Belga Sport

In 2004 kan enkel de eindzege in de Wereldbeker het veldritseizoen van Sven Nys nog wat glans geven. Sven begint als leider in de Wereldbeker aan de laatste wedstrijd. Als zijn dichtste belager, Richard Groenendaal wint, moet Nys bij de eerste zes eindigen om de eindoverwinning veilig te stellen. Groenendaal wint. Achter hem wordt gespurt voor de ereplaatsen. De andere Belgen rijden alsof hun leven ervan afhangt. Nys wordt zevende en blijft met lege handen achter. Voor Nys het absolute dieptepunt in zijn carrière. Zijn tegenstanders probeerden hem die dag te kraken, maar ze hebben Nys een gunst bewezen De vernedering in Pijnacker maakte iets los in hem. Die dag wordt de Kannibaal van Baal geboren.

Eric Wauters was al op vroege leeftijd zot van paarden en paardensport, maar was van simpele afkomst. Dankzij een enorm doorzettingsvermogen en een staalhard karakter, groeide hij uiteindelijk toch uit tot jumpingruiter, een van de beste die België ooit gekend heeft. Het leverde zelfs een olympische medaille op. Maar toen de resultaten er niet meer kwamen, was zijn sterke karakter eerder een hindernis. De familie moest machteloos toekijken toen Wauters die laatste hindernis niet meer kon nemen.

Aan het einde van de jaren 80 loopt er een tijdperk ten einde in Limburg. De steenkoolmijnen gaan een voor een dicht. In 1987 sluit de mijn van Waterschei haar poorten, Winterslag volgt in 1988. Winterslag en Waterschei zijn natuurlijk ook het voetballend hart van Genk. Nu de mijnen dicht gaan moet voetbal een belangrijke schakel worden in het Reconversieplan van de Kempense Steenkoolmijnen, de KS. Er wordt al jarenlang over en weer gepalaverd over een eventuele fusie, over één grote Genkse club. Maar nu smelten Winterslag en Waterschei eindelijk samen. Het is een verstandshuwelijk, ingezegend door de KS, met als bruidsschat een nieuw stadion. Maar de relatie is in het begin wantrouwig. In de bestuurskamer moeten er mensen met de vroegere rivalen samenwerken, de supporters tellen na hoeveel 'er van Waterschei' en 'hoeveel er van Winterslag' op het scheidsrechtersblad staan. Na één seizoen degradeert de fusieclub naar tweede klasse. Het decennium dat volgt wordt er een van vallen en opstaan. Van culthelden als Carmel Busuttil en Frane Bucan. Van toppers als Branko Strupar en Philippe Clement. Van excentrieke trainers als Enver Alisic en van succesman Aimé Anthuenis. En uiteindelijk ook van het succes waar iedereen al tien jaar op wacht, de eerste prijs van de club, de Beker in 1998. De topclub die iedereen in 88 voor ogen had, is één decennium later eindelijk uit de as van de mijnen verrezen. Met getuigenissen van Pier Denier, Domenico Oliveiri, Frane Bucan, Carmel Busuttil, Branko Strupar, Aimé Antheunis, Albert Bijnens, Jan Vandermeulen, Philippe Clement en Enver Alisic.

Wanneer Tia Hellebaut in 2006 Europese kampioene hoogspringen wordt, is heel België verrast. Op dat moment is enkel Kim Gevaert een Europese titelkandidaat, maar op die warme zomeravond in het Zweedse Göteborg bezorgen Kim en Tia de Belgische atletiek een dubbel delirium. De weg naar de top was niet evident voor Hellebaut. Tot haar 16de was Tia Hellebaut nog Tia Van Haver. Een moeilijke gezinssituatie met een hardwerkende moeder, de nodige financiële problemen ook, tot stiefvader Joris Hellebaut in haar leven komt en mee voor stabiliteit zorgt. Er is ook een parallel met haar atletiekcarrière. Ze heeft talent, maar niet de juiste werkethos, tot ze bij coach Wim Vandeven terecht komt. Wim is de tweede man in haar leven die voor stabiliteit zorgt. En meer. Naast coach wordt Wim al snel ook de levenspartner van Tia.

Wanneer Raymond Goethals in de zomer van 1989 beslist om België te verlaten, heeft hij een volle rugzak om. Een rugzak gevuld met successen, bij Standard, Anderlecht en de nationale ploeg. Hij heeft zelfs al een bijnaam: 'den Tuveneir'. Maar in die rugzak zit ook controverse omwille van zijn betrokkenheid bij de omkoopaffaire Standard - Waterschei van 5 jaar eerder. De nieuwe lucht van Zuid-Frankrijk moet een oplossing bieden, en tegelijkertijd geeft het Goethals de kans om zich te bewijzen op een hoger niveau.

Eind jaren zeventig, toen het wielrennen gedomineerd werd door Italianen, Belgen en Fransen, trok een jonge Ierse boerenzoon naar het vasteland om er zijn geluk te beproeven als profrenner. Sean Kelly vond onderdak bij de Belgische Flandria-ploeg van Briek Schotte, waar hij moest knechten voor Freddy Maertens en Michel Pollentier. De stille ingetogen jongeman met het rode haar leerde al snel hoe zwaar het leven van een wielerprof kon zijn, maar klagen deed hij nooit.

Na de dominantie van Eric De Vlaeminck belandt het Belgisch veldrijden in de tweede helft van de jaren zeventig in een serieuze dip. De Zwitsers domineren de sport en Albert Zweifel is de nieuwe koning van het veld. Hij wordt vier maal op rij wereldkampioen en moet daar in 1980 in zijn eigen Wetzikon vijf op een rij van maken. Maar daar steekt Roland Liboton een stokje voor. Het nieuwe Belgische supertalent blijft het best overeind in de Zwitserse sneeuw en pakt in het hol van de leeuw zijn eerste wereldtitel bij de profs. Liboton is op dat moment amper 22 jaar. Een bitse rivaliteit met de norse Zwitser is geboren.