Pier de smid (Ward De Ravet) heeft op een regenachtige avond in zijn hangar een vergadering belegd, waar de mannen van het dorp beslissen hoe ze het gouden jubileum van Gust (Carlos Van Lanckere) en Siska (Rose Calmeyn) Verhelle gaan vieren. Al snel dwaalt het gespreksonderwerp af naar Piers megalomane plan om in de deelgemeente Waterland een kerk te bouwen, om "de heren in Brussel" te laten weten dat met die van Waterland niet mag gelachen worden. Philomene (Alice Toen) en de pastoor (Marc Leemans) proberen in de gietende regen het gezelschap af te luisteren. De vergadering wordt ruw onderbroken door Cies Stampers (Walter Cornelis), die waarschuwt dat de dijken op het punt staan het te begeven. En dat is nog niet de enige miserie: een stroper van in de buurt van Kortrijk, Rinus (Kristiaan Lagast), heeft per ongeluk een welbekende dorpsinwoner doodgeschoten.

Mentie (Lode Van Beek), Rietje Rans (Jef Burm) en Staf Verhelle (Piet Balfoort) zijn op uitnodiging van Isidoor De Mulder (Vic Moeremans) in zijn chique appartement in Gent, waar hij Mentie een boekenkast wil laten maken. Toevallig is ook Stafs broer Fons (Daniël Muyllaert) aanwezig, die zich tot het socialisme heeft bekeerd en al jaren met zijn familie gebroken heeft. Staf probeert om de brokken toch te lijmen met het oog op het nakende jubilem van hun ouders. Hun schoonbroer, Miel (Marcel De Stoop), een omhooggevallen parvenu, probeert Isidoor voor vanalles en nog wat geld uit zijn zakken te kloppen, en weet hem zelfs zover te krijgen dat hij hun jarenlange meid, Eufrasie (Rita Lommée) aan de deur zet ten voordele van een jong en sexy ding dat beter presenteert om de deur open te maken. Isidoors vrouw Clotilde (Ann Petersen) is echter niet gelukkig met die gang van zaken.

Bij de familie De Mulder moet het feest nog maar beginnen! Mijnheer Isidoor laat zich door zijn schoonbroer het hoofd op hol jagen, en heeft zich een piano laten aansmeren, zodat de beau monde van Gent op hun kosten op hun appartement feestjes kan houden. Miels vrouw, Irma Verhelle (Arla Theys) is intussen weg van de operatenor Gerard De Lombardi, die een exclusief optreden komt geven op het appartement van de De Mulders. Eufrasie wordt echter intussen het bloed onder de nagels gepest door de nieuwe meid, Blanchette (Carmen Jonckheere), duidelijk een protégé van Miel. En Clothilde? Die moet zwijgen. Total onverwacht staan burgemeester Hippoliet (Alex Wilequet) en Catho (Denise Deweert) voor de deur. Ze hebben voor Eufrasie een brief bij van Clément Lambrecht (Sjarel Branckaerts), die na twintig jaar samen te wonen met zijn zuster toch eindelijk eens aan trouwen denkt, en zijn jarenlange liefde Eufrasie uitnodigt op de kermis van Leiedonck.

Het is alweer de derde kermis op Leiedonck sinds de moeder van Leentje zich bekend heeft gemaakt. Leentje is intussen door haar vader bij het bestuur van de brouwerij betrokken, en als haar verloofde, Tuurke zijn avondschool goed afmaakt, is hij de gedoodverfde opvolger om de brouwerij over te nemen. De stomme Polleke kan het alleen maar met lede ogen aanschouwen. Er terwijl Brozie, Ulle en Rappe Catho fameus bij de neus nemen, en Wies de Barbier Catho een nieuw parfum schenkt, hangt er liefde in de lucht. Soms minder goed nieuws: Goeleke, de dochter van Bolle, hoort niets meer van Veerke, Rietjes zoon die in het leger zijn dienstplicht vervult en Lieske Verhelle, de dochter van Staf, laat zich gewillig inpakken door de jonge en hevige Louitje. Clément en Eufrasie zijn ongewild getuige van dit pril huwelijksgeluk, en zijn als jonge veertigers de mening toegedaan dat het uiteindelijk toch allemaal niet meer voor hen weggelegd is. De dorpsbewoners hebben er echter anders over beslist.

Leentje krijgt van haar vader te horen dat ze nog minstens twee jaar zal moeten wachten vooraleer ze met Tuurke zal mogen trouwen. Hippoliet wil dat de twee eerst voldoende studeren om met kennis van zaken de brouwerij over te nemen. Als ultieme middel om Hippoliet te overtuigen schakelen ze Catho in. Hippoliet is als de dood voor wat zijn zuster Emmerence (Diane De Ghouy) van het huwelijk zou denken. Leentje heeft echter de gunst van tante Emmerence al lang verworven.

Isidoor De Mulder maakt zich klaar om met de familie Verhelle naar Leiedonck te rijden voor de jubilee van hun ouders. Wanneer er een aangetekende brief aankomt om de piano terug te eisen, vallen eindelijk de schellen van zijn ogen en ziet hij in dat Miel een omhooggevallen bedrieger is. Hij besluit hem eens een flinke toer terug te lappen. Bij de Verhelles valt de komst van de kinderen niet in goede aarde. Vooral Blanchette, het lief van Fons, trekt op negatieve manier de aandacht.

Het jubileum ontaardt in een complete familiale scheldpartij. Miel en Blanchette hebben Staf dronken gevoerd, en de hauteine Irma wil dat haar ouders de geschenken van burgemeester Hippoliet niet aanvaardt. Gust weert zich als een duivel in een wijwatervat, maar kan niet voorkomen dat zijn kinderen hem te schande maken.

Door de aanhoudende regen staan de dijken op springen. Pier meent dat de overheid het gehucht Waterland niet voor vol aanziet omdat ze geen eigen parochie hebben, en hij blijft maar doorzeuren dat ze een eigen kerk moeten hebben. De pastoor steigert bij het horen van dit voorstel, maar wanneer de dijken het effectief begeven, krijgt Pier de boeren op zijn hand. Rietje helpt intussen Piers zoon Zeentje (Bob De Moor) om een liefdesbrief te schrijven, niet wetend dat die voor zijn dochter Rozeke bestemd is. Het paar krijgt uiteindelijk de goedkeuring van de beide vaders, op voorwaarde dat ze kunnen wachten tot de nieuwe kerk gebouwd is.

De ruwbouw van de nieuwe kerk op Waterland staat er, en al wie heeft meegeholpen mag aanschuiven aan de rijke feestdis. Er moeten echter nog enkele dingen besproken worden, niet in het minst hoe de bisschop gaat worden uitgenodigd om ze te komen wijden. Wie er als eerste in de kerk zal trouwen, is al duidelijk: Zeentje en Rozeke. Tuurke en Leentje zijn intussen al getrouwd, Goeleke heeft daarentegen bericht gekregen dat Veerke heeft bijgetekend in het leger. En ook de eerste dopeling meldt zich al aan, wanneer Clément Lambrecht het heugelijke nieuws brengt dat Eufrasie in blijde verwachting is. De vraag wie de eerste wordt die in de nieuwe kerk zal begraven worden, die Mentie nog al lachend stelt, wordt echter plots niet meer zo hypothetisch als ze op het eerste zicht lijkt.

Vijf maanden zijn intussen verstreken, de bisschop heeft nog steeds de brief van Rietje niet beantwoord. Labor Et Constantia heeft intussen in zowat alle buurgemeenten hun volledige oeuvre al paar keer gespeeld om fondsen in te zamelen. Pier zet de mensen aan tot een stakingsactie: op zondag gaan ze niet meer naar Leiedonck naar de mis, zolang de kerk van Waterland niet gewijd is, ondanks hevig protest van de pastoor. Philomène neemt elke gelegenheid om Pier en zijn "bende trawanten" zwart te maken en schuwt daarbij de grote middelen niet: ze laat Brozie doen alsof hij een hartaanval krijgt, zodat ze hem voor de sacramenten der stervenden wel naar de oude kerk moeten brengen. De slecht volgehouden komedie slaat om in bittere ernst wanneer het pasgeboren kindje van Clément en Eufrasie, dat nog steeds niet gedoopt is, slechter en slechter wordt. De pastoor weigert om het in het kerkgebouw te dopen, uit colère doet Pier het dan maar zelf. Dit levert hem de banvloek van de pastoor op.

Er zijn reeds drie weken verdwenen, en Pier heeft niets van zich laten horen. De geruchten gaan dat Pier zichzelf in de Leie heeft verdronken uit onvrede met het feit dat het bisdom niet op Rietjes brieven met verzoek tot wijding van de kerk is ingegaan. Vooral Philomène is er het hart van in, wat niet wegneemt dat de koster al avances aan het maken is nog vòòr het lijk goed en wel begraven is. De geruchtenmolen geraakt in een stroomversnelling nadat er een flink onherkenbaar lijk is gevonden. Enkele getuigen herkennen het lichaam formeel als dat van Pier, want wie zou het anders kunnen zijn. Alleen, het is 'm niet, want hij daagt na een week in bed gelegen te hebben met kolieken, plots bij Rietje op.

Brozie heeft gesuggereerd dat - uiteraard tegen betaling - hijzelf, Ulle en Rappe door de heilige Sint-Elooi hoogstpersoonlijk zullen genezen worden van hun handicaps, om Pier de mogelijkheid te geven in volle glorie terug te keren onder de levenden. De heisa rond de kerk van Waterland is intussen nieuws geworden in de lokale pers, en doorgedrongen tot het bisdom. De bisschop zelf (Albert Vandoorne), een oud-studievriend van Hippoliet, komt hoogstpersoonlijk naar Waterland om zich van de situatie te vergewissen, en hij staat erop om de schrijver van de brieven, Rietje, te ontmoeten. Piers miraculeuze genezingsshow staat intussen op het punt te beginnen, zij het dat die iets anders af zal lopen dan hij zelf verwacht had.

De dag van het gouden jubileum van Gust en Siska Verhelle is aangebroken. De ene na de andere dorpsbewoner, met op kop de pastoor en in zijn kielzog de koster (Ugo Prinsen), komt het paar feliciteren. Gust laat zijn zoon Staf beloven dat hij vandaag, nu de familie in de kijker staat, niet overmatig zou drinken. In de hangar van Pier de Smid zijn Leentje, Goeleke en Rozeke (Linda Lepomme) de praalwagen aan het voorbereiden, en Wies is vuurwerk in elkaar aan het brouwen. De kleurrijke evocatie van het Belgische koloniale verleden, met Pier uitgedost als Leopold II, wekt natuurlijk weer de wrevel van de champetter (Werther Van der Sarren), die er gewoon om vráágt om weer eens uitgelachen te worden door de vaste clique.