Teatr Sensacji „Kobra”

Pani Stevenson – milionerka przykuta do łóżka na skutek wypadku – bezskutecznie próbuje połączyć się z biurem swojego męża, Henryka. Kiedy w końcu uzyskuje połączenie orientuje się, że połączono ją z niewłaściwym numerem i przez pomyłkę słyszy rozmowę dwóch mężczyzn, którzy omawiają planowane za kilka godzin morderstwo. Zdenerwowana kobieta próbuje wyjaśnić do kogo się dodzwoniła, lecz albo jest ignorowana – tak jak w centrali telefonicznej, albo (na skutek skąpych informacji jakie podaje) zbywana – tak jak to ma miejsce w wypadku rozmowy z policją. Z telefonu, jaki wkrótce otrzymuje od współpracownika jej męża Ivansa, pani Stevenson orientuje się, że jest on zamieszany w handel narkotykami, które wykrada z firmy jej ojca. W końcu coraz bardziej przerażona kobieta odbiera telefon od męża. Kiedy mu wszystko opowiada, Henryk wyznaje jej, że uwikłał się w ciemne interesy z handlarzami narkotyków i jest im winien 100 tys. dolarów, a jej samej grozi śmiertelne niebezpieczeństwo.

Czerwiec 1945. Korzystając z urlopu Staszek odwiedza w Gdańsku swoją babcię Marię. Kobieta wyznaje mu, że czeka na wizytę Władysława Witrosa z Przyłucka pod Elblągiem, swojego starego współpracownika z konspiracji, który wyznał, że czegoś się boi oraz prosi o spotkanie i o informacje dotyczące niejakiej Jadwigi Grytzan, której nazwisko obiło mu się o uszy w czasie okupacji. Okazuje się, że mężczyzna został zamordowany na klatce schodowej tuż przed przyjściem majora a do zwłok przyczepiono kartkę „Von Hubertus” - jest to pseudonim dowódcy Werwolfu w rejonie Przyłucka. Jej bazą wypadową są trudno dostępne bunkry pośród wciąż nierozbrojonych pól minowych. Staszek podejrzewa, że w otoczeniu owej Grytzan działa niemiecki agent, który przyjechał za Witrosem do Gdańska i tu go zamordował. Przerywa urlop by jako Hans Kloss przeniknąć w środowisko hitlerowskiej konspiracji, w czym pomóc ma mu ppor. Stefan Gwoźdź.

Ranny w czasie walk z ludźmi Hubertusa Staszek dochodzi do zdrowia w gdańskim szpitalu pod okiem dr Majewskiego. Dwaj mężczyźni poznali się w 1942, gdy Staszek jako agent J-23 działał w Abwehrze pod nazwiskiem por. Hansa Klossa. Zameldowała się wtedy u niego w nocy ranna łączniczka Ewa informująca o nieudanej akcji porwania inż. Krucka pracującego nad tajną bronią X-6. Klossowi udało się ją przewieść do szpitala, w którym dyżur miał jedynie Majewski. Ranny w czasie akcji kierowca informuje mjr von Rhode, przełożonego Klossa, że Kruck zaginął a jednym z partyzantów była kobieta. Rhode podejrzewa, że udało jej się zbiec, informuje także oberleutnanta, że w miejscowym szpitalu działa jego agent M-18. Ten postanawia go zdekonspirować i uratować Ewę.

17 sierpnia 1945 roku. Ewa, łączniczka, którą J-23 uratował w czasie okupacji, pracuje jako nauczycielka w Baranowie niedaleko Opola. Pewnego wieczora do drzwi jej szkoły puka nieznajomy. Mężczyzna, który przedstawia się jako Eryk, nie wie, kim jest i jak się nazywa. Staszek prowadzi w tym czasie śledztwo ws. „Wolf 2” - operacji szkolenia przez Niemców agentów mających dokonywać sabotaże na Ziemiach Odzyskanych. Właśnie jedna z takich grup wysadziła pociąg z repatriantami pod Baranowem. Przesłuchuje on odpowiedzialnego za rejon Śląska gen. Eberhardta, swojego przełożonego w Bukowie i Oberwaldzie. Generał wspomina majorowi o SS-Stubaf Helmucie Linku, oficerze SS prawdopodobnie ukrywającym się pod polską tożsamością. Na pytanie Staszka wspomina także o mjr Pollerze z Wrocławia. Na zaproszenie Ewy do Baranowa przyjeżdża Majewski mający zbadać Eryka, razem z nim przybywa tam Staszek chcąc jako Hans Kloss odnaleźć Linka i Pollerta.