Andere Tijden Sport

Een verhaal over de herrijzenis van Nederland. Het grootste volksfeest sinds de Bevrijding van de Duitsers aan het einde van de Tweede Wereldoorlog. Op zoek naar de bewoners van de zinkende woonboot, de mensen op de bruggen over de snelweg en naar uniek videomateriaal van de mensen die de bus op zijn zegetocht van het vliegveld Eindhoven naar het Museumplein in Amsterdam hebben gefilmd. Met stewardessen, ME'ers, half verzopen fans, een bezorgde burgemeester Van Thijn, radioverslaggever Jack van Gelder, het jongetje dat op de boot sprong, de chauffeur van de spelersbus en vele, vele anderen.

Favoriet Nederland, vice-Weltmeister '74, verliest dit in Joegoslavië gehouden EK 1976 na twee keer rood (Neeskens en Van Hanegem) in de halve finale tegen Tsjechoslowakije. Nederlandse spelers provoceerden en schopten, voetbalvandalisme binnen de lijnen. Verslag van een sportief drama, met alle direct betrokkenen. Cruijff, Van Hanegem, Neeskens, bondscoach George Knobel en scheidsrechter Clive Thomas alias The Book.

Het ware verhaal achter de rel Hiddink-Davids ('Steek je kop in de reet van een andere speler') op het EK 1996 in Engeland. De kwalificatie voor dit toernooi werd behaald door het zwartste Nederlands elftal ooit, bijna allemaal spelers van Ajax. De kiem voor het conflict ligt dan ook in Amsterdam. De zwarte Ajax-spelers verdienden fors minder dan de zogenaamde A-spelers waartoe Blind, Van der Sar en de gebroeders De Boer behoorden. De hoofdrolspelers spreken openlijk over de gang van zaken bij het Nederlands Elftal en bij Ajax. Met Ronald de Boer, Winston Bogarde, de toenmalige bondscoach Guus Hiddink en Maarten Oldenhof, de algemeen directeur van Ajax uit die periode.

Hoe Nederland bijna het EK van 1988 misliep na de ontploffing van een sinaasappelbom in de Kuip tegen Cyprus. Door een listige lobby in Zwitserland kreeg Oranje niet de reglementaire drie punten in mindering, maar mocht het de wedstrijd tegen Cyprus zonder publiek overspelen. In een leeg stadion De Meer in Amsterdam won Nederland met 4-0 en plaatste zich voor het EK 1988 in Duitsland. Een reconstructie met alle direct betrokkenen.

De winnende 800 meter race in Barcelona 1992 ter plekke minutieus gereconstrueerd met Ellen van Langen en haar tegenstanders uit Cuba en Rusland. De race als meisjesboek. Theo Reitsma leverde niet alleen op een legendarische manier commentaar, hij had de overwinning al voorspeld, naar aanleiding van de tijden die ze dat seizoen liep.

Het mooiste moment vonden ze toch wel de felicitatie van prinses Beatrix na afloop van de huldiging. Op de Olympische Spelen van Tokio in 1964 rijden vier Hollandse jongens naar wielergoud op de 100 kilometer ploegentijdrit. Het Nederlandse viertal is absoluut geen favoriet, maar ze fietsen in de stromende regen de sterke wielerlanden Frankrijk, Italië en België (met een jonge Eddy Merckx) naar huis. Voor het eerst in de Olympische geschiedenis worden in 1964 de Spelen in een Aziatisch land gehouden. Het is 14 oktober 1964 en het regent onophoudelijk in Japan. De Nederlandse ploeg bestaat uit Gerben Karstens, Bart Zoet, Eef Dolman en Jan Pieterse, allen afkomstig uit Zuid-Holland. Dolman is pas achttien, de anderen zijn begin twintigers. Ploegleider is Joop Middelink uit Amsterdam, die de start bijna mist omdat hij geen regenjas bij zich heeft. Van het kwartet van Tokio zijn nog slechts twee renners in leven: Gerben Karstens en Jan Pieterse. Bart Zoet is vroegtijdig gestorven na een ongemakkelijk leven vol drank en tegenslag. Eef Dolman is ook niet oud geworden. Hij leed aan een hersenziekte. Of zijn gebruik van doping in de jaren zestig hiermee te maken heeft gehad is nooit aangetoond, maar wel vaak verondersteld. De coureurs Gerben Karstens en Jan Pieterse praten over elkaar en over deze race in de regen. Familie en nabestaanden spreken openhartig over de moeilijke levens van Bart Zoet en Eef Dolman.

Was ze een man of toch een vrouw? Dat is de vraag die nu al bijna zestig jaar onlosmakelijk verbonden is met Foekje Dillema, het sprintwonder uit Friesland. Ze moest haar jacht op Olympisch goud opgeven omdat ze ervan werd beschuldigd een man te zijn. Ineens was ze daar eind jaren veertig: een boerenmeisje dat over de atletiekbaan vlóóg. Met haar krachtige passen liep ze sneller dan viervoudig Olympisch kampioene Fanny Blankers-Koen van wie ze op 18 juni 1950 het Nederlands record op de 200m afnam. Drie weken later verplichtte de Koninklijke Nederlandse Atletiekunie haar tot een seksetest en werd haar record uit de boeken geschrapt. 'Ze zeggen dat ik geen meid ben', vertelt Foekje Dillema bij het afscheid van haar ploeggenoten als bestuurders van de Atletiekunie haar op het station in Utrecht uit de trein halen. Ze wordt teruggestuurd naar haar geboortedorpje Burum waar ze tot haar dood in december 2007 over haar schorsing zwijgt. Nu, zestig jaar later, zeggen haar ploeggenoten dat Foekje uitgeschakeld moest worden, omdat ze een bedreiging vormde voor Fanny Blankers-Koen, de vliegende huisvrouw, die in eigen land niet verslagen mocht worden. Opheldering over het mysterie Foekje Dillema. Naaste familie, ploeggenoten en tegenstanders vertellen over het drama. Wie zat er achter de verplichte seksetest? En vooral: was Foekje een man of een vrouw? Na zestig jaar eindelijk het bewijs.

In 1992 hebben Ronald Florijn en Nico Rienks een droom: Met acht roeiers en een stuurman naar de Olympische Spelen van 1996. Met De Holland Acht. Er wordt wat lacherig over gedaan. De laatste Olympische medaille van een Nederlandse Acht dateert van 1900. Een bronzen. Maar de roeiers geloven in hun project. Ze kopen zelf een boot, zoeken sponsors. Een vriendenteam ontstaat. Naarmate de Spelen naderen wordt de sfeer harder, vriendschappen komen onder druk te staan. Roeiers van het eerste uur vallen af door selectiewedstrijden. En Niels van Steenis krijgt de eerste verschijnselen van een fysieke burn-out. Maar in 1996 pakt De Holland Acht Olympisch Goud. Een formidabele prestatie.

De enige keer dat Nederland gastheer was van de Olympische Spelen. Tachtig jaar later kijkt Andere Tijden Sport of Bep van Klaveren terecht goud won. Zijn Argentijnse tegenstander was stukken beter, althans volgens de Argentijnen die na afloop slaags raakten met de politie om zo hun woede over het vermeende onrecht te koelen. Verder vertelt Andere Tijden Sport het verhaal van de manier waarop voor het eerst een Olympische fakkel de vlam van de marathontoren ontsteekt en worden de achtergronden onderzocht van het hardhandige politieoptreden in de Vijzelstraat tegen de horde Nederlandse supporters die een kaartje voor de voetbalwedstrijd tegen Uruguay probeert te bemachtigen.