Panorama (BE)

Anat en Rola werken allebei in de logistieke sector, import-export, elk voor een ander bedrijf. Na een paar keer te hebben samengewerkt doet Rola Anat een voorstel: laat ons voor onszelf beginnen. Anat is Israëlische en Rola Palestijnse. Ze willen Palestijnse zakenlui bijstaan in de helletocht door de Israëlische bureaucratie. Van Ramallah naar de haven van Ashdod is het amper 50 kilometer, maar Palestijnse handelaars hebben de grootste moeite om hun waar die 50 kilometer te doen afleggen. "Jij werkt met de Israëli's, ik met de Palestijnen. Het is ons te doen om de Palestijnse cargo sneller los te krijgen, de wachttijd moet van een maand naar een week." Ambitieuze meiden zijn Anat en Rola. Zij zien een kans om zaken te doen, waar doorgaans vooral problemen worden gezien. Met doorzettingsvermogen en veel plantrekkerij, willen ze er zijn voor hun klanten. Maar hun omgeving verwijt hen te werken met de vijand. Hun gevecht met de absurditeit van de bezetting en de Israëlische bureaucratie is meteen ook een gevecht tegen vooroordelen en achterdocht en tegen hun eigen verschillen. Zakendoen in het Midden-Oosten. 'Partner with the Enemy' - Zygote FIlms, 2014

Terwijl wij het zeepeil met angst zien stijgen, komt er met het smelten van de ijskappen in landen als Ijsland, Groenland en Noorwegen goud vrij te liggen. Vers land en open zee met nieuwe mogelijkheden, kansen en onafhankelijkheid. Leve de klimaatsverandering! In Groenland zijn de winters korter dan ooit en verschijnt land waar we altijd ijs hebben geweten. Nu de bodem zich laat ontginnen wordt op verschillende plekken onderzoek gedaan naar wat er in zit en wat ze er mee kunnen, de Groenlanders. Door het afsmelten van de ijskappen ontstaat er in het noorden van Noorwegen een nieuwe vaarroute. Het stadje Kirkenes was vooral bekend van zijn gesloten, want onrendabele mijn en zijn stadsvlucht, maar het zou nu wel eens een erg belangrijke gashaven kunnen worden. En langzaamaan ontstaat er ook internationale, en dan vooral Chinese interesse in de uitgestrekte vlaktes van Ijsland. De ruimte en de natuurlijke energiebronnen maken dat de Aziaten partnership na partnership sluiten en dat de premier zich afvraagt waarom Europa of de VS geen interesse laten blijken. Het is niet alleen maar kommer en kwel, die klimaatopwarming. Of zijn ze in het noorden enkel uit op economische recuperatie op korte termijn van een globaal probleem dat we blijkbaar niet genoeg weten aan te pakken? 'Het Warme Noorden' - Tegenlicht, 2014

Jongelui die plots de weg van het fanatisme inslaan, bereid tot de grootste gruwel in naam van hun geloof. Er was een tijd dat Al Qaida het grootste kwaad was, maar ondertussen laat IS hen met een straatlengte achter. En sinds een paar weken weten we dat die jihadstrijders ook hier acties willen ontplooien. IS heeft ondertussen een aanzienlijk deel van Syrië en Irak in handen. Het kalifaat krijgt vorm en heeft strijders nodig. Die rekruten halen ze van overal in de wereld. Panorama infiltreert in het terreurnetwerk om zicht te krijgen op de ronselaars en de nieuwelingen. We volgen de route van West-Europa naar Turkije en merken in Syrië dat de werkelijkheid van het kalifaat heel anders is dan de propagandafilmpjes van IS doen vermoeden. 'Young, French and Jihadists: the new ISIS recruits / Voyageurs du djiad' - M6, 2015

Vorig jaar rond deze tijd stond op het Onafhankelijkheidsplein in Kiev een mensenmassa Europa verliefd in de ogen te kijken met de rug naar Rusland. Poetin had president Janoekovitsj zover gekregen een associatieverdrag met de Europese Unie niet te tekenen. Het meest overtuigende argument was gas. Het is Poetins favoriete wapen van vandaag. Na de val van het communisme in Rusland verloor de Beer veel van zijn invloed, maar wat hij nog wel had waren grondstoffen, met name gas. Het Russisch recept voor gas is eenvoudig: overspoel je invloedssfeer met te goedkoop gas en als ze het wat te democratisch in de bol krijgen, is het de gaskraan die het hem doet. Een verhaal over gas en revoluties, over Europa en zijn energievoorziening. 'The Gas Weapon' - Alex Shiriaieff/Deckert Distribution, 2014

Heeft u intussen ook al uw goede voornemen voor 2015 opgeborgen, dat u gezonder ging eten? U bent niet alleen. We kunnen allemaal wel wat extra hulp gebruiken, want overal lonken lekkere, maar vaak ook ongezonde en dikmakende verleidingen. Op straat vliegen de hamburgers je in de mond, in de supermarkt staan de zakken chips recht voor je, in het station is er niets anders te krijgen dan zoet, in het bedrijfsrestaurant lokken vooral de frieten en op school staat enkel een frisdrankautomaat. Kiezen voor ongezond is eigenlijk veel te makkelijk en ondertussen worden we te dik. Maar het kan anders. Bij Google in Brussel bijvoorbeeld, moet je letterlijk door de knieën voor een klein stukje chocola. Kleine ingrepen, die blijkbaar écht het verschil maken. Wat als gezonde voeding nu eens een plek op de eerste rij zou krijgen? Panorama onderzoekt dat extra duwtje in de rug om voor gezond te gaan. Werkt dat, onbewust? Of is dat gewoon betuttelend? Peter Brems en Hilde de Windt zetten experimenten op in het bedrijfsrestaurant van de VRT, konden filmen bij Google in Brussel en zoeken antwoorden in Finland, waar de overheid via de school van jongs af aan bepaalt wat er op het bord komt.

Chronische lyme is the talk of the town. Komt er een epidemie aan of is het een onbestaande ziekte? De discussie tussen believers en non-believers is zo'n 15 jaar geleden begonnen in de VS. Sinds enkele maanden wordt ook in ons land het debat in de media uitgevochten. Zeker is dat de ziekte van Lyme een infectieziekte is die veroorzaakt wordt door een tekenbeet. Behandel de beet met een korte antibioticakuur en klaar is Kees. Dat is de ene stelling. Lijnrecht daartegenover staan de andere artsen. Zij geloven dat patiënten jarenlang met een verborgen infectie kunnen rondlopen vooraleer er symptomen optreden. Voor hen is chronische lyme een 'verklaringsziekte' voor een grote groep patiënten met onverklaarbare klachten. In Panorama getuigen slachtoffers over de gevolgen van de ziekte. Zoals Annelies (28). Zij hield voor Panorama zes maanden een videodagboek bij. Daarin getuigt ze over de helse pijnen, haar zoektocht naar de juiste diagnose en de zware behandeling. De verhalen van de zieken zijn soms schrijnend. Maar is er niet meer aan de hand? Als chronische lyme bestaat is meer onderzoek nodig en zullen de loopgraven moeten worden verlaten. Teken zijn in opmars door de opwarming van de aarde. Wordt het niet dringend tijd voor een betere registratie van het aantal tekenbeten? Het is verontrustend hoe onwetendheid regeert. Een reportage van Ilse Van Lysebeth en Laura Niclaes.

India heeft een probleem. Het is niet alleen een van de groeilanden van het moment, het heeft een probleem met zijn houding tegenover vrouwen. Verkrachting blijkt er schering in inslag, vaak erg brutaal, vaak ook in groep. Mannen, daders, durven er licht over gaan. "Een meisje moet zich maar niet zo laat op de avond buiten begeven." 'India's Daughter' vertelt het gruwelijke verhaal van Jyoti. Ze stond op het punt geneeskunde te gaan studeren, haar ouders hadden zich dubbel geplooid om hun dochter te kunnen laten studeren. Samen met een vriend ging ze naar de cinema, 'Life op Pi' gingen ze zien. Na de voorstelling nemen ze een bus naar huis. Jyoti wordt door een aantal mannen in de bus naar achteren gesleurd en brutaal verkracht. De vriend die bij haar was, krijgt klappen en kan niets doen. Nadat elk van de kerels zijn gang is gegaan, dumpen ze Jyoti aan de kant van de weg. Ze houdt het nog een paar dagen vol in het ziekenhuis, maar ze is zodanig toegetakeld dat ze uiteindelijk aan haar verwondingen bezwijkt. De verkrachting en dood van Jyoti worden wereldnieuws, niet omdat Jyoti de eerste Indiase vrouw is die verkracht wordt, maar net omdat ze de zoveelste is op de teller. De droom van een sterke jonge vrouw met ambities in een land dat met rasse schreden vooruitgaat is verkracht. Bijna drie jaar na de feiten wordt de documentaire over de verkrachting van Jyoti ook wereldnieuws. Niet alleen omdat de schokkende feiten er haarfijn in worden gereconstrueerd, maar zeker ook omdat de daders aan het woord komen. Hun getuigenis is minstens even schokkend als de feiten zelf. In India mag de documentaire niet vertoond worden. ('India's Daugther' - Leslee Udwin, 2015)

Terwijl IS de onthoofdingen zo filmisch mogelijk in beeld brengt, blijft Assad bomvaten uit helikopters duwen. De slachtoffers die er op de grond door vallen, hebben het idee dat de wereld hen vergeten is. Daarom gaat dokter David Nott terug. Net als onze Syriëstrijders gaat hij langs Turkije, daar de grens over, richting Aleppo. Alleen is David chirurg en heeft hij ondertussen genoeg ervaring opgedaan om zich frontlijnchirurg te noemen. Hij gaat terug naar Syrië om er dokters op te leiden en mee te draaien in een aantal van de vele ondergrondse ziekenhuizen die het land rijk is. Want tegen alle internationale verdragen in zijn ziekenhuizen in Syrië doelwitten geworden. In 2013 ging David voor de eerste keer naar Syrië, met steun van de ngo SyriaRelief. Nu zet hij zijn activiteiten in Groot-Brittannië weer even 'on hold' om te doen wat hij vindt dat hij doen moet. "Vorig jaar toen ik Syrië was, hebben we zo'n honderdvijftig patiënten gered die anders gestorven zouden zijn. Dit is mijn manier om hen te zeggen dat ze niet vergeten worden." 'Doctors in the warzone' - Dominic Ozanne & Jeremy Llewellyn-Jones, 2015 Waarschuwing: deze reportage bevat beelden die schokkend kunnen overkomen.

Met meer dan 400 zijn ze intussen, jonge Belgische moslims die vertrokken om te gaan vechten in Syrië. Een probleem dat te lang niet is aangepakt. Tot er ook terugkeerden. Tot Charlie Hebdo. Tijd voor Rudi Vranckx om voor Panorama op zoek te gaan naar het tegenverhaal dat de islamitische gemeenschap probeert te bieden. Want die 'andere' stemmen kunnen ook een antwoord geven op de problemen waarmee hun, onze samenleving wordt geconfronteerd. Beginnen doet Rudi in Vilvoorde, letterlijk onder de brug. Hij praat met ouders van Syriëstrijders, over hoe ze hun ervaringen willen gebruiken om anderen te sensibiliseren. Voor het eerst neemt een vooraanstaand imam ons ook mee naar een 'deradicaliseringssessie', en in de moskee horen we dat de islam en een westerse samenleving wél verenigbaar zijn. Tot slot gaat Rudi Vranckx ook in Libanon op zoek naar inzicht, om te zien hoe jonge Vlaamse moslims proberen om radicalisering te voorkomen. Een reportage van Rudi Vranckx, Mark De Visscher, Ariane Mertens en Ina Maes.

Patricia gaat nog snel met de fiets naar de winkel, maar op de terugweg wordt ze door een onoplettende chauffeur aangereden. Ze vliegt in de lucht, en haar aangezicht smakt tegen het asfalt. Anke rijdt achter een vrachtwagen, die zijn lading niet goed heeft vastgemaakt. Opeens wordt alles zwart. In een bocht verschijnt een tegenligger op Alains rijvak, die een inhaalmanoeuvre uitvoert. Een oorverdovende knal. En dan niets meer. Verhalen die ons allemaal kunnen overkomen. Vele slachtoffers van verkeersongevallen moeten van de ene moment op het andere hun leven helemaal opnieuw bekijken. Hun werk, hun relatie, hun financiële situatie, voor sommigen is het leven een zware beproeving geworden. Maar de verzekeringen staan klaar om de slachtoffers te helpen. Zo zou je toch veronderstellen. Maar de realiteit is vaak anders. Zowel bij Patricia, Anke als Alain ontkennen sommige verzekeringsmaatschappijen dat er letsels zijn, of dat ze veroorzaakt zijn door het ongeval. Gevolg: jarenlang aanslepende rechtszaken, waarin zogenaamd onafhankelijke en onpartijdige artsen-experten een advies aan de rechter moeten geven. Panorama onderzoekt de rol van deze experten: hoe kunnen zij onafhankelijk oordelen als ze soms in andere zaken voor verzekeringsmaatschappijen optreden? Is er een systeem denkbaar waarbij die experten écht onpartijdig kunnen oordelen? Panorama onderzoekt de rol van de onafhankelijke artsen-experten. Reportage: Wim Van den Eynde en Alina Kneepkens

Februari vorig jaar. Met Joaquín 'El Chapo' Guzmán had Amerika een grote vis te pakken. Een grote overwinning in de oorlog tegen drugs, zo heette het. El Chapo was de grote leider van het grootste Mexicaans drugskartel, het Sinaloa kartel. Sinaloa is eigenlijk een multinational, actief in 58 landen met een omzet in de miljarden. Een opsteker van formaat dus, maar de arrestatie van de grote baas leek het kartel geen pijn te doen. Integendeel, tot op de dag van vandaag boert het goed. De arrestatie blijkt enkel de façade van een bijzonder vuil en zwart hoofdstuk in Amerika's oorlog tegen drugs. Betrokken agenten klappen in Panorama uit de biecht over hooggeplaatste informanten, immuniteitsdeal, wapens die ze moesten doorlaten en mysterieuze tussenpersonen die pendelden tussen het kartel en Amerikaanse overheidsinstanties. Zij schilderen een onthutsend beeld van hoe Amerika in de strijd tussen de kartels voor de beste smokkelroutes naar de VS blijkbaar partij heeft gekozen voor Sinaloa, zonder weinig omkijken naar de slachtoffers en het escalerend geweld. ('Secrets of Mexico's drug war' - BBC, 2015)

Het zijn elementaire marktwetmatigheden: de prijs stijgt naarmate de goederen schaarser worden. En dat geldt ook als het om bedreigde diersoorten gaat. Ondertussen wordt er zelfs gespeculeerd op uitstervende dieren. Want als je een lading illegaal ivoor hebt zitten en morgen komt er geen nieuw ivoor de markt meer op, reken uit je winst! De illegale handel in bedreigde diersoorten boomt wereldwijd en is lang niet meer het werk van de gewetenloze eenzame jager. Met name de toegenomen vraag vanuit Azië naar bijvoorbeeld ivoor zorgt ervoor dat de handel erin aanschuift in het rijtje drugs- en wapenhandel. Illegaal, maar bijzonder lucratief. Panorama onderzoekt waarom ivoor en het hoorn van de neushoorn zo populair zijn, wie het verkoop en wie koopt. Wie zijn de grote spelers in deze illegale handel en hoe wordt die bestreden? ('Gambling on Extinction' - a&o buro, 2015)

Ze hakken hoofden af, verminken de geschiedenis en weten er zelfs jongeren mee te ronselen. IS is de laatste tijd niet meer uit het nieuws te denken. Panorama kijkt hoe de jihadbeweging in geen tijd een factor van betekenis werd. Hoe de extremisten gebruik maakten van sektarische spanningen en wankele regimes in Irak en later Syrië en hoe waarschuwingen in de wind werden geslagen. Journalist Martin Smith krijgt hooggeplaatste politici, ambtenaren en inlichtingenofficieren voor de camera en concludeert dat de spectaculaire opgang van IS begonnen is bij de val van Saddam Hoessein. Moe van langdurige interventies in sektarisch moeilijke gebieden, laat het Westen betijen en groeit IS als kool. Pas als de IS-strijders in augustus 2014 het Koerdische Erbil bereiken, waar miljarden worden verdiend door internationale energieconcerns, grijpen de Amerikanen in met luchtaanvallen.

"Bedrijven moeten hun werknemers loslaten", zegt de Amerikaanse managementprofessor Monique Valcour op een HR-event in Brussel. "Ze moeten hun werknemers begeleiden, niet controleren". Panorama gaat op bezoek bij enkele bedrijven in binnen- en buitenland die daarin zijn geslaagd. Nieuwe werkmodellen om werknemers meer autonomie te geven, want dat geeft meer goesting om te werken, zo blijkt. 9 op de 10 Vlamingen zijn tevreden met zijn/haar job. Dat liet de Vlaamse regering onlangs nog onderzoeken. Dat is fijn om te horen, maar van overal hoor je ook dat de oude systemen onder druk komen te staan. Stilaan komen we er achter dat niet alle heil van boven komt en dat er naar andere structuren moet worden gezocht. In Vlaanderen is het Wit-Gele Kruis een van de pioniers. Directeur Oost-Vlaanderen Katlyn Colman gooit haar organisatie met 1600 medewerkers helemaal om. "Waar we vroeger drie tot vier lagen hadden in de hiërarchie, is er nu één". Op alle niveaus werken zelfsturende teams, zonder baas. Het verpleegteam Knesselare-Ursel bestaat uit een tiental verpleegsters. Ria is een van hen. "Vroeger was er een hoofdverpleegkundige, nu regelen we alles zelf. En als het al eens niet lukt doen we beroep op een coach".

Maffiosi, zeker de Italiaanse soort, zijn doorgaans erg religieuze mensen. Maar ze zijn ook bijzonder cynisch in hoe ze hun geloof aanwenden om hun eigen macht te verantwoorden. En ze kwamen ermee weg, want jarenlang had de kerk een nauw politiek verstandshuwelijk met de georganiseerde misdaad. De maffia wist katholieke feesten te kapen, de Vaticaanse bank was een welkom vehikel om geld wit te wassen. Ja, het was dik aan. En priesters die een beroep deden op hun gevoel voor onrecht en durfden die ongezonde relatie aan te kaarten, werden uitgeschakeld. Maar daar lijkt verandering in te komen. In juni vorig jaar excommuniceerde paus Franciscus alle 'ndrangheta-leden en hij deed dat in Calabrië, geboortegrond van die maffiaclan. De vorige keer dat een paus dat deed ontploften er bommen voor kerken en veranderde er eigenlijk weinig. Waarom zou het nu dan anders zijn? John Dickie zoekt dat voor Panorama uit en gaat op zoek naar priesters die het durven opnemen tegen de maffia. ('The Cross and the Gun' - GA&A, 2015)

'We hebben de goede delen er uitgelicht.' De toenmalige minister van Financiën Wouter Bos klonk enigszins opgetogen toen hij kon vertellen dat hij er samen met toenmalig premier Balkenende in geslaagd was ABN Amro uit het zieltogende Fortis te halen. In de Wetstraat verslikten een paar mensen die ook aan die onderhandelingstafel zaten zich in hun koffie, toenmalig premier Yves Leterme bijvoorbeeld. Dit was net de reden waarom ze de Nederlanders niet meteen in de onderhandelingen wilden betrekken, niemand keek uit naar de Nederlandse arrogantie. In Panorama de reconstructie van een ouderwetse België - Nederland, niet om een bal, maar om een bank. In 2007 kocht Fortis samen met de Royal Bank of Scotland en Banco Santander ABN Amro voor 72 miljard euro. Een fantastische zet, wij content dat we zomaar een Nederlandse grootbank hadden binnengehaald. Maar toen brak de kredietcrisis uit en lag de deal Fortis bijzonder zwaar op de maag. Omwille van de crisis namen spaarders nog eens miljarden van de bank en op vrijdag 26 september 2008 bleek Fortis technisch failliet. Het weekend dat volgde zou cruciaal worden. Omdat geen andere bank zich aan Fortis durfde te wagen, moesten overheden in de bres springen. België nam hierin de leiding. De Nederlanders kwamen aanbellen bij de Lambermont. ('Geld stinkt niet' - AVROTROS, 2015)

Het was een mooie zomerdag, vakantie bovendien. Op Schiphol staan de passagiers voor vlucht MH17 om 12u te wachten op in te stappen. Laurens en Karleijn gaan voor de eerste keer samen op vakantie. Piloot Wan Amran Bin Wan Hussein moest de elfde verjaardag van zijn zoontje missen maar had beloofd dat ze nog zouden vieren als hij terug in Maleisië was. Later op de middag wordt het vliegtuig boven Oekraïne uit de lucht gehaald. Alle 298 mensen aan boord komen om. Het was onrustig in Oekraïne maar dit had niemand zien komen. Families in Oost en West staan met verstomming geslagen en worden in een oorlog gezogen waar ze helemaal niets mee te maken hadden. Panorama gaat op zoek naar wat er gebeurd is met vlucht MH17. Wie haalde het vliegtuig neer? En waar kwam de raket vandaan? Verwijten gaan over en weer, verdachtmakingen volgen elkaar op maar bewijzen blijven vaag. Wisten bepaalde geheime diensten wat er gaande was? Houden regeringen informatie achter? En wat met zij die achterblijven? Ook zijn blijven met vragen zitten.

Panorama duikt in de wereld van de wearables en health apps. Technologie die beweert ons beter te maken, maar is dat wel zo? En wat gebeurt er met al die data?

Swiss Leaks, het fraudeschandaal dat begin 2015 aan het licht kwam, is gebaseerd op Falciani's lijst. Hervé Falciani werkte bij de HSBC bank in Zwitserland toen hij een lijst verzamelde met 100 000 bankrekeningen uit 200 landen, goed voor 75 miljard euro aan belastingfraude. Een internationaal consortium van journalisten, waaronder Lars Bové van De Tijd, analyseerde de lijst. Wat is er intussen met de klokkenluider gebeurd? En hoe heeft zijn lijst de internationale financiële wereld veranderd?

Er worden muren opgetrokken, hekken gezet, bootjes onderschept en quota opgesteld. Allemaal om de stroom mensen die op zoek zijn naar een betere toekomst in goede banen te leiden. Oplossingen zijn het meestal niet, maar je moet iets. Hier en daar wordt ook naar de Australische oplossing verwezen. Want ook down-under kennen ze vluchtelingen, bootvluchtelingen doorgaans. Regering na regering, links of rechts, benadrukt dat er op een humane manier met de problematiek moet worden omgegaan, met respect maar doortastend. Gelijk hebben ze natuurlijk, maar de realiteit is vaak minder fraai. In Australië heeft het migratiebeleid een aantal belangrijke pijlers. Intensieve bewaking van de nationale wateren is er één van, maar het outsourcen van een groot aantal migranten een belangrijke andere. Premier Tony Abbott weet zijn migranten te ‘verkopen’ aan arme landen en eilanden in de buurt, zoals Papua Nieuw Guinea en Nauru, en onlangs wist hij ook Cambodja te overtuigen met een dikke cheque. Een nette oplossing maar waarom doet Abbott er dan alles aan om de pers van die migrantenkampen weg te houden? In Panorama een nadere blik op de Australische oplossing, het systeem en de confronterende stemmen van binnenuit. Australia No Way – Spicee, 2015

Burgemeesters uit het Limburgse hoor je er al een tijdje over: het groeiende probleem dat motorbende heet. Ze profiteren van het grenzenkluwen met Nederland en Duitsland. Vertonen er zich in groep en met ronkende motoren graag op straat, etaleren een vriendelijke stoerheid en gaan prat op het broederschap. Maar vaak verhult dat broederschap van de club hun aandeel in wapenhandel, afpersing en prostitutie. Regisseur Joost van der Valk kreeg uitzonderlijk bijzonder veel toegang tot de jongens van Satudarah en volgde hen in hun expansiedrift naar Duitsland. Waar ze niet alleen rivaliserende bendes tegen het lijf lopen, maar ook de wet op hun pad vinden. Bloededen moeten worden gezworen en een jas vol insignes getuigt van inzet voor de club. Een bijzondere inkijk in een doorgaans erg gesloten wereld.

Hormoonverstoorders bootsen de werking van onze hormonen na en kunnen ze tilt doen slaan. Je vindt ze in pesticiden, plastic of bewaarmiddelen zoals parabenen, maar ook in verzorgingsproducten. Vooral voor baby’s en zwangere vrouwen zijn ze te mijden. Maar bij ons kennen weinig mensen het gevaar, laat staan dat we weten waar die stoffen zoal in zitten. Panorama ging op onderzoek.

Panorama presents the BBC's first interview with Edward Snowden, the man responsible for the biggest ever release of top secret intelligence files.

Aan de hand van pakkende verhalen onderzoekt Panorama de impact van verkrachtingen. En die impact is gigantisch. Uit schaamte of angst niet geloofd te worden, doen veel slachtoffers zelfs geen aangifte. Er zijn daders die zeggen: "Ik probeerde iets en er kwam geen verzet. Geen verzet is toestemming". Dat is een van de verontrustende vaststellingen in het Panorama-onderzoek naar verkrachting. Nog zo'n verontrustende vaststelling: slechts 3.690 mensen deden in 2014 een aangifte, terwijl het echte, dark number naar schatting tien keer zo groot is. Het aantal veroordelingen is dan weer veel kleiner: zo’n 500 à 600 per jaar. Pijnpunt is en blijft de moeilijke bewijslast, zelfs als er onmiskenbare sporen van seks zijn. Juridische procedures slagen er niet altijd in de complexe realiteit te vatten. “Ik denk dat de straffen die opgelegd worden heel vaak toch relatief laag zijn”, vult specialiste strafrecht Liesbet Stevens (KU Leuven) aan. Zij suggereert ook een voorstel om het fenomeen anders te gaan benaderen. Phara De Aguirre en Dirk Leestmans proberen een verklaring te vinden voor de kloof tussen het reële aantal feiten, het geringe aantal aangiftes en het nog kleinere aantal veroordelingen.

Een dik half jaar zat Panorama in het zog Wolfgang Schäuble, de Duitse minister van Financiën, en in die tijd het symbool geworden van het meedogenloze Europa dat de vinger op de knip hield. De man heeft zijn rolstoel te danken aan zijn politiek engagement en staat bij de Duitse christendemocraten te boek als een trouwe partijsoldaat en loyaal politicus. Die grijze muis werd in de hele eurocrisis uitgespeeld tegen de flamboyante Yanis Varoufakis, voormalig Grieks minister van Financiën. "Klopt, ik was niet zo aantrekkelijk voor de media. Ik ben een oude, vermoeide, soms wat norsig uitziende mens. Met een popster als hij kan ik niet concurreren, maar ik dacht: ach wat", aldus Wolfgang Schäuble. Die popster is ondertussen geen minister meer, maar haalt in Panorama wel zwaar uit naar de eurogroep, de vergadering van ministers van Financiën van de eurolanden, voorgezeten door Jeroen Dijselbloem. "Schäuble beschouwt de eurogroep als zijn creatie, zijn speeltuin. Hij heeft de groep gemodelleerd naar hoe die nu functioneert, ondersteund door de Trojka. Hij toont zich er ook alsof hij de boel runt" zegt Varoufakis. En ondertussen vliegen we van Berlijn naar Brussel, onderhandeling na onderhandeling om de euro op de sporen te houden. En van Berlijn naar New York en Washington DC, waar Schäuble in de kantoren van de Deutsche Bank handjes schudt met de haute finance. Een ontluisterende reis in het hart van de eurocrisis.

Het Wereldcongres van Gezinnen, gefinancierd door christelijk-rechts en ondertussen actief in meer dan 80 landen, zijn de stoottroepen van de homohaat.

Zwarte jongeren krijgen na school lessen in omgaan met de politie. Ze zijn bang voor de politie en dat is niet verwonderlijk als je weet dat er elke dag een Afro-Amerikaan omkomt door politiegeweld in de VS. "I can't breathe", herhaalde Eric Garner een tijd lang toen hij door drie politieagenten tegen de grond werd gedrukt. Het mocht niet baten, Garner stierf. De politie dacht dat hij met sigaretten leurde. Als we mee op patrouille gaan met de politie van Pittsburg merken we het aan de lijve: een zwarte op straat is verdacht, als die met zijn hand naar zijn zakken gaat, zou hij wel eens voor zijn pistool kunnen gaan. Er wordt gepatrouilleerd met de vinger op de trekker. Er bestaan workshops 'ras en vooroordelen', waar lustig wordt op ingetekend door politieoverheden. Agenten worden er geconfronteerd met hun eigen vooroordelen tegenover in hoofdzaak zwarte mannen. Aarzelend bevestigen ze hun eigen vooringenomenheid, maar dat vertaalt zich niet op straat. Ondertussen zit de tweede ambtstermijn van de eerste zwarte president van Amerika er bijna op, maar worden zwarten nog steeds geviseerd door de ordediensten.

"Mijn straf zit er op, ik moet toch iets." - Benno L. Hoe gaan we als samenleving om met pedoseksuelen die hun straf hebben uitgezeten? In Panorama het verhaal van de Nederlander Benno L. Na een veroordeling van zes jaar omwille van zedenfeiten met minderjarigen, komt hij na vier jaar vrij onder voorwaarden. Niemand wil hem en Justitie vraagt eerst of hij niet nog even wil blijven zitten. Zijn vrijlating wordt aan de vooravond druk besproken in menige talkshow op televisie. En als het eindelijk zover is, staan er ongeruste buurtbewoners voor zijn deur om zijn vertrek weinig subtiel te bepleiten. En dat is dan het begin van de rest van je leven. "Ik heb iets gedaan wat absoluut niet door de beugel kan, wat ik heel, heel erg vind. Waar ik terecht voor gestraft ben." -Benno L. (De Benno Tapes, Van Osch Film)

Is de opwarming van de aarde überhaupt nog wel onder controle te krijgen? En vindt u dat de overheid genoeg de handen uit de mouwen steekt? 'De Klimaatzaak', een burgerinitiatief waar onder meer Tom Lenaerts, Francesca Van Thielen, Nic Balthazar en Stijn Meuris de uithangborden van zijn, vindt alvast van niet. Daarom spannen ze, samen met bijna 10 000 burgers, een rechtszaak aan tegen de Belgische Staat. Ze eisen dat de Belgische regeringen voldoende maatregelen nemen om tegen 2020 een kwart minder CO2-uitstoot te hebben, volgens de internationale afspraken in Cancún in 2010. Een uitspraak in de zaak kan nog jaren op zich laten wachten, maar de Vlaamse Klimaatzaak put moed uit hun Nederlandse voorbeeld. Stichting Urgenda won, tegen alle verwachtingen in, op 24 juni hun zaak tegen de Nederlandse Staat. Roger Cox, de advocaat die de Nederlandse zaak pleitte, zal dat ook in België gaan doen. Is de rechtszaal de plek waar het klimaat zal gered worden? Of raakt de Klimaatzaak hier een fundamenteel probleem van de hedendaagse politiek: het gebrek aan langetermijndenken?

Economist Jeffrey Sachs heeft een vijftiental wetenschappers rond zich verzameld, met één duidelijke vraag: teken een aantal geloofwaardige, realistische scenario's uit, die bovendien economisch steek houden en die er voor zullen zorgen dat tegen 2050 de CO2-emissies zullen zijn gehalveerd. Met een bijzonder vooruitgangsgeloof gaat Sachs de boer op, naar overheden maar ook naar bedrijven. Want iedereen moet mee.

Panorama onderzoekt hoe het komt dat onze dokters blijkbaar makkelijker ten prooi vallen aan een burn-out. Zo zijn de meest 'bevlogen' artsen het gevoeligst. Toch blijven artsen hun job heel graag doen, ook al zijn ze emotioneel een wrak. 20 procent van de artsen in België loopt een groot risico op een burn-out. 22 procent is emotioneel uitgeput, een belangrijke pijler van burn-out. Sociologe Jean Wallace bestudeerde een aantal internationale studies, en kwam in The Lancet tot de conclusie dat 25% tot 60% van de artsen wereldwijd zelfs tegen een burn-out aanlopen. Ook zou het aantal zelfdodingen bij artsen wel eens zes keer hoger kunnen liggen dan bij de rest van de bevolking. We gingen kijken in Noorwegen waar dokters die emotioneel uitgeput zijn op een unieke manier geholpen worden. De beste garantie voor een goede geneeskunde is een gezonde, goed in zijn vel zittende dokter. "En toch, al die dokters samen hebben de dood van Katrijn niet kunnen vermijden", getuigt een arts over de zelfdoding van een collega. Burn-out bij artsen moet worden aangepakt. Om te beginnen door het taboe te doorbreken. Een reportage van Wim Van den Eynde en Hilde De Windt.

Melk is goed voor elk. Dat beweren de marketingslogans althans over 'de witte motor'. Maar melk is ook de inzet van een verhitte strijd tussen voor- en tegenstanders. Boeken met ongenuanceerde doemboodschappen over melk gaan over de toonbank, terwijl de melklobby euforische verhalen over het drankje de wereld instuurt. Panorama onderzoekt wat u mag geloven en bekijkt hoe de relatie tussen onderzoek en industrie u kan beïnvloeden.

“Nu we in Europa zijn, voelen we ons eigenlijk pas écht vluchtelingen. Het is alsof we nog steeds op de boot zitten.” Aan het woord is Nabil, een jonge Syriër die de oversteek naar Italië waagt om vervolging en oorlog te ontvluchten. De film volgt hem en een aantal mede-vluchtelingen vanaf het hartverscheurende afscheid van familie en vrienden tot hun verblijf in diverse opvangcentra verspreid over Europa. Is de meest gevaarlijke reis van hun leven de moeite waard geweest? Na maanden van wachten, verkassen en heimwee dreigen ze het belangrijkste te verliezen dat hen op de been houdt: de hoop. De opluchting is groot als de vluchtelingen na negen uitputtende dagen op zee worden opgepikt door een vrachtschip dat hen in Italië aan land brengt. Wat ze dan nog niet weten is dat het zwaarste deel van hun vlucht nog voor hen ligt. **Rami **probeert met zijn mobiele telefoon zoveel mogelijk in beeld te brengen. “Ik hoop dat ik daarmee duidelijk kan maken dat we niet zozeer vluchten om een beter leven te krijgen, maar om te kúnnen leven”, zegt hij. Samen met Mai en haar zoontje Marcel komt hij in Nederland terecht, waar het wachten alleen wordt onderbroken door gedwongen overplaatsingen. Musicus Nabil belandt, na maanden van het ene naar het andere opvangcentrum te zijn gestuurd, in Berlijn. Daar gaat hij op zoek naar een school waar hij de Duitse taal kan leren, maar alle taalklassen zitten vol. Toch lijkt hij zijn draai wel te vinden in de Duitse hoofdstad. Opmerkelijk is het verhaal van de jonge tv-correspondente Angela die uit Syrië vlucht omdat de oorlog steeds dichterbij komt. Eenmaal in Europa wordt ze overvallen door heimwee en eenzaamheid. “Ik had niet verwacht dat dit het paradijs zou zijn, maar dat het zo erg is, wist ik niet. Ik hoop dat ik ooit weer terug kan gaan naar Syrië”, vertelt ze huilend. Ook Alaf, die samen met haar 18-jarige zoon Mustafa is gevlucht, verliest steeds meer de hoop op een betere toekomst. Rokend slijt ze de d

Is het onderzoek van de FBI het beste dat voetbal ooit is overkomen? Dat vraagt Andrew Jennings zich af na zijn onderzoek naar de corruptie binnen de FIFA.