Een jaar op zee

Wim maakt kennis met het vissersleven, hij vaart voor de eerste keer uit en ondervindt aan den lijve hoe het er op zee aan toegaat. Vissers op rust vertellen over hun eerste reis. Soms waren ze maar elf jaar en gingen ze meteen drie weken op zee, met een bemanning die ze niet kenden.

Hoe is het om met een visser getrouwd te zijn? Hoe trekken de vrouwen hun plan als hun man 250 dagen per jaar op zee zit? Hoe beleefden de kinderen hun jeugd met een afwezige vader? En hoe proberen de vissers zelf hun vaderrol in te vullen, contact te houden met het thuisfront en de voeling met hun gezin niet te verliezen?

Als de professionele visserij onder druk staat, dan zijn de garnaalvissers met uitsterven bedreigd. In Oostende proberen ze het hoofd boven water te houden, maar je kan de boten op één hand tellen. Het zware leven eist zijn tol, weinig jongeren voelen zich nog geroepen om garnaalvisser te worden.

Hoe weet je waar en wanneer je de beste vis vangt? Daar komt veel kennis bij kijken over de vis, de natuur, de jacht, het weer, de maanstanden, stromingen... Elke visser heeft zijn geheime trucjes waarmee hij de anderen de loef probeert af te steken.

De vissersstiel heeft het zwaar: jongeren vinden het niet evident om zo lang van huis te zijn en het harde leven aan boord schrikt hen af. Reders krijgen maar moeilijk een bemanning bij elkaar gesprokkeld. Zit er nog toekomst in de visserij?

Eén ding hebben alle vissers gemeen: hun onvoorwaardelijke liefde voor de zee en de vissersstiel. Ondanks de gevaren drijft het gevoel van vrijheid hen telkens weer het zeegat in. En waar het hart van vol is, loopt de mond van over.