Tokaido A Journey

De aankoop van een Japanse prent zet ons aan het speuren. Wat stelt ze voor? Wie heeft ze gemaakt? Wie en waar zijn de mensen op de prent? Enkele maanden later zijn we onderweg: op zoek naar de juiste locatie, en veel meer...

We verlaten de Tokyo – Yokohama megapolis en trekken langs de kust richting Hakone gebergte. Onderweg komen we meer te weten over wonen en ziek zijn in Japan en wonen we een gekende en toch vreemde huwelijksceremonie bij.

We trekken de bergen in, naar het hoogste punt van de Tokaido: de Hakone pas, en iets verderop de gevreesde meldingspost, waar vroeger elke reiziger uiterst nauwkeurig werd gecontroleerd door het shogunaat. Dan reizen we verder richting kust, in de schaduw van de Fuji berg, die zich echter verscholen houdt.

We beginnen nu te beseffen dat er ook op het platteland vrij weinig overblijft van wat Hiroshige ooit zag. Zelfs het landschap is vaak ingrijpend veranderd. Gelukkig troont de Fuji berg, nu in volle pracht, zich onveranderd boven dit alles uit.

Dag 8 begint in het slaperige Okabe: we volgen enkele jongeren op hun dagelijkse tocht langs de oude Tokaido naar school. Daarna kronkelt de oude weg zich meer landinwaarts, verder weg van de monding van de gevreesde Ooi rivier en weer de bergen in richting Kakegawa.

In de schaduw van het kasteel van Kakegawa ligt het graf van Gijsbert Henmij, opperkoopman van de Nederlandse vesting nabij Nagasaki. We reizen verder en komen aan in Hamamatsu, een van Japan’s talrijke industriële centra: een uitstekende plaats om na te gaan hoe het er op het werk aan toegaat.

We reizen door de zwaar geïndustrializeerde Aichi Prefectuur. Gelukkig kronkelt de Oude Tokaido zich regelmatig weg van de drukte, door slaperige dorpjes als Goyu en Akasaka. Hier verbijven we in een herberg die Hiroshige ook bezocht. Net als hij observeren we wat er onderweg gebeurt.

Een autoverkoper brengt ons van Chiriyu tot in de boort van Nagoya, waar we prachtige Atsuta tempel bezoeken, net op het moment dat alle families uit de buurt dat ook lijken te doen. Van Nagoya gaat het per boot richting Kuwana en Yokkaichi, een vroegere Tokaido pleisterplaats die veel te lijden kreeg.

Van het rustige Ishiyakushi trekken we over de Suzuka pas door het meest ongerepte deel van de vroegere Tokaido. Maar al snel herinnert het drukker wordende verkeer ons dat we onze eindbestemming naderen.

De voorlaatse reisdag brengt ons van Kusatsu en Otsu, hoofdstad van de Shiga Prefektuur naar onze eindbestemming: Kyoto—de enige stad op onze reisweg die de oorlog ongeschonden liet. Dan volgtde reis terug naar het vertrekpunt. Deze keer wel heel wat sneller dan voordien, maar dan wel zonder de ervaringen die het reistempo van weleer ons gaf.