Współczesna sztuka wyróżniona w konkursie Teatru Telewizji na utwór dramatyczny. Trzonem fabuły jest konflikt pomiędzy ojcem i synem. Adam, były opozycjonista walczący z „komuną”, prowadzi obecnie własny, dochodowy biznes. Wraz ze wspólnikami przystępuje do tytułowego przetargu na spalarnię śmieci. Jego syn Piotr jest dziennikarzem w wysokonakładowej, prestiżowej gazecie. Zdobywa informacje, które podważają zgodność z prawem oferty przetargowej Adama. Poczucie obowiązku zawodowego nakazuje mu ujawnić je opinii publicznej. Wydaje się, że nie przyjdzie mu to zbyt trudno. Jego stosunki z rodzicem są chłodne.

Współczesny komediodramat, nawiązujący w swej stylistyce do przypowieści, o losach małżeństwa, które przechodzi poważny kryzys. Kilkuletnia dziewczynka, na znak protestu przeciw ciągłym kłótniom rodziców, ucieka z domu w wieczór wigilijny. Poszukiwania zaginionej doprowadzają do ponownego scalenia rozpadającego się związku.

Odnotowane w historii przez kronikarza Edmunda Michotte'a autentyczne spotkanie dwóch tytanów muzyki – Rossiniego i Wagnera w autorskim spektaklu Macieja Wojtyszki. Sztuka Macieja Wojtyszki zdobyła wyróżnienie w konkursie Teatru TV na utwór dramatyczny w 1999 r. Tytuł spektaklu nawiązuje do żartobliwego określenia samego Rossiniego, który u kresu drogi, na pięć lat przed śmiercią, skomponował wielki – wbrew nazwie – utwór religijny La Petite Messe Solennelle, nazywając Małą Mszę Uroczystą „ostatnim grzechem śmiertelnym swojej starości".

Inscenizacja jednego z najlepszych utworów prozatorskich Tadeusza Różewicza. Spektakl z 2000 roku w reżyserii Andrzeja Barańskiego. Andrzej Barański przeniósł akcję utworu z lat sześćdziesiątych do dzisiejszej Polski. Zrealizowany filmową metodą spektakl opowiada wzruszającą i dramatyczną historię ślepej miłości ojca (Jerzy Trela) do córki (Agata Buzek), która z małego miasteczka wyruszyła na studia do Warszawy i nigdy już z niej nie wróciła. Zaalarmowany telefonem o chorobie swojej Mireczki ojciec wybiera się do stolicy, aby ją odwiedzić.

Debiut dramaturgiczny Adama Drabika, w reżyserii Waldemara Krzystka. Autor w swobodny sposób czerpie z trendów i mód współczesnego kina i literatury, tworząc historię kryminalną z zaskakującymi zwrotami akcji. Potencjalna ofiara wielokrotnie napotyka wynajętych zabójców i pomaga im w tarapatach. Reżyser świadomie nawiązuje do konwencji „kina drogi”, zaprawiając swą opowieść sentymentalną nutą naiwnej ballady i ciepłej ironii.

Autorski spektakl Marka Koterskiego z 2000 roku. Interesująco zrealizowana, autorska wersja sztuki współczesnego dramaturga, scenarzysty i reżysera, napisanej w 1989 r., przedstawia dalsze losy Adasia Miauczyńskiego. Kompleks mężczyzny niekochanego, niezasłużenie pozbawionego kobiecej czułości, w dodatku mniej męskiego niż pierwszy lepszy czerwonomordy prymityw – przewija się w różnych wariantach, w kolejnych wcieleniach Miauczyńskiego. W „Nas troje” powraca wciąż to samo marzenie, znane z wcześniejszych sztuk czy filmów – spotkać kobietę, z którą chciałby się zestarzeć, przeżyć to, co przydarzyło się Mistrzowi i Małgorzacie.

Komedia Jerzego Niemczuka w reżyserii Janusza Zaorskiego. „Cyrograf” ,„Nieboskie stworzenie”, „Głośna sprawa”, „Racja głodowa”, „Kociokwik” to sztuki, które zapewniły Jerzemu Niemczukowi (ur. 1948) opinię jednego z nielicznych autorów, z powodzeniem uprawiających rzadki na polskich scenach gatunek: współczesną komedię obyczajową. W swych utworach Niemczuk potrafi autentycznie śmieszyć, ale też prowokować do zadumy, bynajmniej nie wesołej.