Jest wiosna 1893 roku. Trzydziestoparoletni Stanisław Połaniecki, wywodzący się z zamożnej rodziny ziemiańskiej, po studiach za granicą zajął się działalnością kupiecką. Pragnie jako współwłaściciel Domu Bankowo - Handlowego rozszerzyć jego działalność, ale do tego potrzebny jest kapitał. Połaniecki postanawia odebrać zastaw kilkudziesięciu tysięcy rubli na hipotece majątku Krzemień, który należy do jego dalekiego krewnego, pana Pławickiego, gospodarującego tam z córką, Marynią. Wizyta w Krzemieniu przynosi narodziny uczucia między Stachem i Marynią, zamąconego jednak przez fakt, że Pławicki nie oddaje długu i Połaniecki wyjeżdża z Krzemienia postanawiając sprzedać dług hipoteczny.

Stanisław Połaniecki odwiedza austriackie miasteczko Reichenhall, gdzie przebywa jego znajoma z Warszawy, pani Emilia Chwastowska, z ciężko chorą na serce córeczką Litką. Stach czeka na ostateczne załatwienie sprawy długu hipotecznego, który odsprzedał, by odzyskać pieniądze pożyczone przed laty panu Pławickiemu. Krzemień zostaje wystawiony na licytację, Pławicki z córką muszą przenieść się do Warszawy. Zlicytowany majątek kupuje zapobiegliwy adwokat Maszko, znajomy Połanieckiego, pragnąc ofiarować go Maryni jako prezent ślubny. Panna Pławicka odmawia jednak swojej ręki adwokatowi. Litka coraz bardziej zapada na zdrowiu. Stach i Marynia odwiedzają swoją małą przyjaciółkę. Spotykają się w mieszkaniu pani Emilii, jednak w ich wzajemnych kontaktach wyraźnie wyczuwalne jest napięcie. Oboje nie potrafią przełamać niechęci, jaka zrodziła się pomiędzy nimi w związku ze sprawą Krzemienia.

Marynia i Stach Połaniecki coraz częściej spotykają się w domu pani Emilii Chwastowskiej, przy łóżku chorej Litki. Umierająca dziewczynka życzy sobie, aby pogodzili się i pobrali. Ulegając żądaniu nieszczęsnego dziecka, wybaczają sobie dawne urazy. W Warszawie przebywa również sąsiad Pławickich z okolic Krzemienia, młody pan Gątowski, który skrycie marzy o Maryni. Między nim a Maszką dochodzi do awantury, którą może zakończyć jedynie pojedynek. Maszko prosi Połanieckiego, by został sekundantem.

Maszko zostaje lekko ranny w pojedynku, co nie przeszkadza mu oświadczyć się pannie Teresie Krasławskiej. Adwokat mysli głównie o posagu przyszłej małżonki, a i panna wraz ze swą matką wiążą nadzieje z materialną pozycją przyszłego oblubieńca. Połaniecki wreszcie prosi o rękę Maryni i zostaje szczęśliwym narzeczonym. Dla obojga zakochanych nastaje radosny okres karnawału, kuligów i podmiejskich spacerów.

Wiosna roku 1894. Odbywa się ślub Maryni i Stanisława. Miodowy miesiąc młodzi spędzają w Wenecji, gdzie spotykają malarza Świrskiego. Tymczasem w Warszawie Maszko popada w coraz większe kłopoty finansowe - majątek żony okazał się bowiem mitem, tworzonym po to, by znaleźć męża. Połanieccy po powrocie z Wenecji częśto bywają na letnisku Bigiela - wspólnika Stacha, gdzie spotykają się z licznymi znajomymi.

Lato przynosi wiele wydarzeń w życiu zaprzyjaźnionych rodzin. Marynia spodziewa się dziecka, stary pan Pławicki oddaje sie uciechom wielkomiejskiego życia. Stanisław Połaniecki zostaje pewnej nocy z powabną Teresą Maszkową pod nieobecność pana domu. Po tej przygodzie pozostaje jednak Połanieckiemu niesmak i wyrzuty sumienia. Dochodzi do tragedii - Ignacy Zawiłowski, poeta, zarabiający jako kancelista u Połanieckiego, zastaje swą narzeczoną, pannę Castelli, w ramionach bawidamka, pana Kopowskiego. Młody człowiek strzela do siebie z rewolweru.

Nieszczęsny poeta Ignacy Zawiłowski, który usiłował targnąć się na swoje życie, nie zginął od kuli rewolwerowej, jest ranny. Kopowski, który uwodził jego narzeczoną, zostaje przyłapany w niedwuznacznej sytuacji z panią Osnowską. Zdradzony mąż wyzywa go na pojedynek. Maszko ucieka przed wierzycielami, pozostawiając w Warszawie piękną żonę. Połaniecki nie zamierza jednak wykorzystać okazji, nie chce kontynuować przygody sprzed miesięcy. Marynia rodzi syna. Uszczęśliwiony Stach kupuje na licytacji Krzemień i ofiaruje go żonie. Rodzina Połanieckich wraca do majątku, na ziemię przodków.