Met de wind mee

De wind blaast Wouter vandaag naar Sarajevo. Maar voor hij daar aankomt, ontmoet hij Paul Lowe die oorlogsfotograaf was tijdens het beleg van Sarajevo. Via de legendarische bobsleebaan duikt Wouter de stad in, die hij verkent met stadsgids Samra. Onderweg naar Mostar botst Wouter in Konjic op Jelle, een Belg die met veel plezier roet in het eten gooit door het hoogste dorp van Bosnië voor te stellen als alternatieve finish van de dag. Door immense berglandschappen fietsen de twee naar Lukomir om er bij de familie Maslesa te overnachten. De volgende dag is de wind een uitzonderlijk goede bondgenoot want hij blaast loeihard bergafwaarts naar Foça, aan de grens met Montenegro. Maar daarna stuurt hij Wouter over de Durmitor waar hij zijn zwaarste dag ooit op de fiets beleeft.

Wouter neemt afscheid van zijn gezin en vertrekt met de trein naar Hongarije. Hij vindt het eindpunt van zijn vorige reis en daar stuurt de wind hem naar Mohács waar hij op een bizar festival belandt. Door Slavonië rijdt hij naar Vinkovci in Kroatië waar hij via een rode telefooncel in een Engelse pub belandt. Wouter beleeft er een legendarische avond met oorlogsheld Steve, diens vrouw Dragica en sergeant Mille. De volgende bestemming is Srbac in Bosnië, maar in Slavonski Brod stoot Wouter op zijn ultieme voetbalheld, Josip Weber.

Wouter steekt de grens over naar Bosnië waar zijn eerste ontmoeting al meteen een bizar bezoek aan een 'moving house' oplevert. De volgende dag stuurt de wind hem oostwaarts richting Gradačac en ontmoet hij Jasna die een bijzondere link heeft met ... Balegem, Oost-Vlaanderen. De Dinarische Alpen laten de eerste keer hun tanden zien wanneer Wouter naar Zavidovici fietst, maar het zijn vooral de tanden van twee bruine beren die hem de schrik van zijn leven bezorgen. Bij het ontbijt voor zijn tentje in Han Pijesak besluit Wouter om de wind te negeren en naar Srebrenica te rijden om er van een bevoorrechte getuige te horen wat daar precies gebeurd is. De dag eindigt in de B&B van Rob, een Nederlander die als blauwhelm dezelfde horror heeft meegemaakt en die zijn moeilijke verhaal deelt.

Bekomen van zijn sneeuwavontuur ontmoet Wouter in Mojkovac de wereldkampioen luieren - letterlijk. Via een omweg belandt hij in Kosovo waar hij op sleeptouw wordt genomen door een Tieltse vriend. Wouter is supporter op een levensbelangrijke basketmatch in Mitrovicë en ziet daar ook hoe de onafhankelijkheidsoorlog de stad nog steeds in twee deelt. Vervolgens blaast de wind hem naar het zesde land op zijn reis. In Skopje, Noord-Macedonië, ontmoet hij Metodi die hem meeneemt naar de grootste Romawijk van Europa, een speciale plek ...

De wind blaast Wouter naar het zuidwesten. Het wordt een dag van verwarrende tegenstellingen wanneer hij achtereenvolgens met de maffia, een schilder van moskeeën en orthodoxe monniken praat. Wouter mag in het Bigorski klooster overnachten waarna hij de grens met Albanië oversteekt. Daar is hij getuige van de razendsnelle ontwikkeling van het 'Thailand van Europa'. Op de piramide van Tirana krijgt Wouter een serenade van een heuse operazangeres en een gastvrije familie nodigt hem uit voor het paasmaal in Elbasan. Eindigen doet hij in Berat, de stad met de duizend ramen.

Langs machtige rivieren en bergen waait de wind naar Korcë, waar Wouter op de Vlaamse moeder Theresa stoot. Hij slaapt in een voorraadkast maar leert vooral een uitzonderlijke dame met een nog uitzonderlijker verhaal kennen. Vervolgens fietst hij naar het meer van Ohrid waar hij per ongeluk een verboden vis proeft en de grens oversteekt, terug naar Noord-Macedonië. In Ohrid zelf neemt een mengeling tussen Elvis en Popeye hem mee voor een boottochtje waarna hij, onder een loden zon, verder rijdt richting Prilep. Daar springt, naast de ooievaars, de tabaksteelt in het oog. Wouter krijgt het verhaal van boer Mende en stuit de dag erna op Biljana die door de Verenigde Naties is uitgestuurd om de boeren herop te voeden. Het blijft bloedheet, de dag eindigt in Valandovo bij 35 graden.

Vroeg uit de veren en een ontbijt bij/onder een waterval. Wouter heeft zijn lesje geleerd en probeert de hitte voor te zijn. Maar wanneer de wind hem de grens met Bulgarije over blaast, heeft de realiteit hem ingehaald. Een heuse bosbrand is het bewijs van hoe warm het is. In Rupite wordt Wouter naar de tempel van een helderziende gestuurd en in Melnik belandt hij op een trouwfeest dat tot de vroege uurtjes duurt. Met een zwaar hoofd moet hij de volgende dag naar Bansko en dat wil zeggen: door de voor fietsers levensgevaarlijke Kresnakloof. In het skidorpje Bansko ontmoet Wouter Stefan, die er is voor het Digital Nomad festival. De volgende dag waait de wind uit het westzuidwesten: langs het Belitsa berenreservaat waar Wouter de vroegere 'dansende' beren van Bulgarije ontmoet.

Het einde van de reis komt in zicht, maar de dag start met slecht nieuws: buikkrampen. De wind stuurt Wouter bergafwaarts, dus beslist hij toch te fietsen. Kort voor de middag, in Novo Selo, bezoekt hij misschien wel het charmantste - of knulligste - themapark ooit. Gelukkig maakt de hartelijkheid van de burgemeester veel goed. Wouters maag speelt echter nog steeds op, dus beslist hij de etappe in te korten en te overnachten in Plovdiv. Daar neemt hij een rustdag, verkent de stad en raakt aan de praat met twee Mormoonse missionarissen. De volgende dag voelt hij zich fysiek beter en fietst Wouter over de Thracische vlakte naar Sjipka, waar onlangs een enorme storm is gepasseerd. Hij helpt Tatjana met het opruimen van haar tuin, en zij raadt hem aan langs het Buzludzha-monument te rijden. De laatste etappe van de reis loopt van Kesarevo naar Shumen, waar Wouter terugblikt op een fantastische fietstocht.