyrządza inną wyspiarską specjalność w kategorii zup: Caldo de papas, czyli miejscową kartoflankę. W wiosce La Matanza pod wulkanem Robert bierze udział w tradycyjnym targu bydła, degustuje wino z Teneryfy – zarówno beczkową reservę z renomowanej bodegi, jak i młode wino z przydomowej, dosłownie garażowej winnicy typu guachinche, podawane z megazestawem domowych przekąsek.

Fortuny dawnych właścicieli ziemskich, zakładających na Teneryfie plantacje bananów i winnice, widać do dziś w mieście La Orotava, pełnym rezydencjalnych domów z tamtej epoki. Robert podziwia wnętrza jednego z nich, a w innym, zamienionym na restaurację, kosztuje słynnego Conejo al salmorejo, kanaryjskiego królika w marynacie z oliwy, czosnku, papryki, morskiej soli i pieprzu. Kulinarny szlak prowadzi dalej przez plantację i pakowalnię bananów do kuchni szefa miejscowego stowarzyszenia Slow Food, który częstuje Roberta swoimi autorskimi deserami z bananów. W nadmorskim mieście Puerto de la Cruz Robert odnajduje ślady Agaty Christie, zagląda do wyjątkowo gościnnego baru dla miejscowych oraz własnoręcznie gotuje Pulpo con mojo de aguacate czyli ośmiornicę w sosie z awokado.

Stolica Malty zawdzięcza swoje istnienie inwazji tureckiej w XVI wieku i oblężeniu twierdzy Kawalerów Maltańskich. Od niej więc, donośnym wystrzałem armatnim, rozpoczyna się podróż (w czasie). Odwiedzamy pałac wielkiego mistrza zakonu i dawny szpital La Sacra Infermeria prowadzony przez Rycerzy Szpitalników. Podróż w czasie kończy się w dokach i stoczni remontowej, zasypywanej bombami w czasie II wojny światowej. Całkiem współczesny (i bardzo świeży) jest natomiast tuńczyk złowiony ryb w zatoce Marsaxlokk, w sosie pomidorowym z kaparami, okoń morski oraz spagetti w Palazzo Preca czy maltański napój Kinnie – gazowana oranżada z gorzkich pomarańczy.

Z kilku wysp tworzących maltański archipelag, bliżej poznajemy z Robertem Makłowiczem dwie największe: Maltę i Gozo. Ta druga to cuda nadmorskiej natury i wzniesione ludzką ręką kamienne wspaniałości, takie jak cytadela w stolicy wyspy, mieście Rabat. Na wyspiarskim talerzu lądują sałatka z miejscowym kozim serem, zupa rybna z małżami i penne z sosem z królika. Malta też ma swój Rabat, tuż przy opasanej murami średniowiecznej Mdinie, a w nim słynny bar z wyrabianymi na miejscu ciasteczkami pastizzi ze słonym nadzieniem. Ma również wino, oliwę z doskonałym pieczywem i gościnnych mieszkańców, którzy zapraszają Roberta na domowy obiad.

Nie na Błoniach, lecz na gościnnej Malcie spotykają się dwaj ciekawi świata krakowianie: Robert Makłowicz i ks. Andrzej Augustyński, założyciel stowarzyszenia dobroczynnego Siemacha, pomagającego młodym ludziom; prywatnie wielki Malty znawca, miłośnik i częsty na niej gość. W planie wspólnej podróży jest Mosta ze swoją wielką kościelną kopułą i jej „bombową” historią. Jest rejs jachtem wokół wyspy, śladami niezwykłego człowieka, którego łódź rozbiła się u jej brzegów. Jest również kilka ważnych miejscowych pozycji kulinarnych: królik, pierożki ravjul, wołowina braggioli oraz spagetti marinara na sposób tradycyjny – jako danie rybne bez parmezanu, oczywiście!

Robert Makłowicz wybrał się w świąteczną podróż do miejscowości Dziemiany na Kaszubach. Tutaj Wielkanoc ma nieco inny wymiar niż w pozostałych częściach Polski. W tamtejszej Chacie Kaszubskiej Koło Gospodyń Wiejskich urządza doroczny konkurs bab wielkanocnych. Panie prezentują swoje wypieki, śpiewają i częstują gości czym chata bogata.

W stolicy stanu i wyspy Penang Robert Makłowicz spotyka się z polskim ambasadorem w Malezji, sprawcą tej dalekowschodniej podróży. Wspólna kolacja w ulicznej jadłodajni jest wstępem do poznawania historycznych i kulinarnych atrakcji tej dawnej brytyjskiej kolonii. Oglądamy jej pierwsze umocnienia, Fort Cornwallis, poznajemy postać kapitana Francisa Lighta z Kompanii Wschodnioindyjskiej, a na dawnym cmentarzu chrześcijańskim odnajdujemy polski grób. Street of Harmony to ulica, przy której stoi trzynaście świątyń różnych wyznań, a Jetty Lee to dawna wioska rybacka: domy na palach wzdłuż wchodzącego w morze drewnianego molo. W karcie dań odcinka wołowina po chińsku w sosie ostrygowym, muzułmańska kuchnia z północnych Indii, smażone na chrupko banany i chińskie ciastka na deser.

Mieszkańcy Kuala Lumpur chętnie skracają nazwę miasta do samych inicjałów i w tych dwu literach streszczają całą jego wielkość i nowoczesność. Nad lasem wieżowców górują dwa najwyższe drapacze chmur: bliźniacze wieże Petronas Towers i wieża telewizyjna KL Tower. Robert podziwia miasto z 86. piętra Petronas i równie wysoko ocenia jakość dań podawanych w obrotowej restauracji na szczycie drugiej z wież. Szef kuchni Ismail gotuje dla niego w swojej restauracji specjały ze wschodniego wybrzeża, a sam Robert, w futurystycznej rządowej dzielnicy Putrajaya, przyrządza malajskie curry z baraniny.

Z malezyjskiej stolicy szlak podróży prowadzi na północ, w góry Cameron Highlands. Słyną one z niższych niż gdzie indziej temperatur, upraw warzyw oraz malowniczych pól herbacianych. Robert Makłowicz zagłębia się w temat herbaty teoretycznie oraz praktycznie, asystuje też przy zbiorach herbacianych liści, by wreszcie wśród krzewów camellia assamica przyrządzić sałatkę z makaronem ryżowym. Odwiedza górski targ uliczny, plantację wodnego szpinaku oraz świątynię taoistyczną. Podziwia ceremonialny chiński taniec lwów. Zjeżdża na nizinę do miasta Ipoh, gdzie degustuje miejscowe przysmaki: kurze łapki, kiełki sojowe z gleby wapiennej oraz kurczaka Nga Choi Kai z płaskim makaronem ryżowym.

Największa i zdaniem wielu najpiękniejsza w południowo-wschodniej Azji buddyjska świątynia Kek Lok Si jest jedną z najbardziej efektownych wizytówek malezyjskiej wyspy Penang, zamieszkanej przez Malajów, Chińczyków, Hindusów i Tajów. Równie różnorodna jest miejscowa fauna i flora – egzotyczne motyle, przyprawy i tropikalne owoce. Galangal, kurkuma czy tamarynda prosto z ogrodu grają główne role podczas gotowania słynnej zupy Assam Laksa, a na plantacji owocowej oglądamy w ich naturalnym środowisku takie zamorskie smaczności jak ananas, maracuja, karunda czy indyjskie jabłka wodne. Jest też przegląd pikantnych specjałów kuchni tajskiej oraz danie główne odcinka, Sour Fish Curry, które Robert gotuje na rajskiej plaży.