Późne lato 1420. Minęły trzy miesiące od śmierci ukochanej żony - królowej Elżbiety. Władysław Jagiełło rusza do Wilna. Wraz z nim jadą jego brat - książę Świdrygiełło i młody dworzanin Jan Hincza. W drodze, nad jeziorem, spotykają trzy kąpiące się księżniczki Holszańskie - Wasylisę, Marię i Sonkę. Po przyjeździe do Wilna Świdrygiełło prosi księcia Witolda o wybaczenie zdrady i przyrzeka poddać się jego wielkoksiążęcej władzy. Na wydanej przez Witolda i księżną Juliannę uczcie księżniczki poznają króla. Do Krakowa przybywają Czesi - Jan Żiżka, Honzik, i Henryk Czech. Chcą szukać sprzymierzeńców, którzy poprą husytów. Jan Głowacz i Oleśnicki chcą się ich pozbyć. Wynajmują zbirów, którzy mają ich zabić. Czechów ratują z opresji Sambor i Grzymek. Królewna Jadwiga śni o polskiej koronie i o mariażu z księciem Bogusławem. Bo właśnie na Wawel przyjechał z prezentem posłaniec ze Słupska.

Jesień 1420. Księżniczka Sonka podoba się nie tylko królowi Władysławowi. Książę Świdrygiełło chciałby ją mieć w łożu. Dziewczyna gryzie go w rękę i ucieka. Delegacja czeska - Jan Żiżka, Honzik i Henryk Czech oferują Jagielle koronę. Król Władysław nie odmawia. Ale proponuje, aby oddali tron księciu Witoldowi. Witold snuje plany o ożenku króla z Sonką, a Zygmunt Luksemburski swata Jagielle wdowę po czeskim królu Wacławie. Do posagu dołącza Śląsk. Na Wawelu antyhusycki Oleśnicki chce się dogadywać z Luksemburczykiem. Bracia Szafrańcowie są temu przeciwni. W karczmie Bdzigost tłumaczy Pietrkowi doktrynę husycką. Pietrek wybiega z karczmy i znika razem z mieczem Zyndrama.

Zima 1420/1421. Król wysyła na dwór węgierski Zawiszę, swojego posła i szpiega. Ma on przekonywać Luksemburczyka o chęci królewskiego mariażu z Ofką. Ale tak naprawdę Jagiełło chce mieć młodą żonę, Sonkę, która da mu upragnionego syna i następcę tronu. Zbigniew Oleśnicki i młody Hincza jadą do książąt Holszańskich. Mają prosić o rękę księżniczki. Ale której? Bo król im tego nie powiedział. A siostry są trzy. Tymczasem Sonka dostaje prezent od księcia Świdrygiełły. Ale odrzuca jego zaloty. Na Wawelu królewna Jadwiga marzy tylko o mężu i urodzeniu dziedzica tronu. Femka rusza z Zawiszą na południe, do Czech, w poszukiwaniu Pietrka.

Rok 1421. Zbigniew Oleśnicki i Jan Hincza proszą, w imieniu króla Władysława, o rękę księżniczki Holszańskiej. Wszyscy są przekonani, że chodzi o najstarszą Wasylisę. Sonka marzy o oświadczynach Jana Hinczy. Na Wawel przyjeżdża poseł z Brandeburgii, który w imieniu elektora Fryderyka Hohenzollerna prosi o rękę królewny Jadwigi dla swego siedmioletniego syna. Jadwiga marzy o wyjściu za Bogusława Słupskiego. Na razie wygrywają Hohenzollernowie. Zawisza i Femka jadą do Czech. Niestety wpadają w zasadzkę i dostają się do niewoli u Husytów. Jan Żiżka oskarża Zawiszę o szpiegowanie i bycie podwójnym agentem.

Rok 1421. Król Jagiełło jest zły na panów, że ingerują w sprawę jego ożenku z księżniczką Holszańską. Niektórzy są oburzeni, bo księżniczki Holszańskie są stryjecznymi wnuczkami Jagiełły. Król więc musi czekać na kolejną dyspensę. Królewna Jadwiga, za plecami ojca, pisze list do Barbary Cylejskiej, swojej krewnej i żony Zygmunta Luksemburskiego. Skarży się w nim na ojcowską decyzję o jej małżeństwie z Fryderykiem Hohenzollernem. Sofia mówi Samborowi, że będą mieli dziecko. Na Wawel niespodziewanie zostaje wezwany Ciołek. Zostaje sekretarzem biskupa Jastrzębca. Sonka obawia się spotkania ze Świdrygiełłą, nie chce jechać do Wilna i symuluje chorobę. Olga okłada ją pokrzywami. Żiżka uwalnia Femkę, która wstawia się za Zawiszą. Ten wyjeżdża, a ona zostaje w Czechach, by szukać syna.

Jesień 1421. Na Wawel przyjeżdża siedmioletni narzeczony Jadwigi - Fryderyk Hohenzollern. Jadwiga nie chce się z nim spotkać. Mały Fryderyk biega po całym zamku i tylko Mikołaj Trąba umie go uspokoić. W Wilnie na króla czekają panny Holszańskie – Wasylisa i Maria. Rodzina jest przekonana, że król chce ożenić się z najstarszą Wasylisą. Nie przyjmuje do wiadomości słów Witolda, że chodzi o Sonkę. A ta, z bąblami po obłożeniu się pokrzywami, zostaje w majątku księcia Semena. Nagle traci przytomność.

Jesień 1421. Król Władysław jedzie do Wilna. Ustala z Witoldem, że do Pragi pojedzie Zygmunt Korybutowicz. Będzie namiestnikiem Witolda i przygotuje grunt pod jego koronację na czeskiego króla. Na spotkanie z Jagiełłą czeka rodzina Holszańskich - Semen, Aleksandra Drucka i dwie księżniczki - Wasylisa, która jest pewna, że zostanie królewską żoną i najmłodsza Maria. Wychodzi na jaw pomyłka z pannami Holszańskimi. Jagiełło chce się ożenić z Sonką. Na Wawelu szaleje mały Fryderyk Hohenzollern. Zawisza przywozi z Budy Jana Strasza, nie wiedząc, że to szpieg Zygmunta Luksemburskiego.

Jesień 1421. Sonka godzi się ze swoją królewską przyszłością, ale ciągle myśli o Janie Hinczy. Świdrygiełło widzi, jak młodzi na siebie patrzą i chce o tym powiedzieć bratu. Ale książę Witold każe mu milczeć. Księżniczka Wasylisa cieszy się, że jednak nie zostanie królową. Jest szczęśliwa, bo sama może wybrać sobie męża. Wybiera Iwana Bielskiego - bratanka króla. Tymczasem na Wawelu królewna Jadwiga postanawia wychować swego narzeczonego - małego Fryderyka Hohenzollerna. Niestety, gubi się ukochany piesek królewny. A chłopiec miał się nim opiekować. Psuja przyprowadza na zamek Jan Strasz, który dzięki temu wkrada się w łaski królewny.

Rok 1422. W Nowogródku odbywa się chrzest Sonki Holszańskiej. Przyjmuje imię Zofia. Zawisza Czarny przywozi na Litwę legata Brandę Castiglione z dyspensą od papieża. Ma miejsce skromny ślub z Jagiełłą. Jan Hincza nie idzie na weselną ucztę. Wdaje się za to w bójkę z księciem Świdrygiełłą i trafia do lochu. Mały Fryderyk Hohenzollern zakłada smoczą maskę i straszy Mikołaja Trąbę. Arcybiskup ma zawał serca. Na szczęście chłopiec wzywa pomoc. Komtur Malborka Russdorf zleca Hermanowi zabójstwo Jadwigi.

Rok 1422. Zofia, czwarta żona króla Władysława przyjeżdża do Krakowa. Już przy bramie witają ją mieszkańcy. Ciołek daje Hinczy poemat dla przyszłej królowej. Zofia na Wawelu od razu ściera się z Jadwigą. Nie zna jeszcze dworskiego ceremoniału. I zajmuje komnaty królowej, w których po śmierci matki - Anny Cylejskiej, mieszkała królewna. Lech zostaje okradziony przez nieznanego złodzieja. Musi go odszukać, bo honor nie pozwala mu odpuścić. Jagiełło jest wściekły, że Krzyżacy nie chcą wypłacić zasądzonego odszkodowania. Albo oddadzą pieniądze, albo będzie wojna. Komtur Malborka Paul von Russdorf doprowadza do dymisji Wielkiego Mistrza Krzyżackiego Kuchmeistra. Jego szpieg, Herman próbuje dostać się na Wawel.

Rok 1422. Zofii trudno przywyknąć do dworskich obyczajów. Szpieg krzyżacki Herman próbuje zrealizować zadanie - przeszkodzić w zawarciu sojuszu z Brandenburgią podczas wizyty margrabiego Fryderyka Hohenzollerna na Wawelu. Podcina popręg w siodle królewny. Na szczęście Zofia to zauważa i Jadwiga unika wypadku. Królewna Jadwiga nie ma zamiaru dziękować Zofii i nie wiedzieć czemu chce, aby Strasz został jej pokojowcem. Lech chce się zemścić na tym, kto skradł jego sakiewkę. Oprócz pieniędzy miał w niej swoje wybite zęby. Złodziej Sławoj próbuje je sprzedać jako relikwie św. Lamberta. Zbigniew Oleśnicki i Jan Hincza posłują do Malborka. Jeśli nie przywiozą całej sumy, będzie wojna.

Rok 1422. Jagiełło planuje wojnę z zakonem krzyżackim. Zofia martwi się i o niego, i o Hinczę. Na Wawel przyjeżdżają nowe dwórki, panny Szczukowskie - Kachna i Eliszka. Okazuje się, że Zofia i Olga znają je, ale z najgorszej strony. Jagiełło obiecuje pomoc Zygmuntowi Korybutowiczowi, którego Witold wysłał jako swojego namiestnika do Pragi. Tymczasem Oleśnicki w swoim kazaniu piętnuje husytów. Mikołaj Trąba ostrzega króla przed kanonikiem Oleśnickim. Lech wymyśla intrygę przeciw Sławojowi. Upija go w karczmie, ładuje na wóz i planuje wywieźć z Krakowa. Ale konkurent w złodziejskim fachu ląduje w lochu, uznany za szpiega.

Rok 1422. Król Władysław wyrusza na wojnę. Żegna się ze swoim przyjacielem i doradcą Mikołajem Trąbą. Nie wie, że to ich ostatnia rozmowa. Jagiełło zostawia na Wawelu Jana Hinczę, aby opiekował się Zofią. Zmęczony zakazanym uczuciem Jan, na spowiedzi, wyznaje Mikołajowi Trąbie swój afekt do Zofii. Zofia próbuje przełamać lody z Jadwigą, ale tylko ją rozdrażnia. Tymczasem w mieście, Ciołek walczy o powrót do łask, spisując cuda Jadwigi Andegaweńskiej. A Sławoj opuszcza lochy i zapowiada zemstę na Lechu.

Rok 1422. Trwa wojna golubska. Krzyżacy zamykają się w zamku w Golubiu. Polacy przejmują list do Wielkiego Mistrza, w którym jest jasno napisane, że Zygmunt Luksemburczyk popiera zakon. Stanisław Ciołek wraca na Wawel. Zabawia Zofię i jej gości opowieściami o Ginewrze i Lancelocie. Królewna Jadwiga jest zaproszona, ale nie przyjmuje zaproszenia. Krzyżacki szpieg Herman próbuje ją otruć. Ale zatrute pierniczki bierze z tacy mały Fryderyk. W Krakowie złodziejski pojedynek Lecha i Sławoja. Lech idzie do łaźni i kradnie płaszcz Spytka z Melsztyna.

Rok 1422. Mały Fryderyk Hohenzollern i królewna Jadwiga nie zjedli zatrutych pierniczków. Mikołaj Trąba, Zawisza Czarny i Jastrzębiec jadą do Kiezmarku na spotkanie z Zygmuntem Luksemburskim. Arcybiskup nie zdąży przed śmiercią wyjawić, kto jest węgierskim szpiegiem na Wawelu. Pokój mełneński z Krzyżakami zostaje zawarty. Polscy rycerze nie chcą świętować. Według nich tylko Litwa zyskała na tej wojnie - odzyskała Żmudź. Jagiełło ściera się z księciem Witoldem o przyzwolenie Zygmuntowi Korybutowiczowi na radykalną husycką herezję - komunię pod dwiema postaciami. Zofia wyciąga rękę do Jadwigi, lecz kończy się to wypadkiem, podczas którego Jadwiga zapała zachwytem dla Jana Hinczy.

Rok 1422. W Kieżmarku przewodnik Gaspar odzyskuje demaskujący Strasza list. Na razie nikt się nie dowie, kto na Wawelu jest szpiegiem Luksemburczyka. Zawisza spotyka się z Zygmuntem. Zapewnia go, że Jagiełło nie popiera Zygmunta Korybutowicza. Jagiełło, po podpisaniu pokoju z Krzyżakami, wraca na Wawel. Ucztę, na której Zofia i Jadwiga nawet razem tańczą, przerywa wiadomość o śmierci Mikołaja Trąby. Jagiełło bardzo to przeżywa. Zofia zabiera go na trakt, którym Jastrzębiec wiezie zwłoki Trąby. W karczmie Lech i Sławoj pokazują ukradzione fanty. Kto wygra złodziejski pojedynek i zostanie królem krakowskich złodziei? Spytek szuka skradzionego mu płaszcza. Rozpoznaje Lecha.

Wiosna 1423. Zbigniew Oleśnicki chce zostać biskupem krakowskim. Konkuruje z Wojciechem Jastrzębcem i Janem Szafrańcem. Udowadnia Jagielle, że pierwszy jest nieudacznikiem, a drugi ma za duże wpływy na Wawelu. Zofia sądzi, że jest w ciąży. Mimo ostrzeżeń Henryka Czecha i Awdokii, że za wcześnie, by to stwierdzić, mówi królowi o swoich podejrzeniach. Lech nie może odzyskać skradzionego Spytkowi płaszcza. Z pomocą przychodzi Sławoj, ale nie robi tego bezinteresownie.

Wiosna 1423. Zofia i Olga rozdają krakowskim dzieciom kołacze i pierniczki. To ruski zwyczaj rozdawania łakoci dzieciom biedaków, gdy dzieje się coś dobrego. A ona jest przekonana, że jest brzemienna. Niestety, nie jest. Jagiełło ogłasza, że wybrał biskupa Krakowa. Został nim Zbigniew Oleśnicki. Zawisza zostaje jeńcem husytów. Jan Żiżka obiecuje mu publiczną egzekucję w Pradze. Femka wysyła w jego sprawie posłańca do Jagiełły. Prosi króla o pomoc. Jagiełło każe zawieźć do husytów okup za Zawiszę. W drodze powrotnej posłaniec zostaje zatrzymany przez oddział, którym dowodzi Pietrek. W Krakowie powieszono krzyżackiego szpiega Hermana, który chciał otruć królewnę Jadwigę. W karczmie Bdzigost broni Kunegundy przed Głowaczem i zostaje aresztowany za napaść na szlachcica.

Rok 1424. Wawel szykuje się do koronacji Zofii. Zapowiedziało się wielu dostojnych gości. Zofia na matronę dla Jadwigi wybiera Katarzynę Mężykową. Nie jest to dobry wybór. Król Danii Eryk z księciem słupskim Bogusławem, w drodze do Budy, zatrzymują się w Krakowie. Zofia po raz pierwszy ma przyjąć tak dostojnego gościa. Oleśnicki radzi jej, aby prawie w ogóle się nie odzywała. Jagiełło martwi się o Zawiszę, po którym, mimo wysłanego okupu, słuch zaginął. Głowacz oskarża Bdzigosta o napaść na szlachcica. Mnicha będzie sądził sąd miejski. Przyjaciele postanawiają go uwolnić z lochu. Bdzigost ucieka z lochu i wraca do niego dobrowolnie.

Rok 1424. Jagiełło dowiaduje się o nietakcie Zofii w stosunku do króla Eryka. Żona tłumaczy mu, że tylko posłuchała Oleśnickiego. Książę Świdrygiełło wykorzystuje kłótnię między Zofią i Jadwigą, żeby zbliżyć się do królowej. Król widzi go z żoną w dwuznacznej sytuacji. Na Wawelu pojawia się Zawisza Czarny, który po koronacji zaprasza dostojnych gości do swego domu na ucztę. Bdzigost, w czasie procesu przed miejskim sądem, oświadcza, że jest szlachcicem, ale jego szlachectwo nagania, czyli podważa Jan Głowacz. Sędziowie decydują, że Bdzigost musi przedstawić sześciu świadków.

Wiosna 1424. Jagiełło wybiera się na przejażdżkę w towarzystwie dwóch królów - Zygmunta Luksemburskiego i Eryka - króla Danii i Norwegii. Czy będą na niej omawiać ewentualny mariaż królewny Jadwigi z księciem Bogusławem Słupskim? Barbara próbuje przekonać Jadwigę, ale ona uważa, że książę Bogusław jest zarozumiałym pyszałkiem. Królowa Zofia nie jest pewna ciąży i nie chce tym razem robić królowi nadziei. Świdrygiełło po raz kolejny proponuje Zofii schadzkę. Ta, dzięki pomocy Olgi i Hinczy, ośmiesza księcia. Strasz ma uniemożliwić powrót małego Fryderyka na Wawel. Zabija więc posłańca jadącego do Wilna. Kunegunda prosi Głowacza, aby ten wycofał skargę na Bdzigosta. Głowacz staje się wobec niej natarczywy. Hynek ratuje ją z opresji.

Wiosna 1424. Wawel cieszy się na wieść o ciąży królowej Zofii. Jagiełło z tej okazji mianuje Jana Szafrańca na stanowisko kanclerza koronnego, a Stanisława Ciołka na urząd podkanclerza koronnego. Ochmistrzem królowej zostaje Wojciech Malski. Do Witolda dociera poselstwo dwóch królów, by zabiegać o względy dla księcia Bogusława oraz tajne poselstwo od Jagiełły, by zwlekał z decyzją. Tymczasem Świdrygiełło zaczyna spiskować z Zygmuntem Korybutowiczem. Nowy krewniak Bdzigosta pojawia się w Krakowie. To Dobek z Bagna – skąpiec, który chce zapłaty za swoje zeznania. Strasz dostaje nowe zadanie. Szpieg Zdenek przekazuje mu rozkaz - królowa nie może urodzić. Strasz płaci mieszczce Jolancie, aby ta kupiła od Grety zioła poronne.

Lato 1424. Henryk Czech stawia Jagielle horoskop i przepowiada mu troje dzieci. Na Wawel docierają wieści, że Zygmunt Korybutowicz samowolnie zebrał wojska i ruszył do Pragi. W karczmie liczą zebrane pieniądze. Jest ich zbyt mało, aby opłacić zeznania Dobka z Bagna, które potwierdzą szlachectwo Bdzigosta. Hynek kradnie marcepan z królewskiej kuchni. Powinno wystarczyć pieniędzy na opłacenie Dobka. Chciwy krewniak składa stosowne zeznanie. Bdzigost jest wolny. Strasz próbuje podać Zofii zioła poronne, ale Awdokia coś zauważa. Niedoszły zamachowiec sam wypija zioła na poronienie.

31 października 1424 r. Zofia podróżuje z mężem po Polsce. Ale król Władysław wiedząc, że zbliża się termin porodu, odsyła ją do Krakowa. Zawisza przyjeżdża do Przemyśla i przywozi królowi najnowsze informacje o wojnie w Czechach. Żiżka nie żyje. Honzik przynosi Femce, znaleziony w miejscu potyczki z Węgrami, miecz Zyndrama i rękawicę z herbem Słońce. Czy Pietrek zginął w walce? W Krakowie pojawia się Guślarz. Ciekawe przyszłości Katka, Agata i Kunegunda zapraszają do karczmy Guślarza. Zofia z Awdokią i Olgą w wawelskim ogrodzie odprawiają Dziady. Chcą przywołać duchy przodków. Królowa zaczyna wcześniej rodzić. Jagiełło ma proroczy sen. Dzwony w Krakowie obwieszczają narodziny królewskiego syna.

Zima 1424. Władysław Jagiełło wraca do Krakowa. Królewna Jadwiga chce jako pierwsza go powitać. Ale on kieruje kroki do nowonarodzonego syna - dziedzica. Planuje huczny chrzest. Zbigniew Oleśnicki będzie ojcem chrzestnym, w zastępstwie papieża. Zbigniew z Brzezia jest bardzo chory, ale chce wszystkiego dopilnować. Strasz rozpuszcza plotki, że królowa odprawiała Dziady i że dziecko może być nawiedzane przez jakiegoś ducha. Zofia jest rozczarowana, że nie może spędzać więcej czasu z dzieckiem, a Jadwiga sfrustrowana narodzinami brata. Nocą wchodzi do komnaty dziecięcej. Femka odnajduje domniemanego zabójcę swojego syna. Chce pomścić Pietrka. Ale nie może zabić Gabora. Jest taki młody, jak Pietrek. Dominikanin - Inkwizytor szuka Guślarza. Kunegunda, Agata, Katka i Bdzigost pomagają guślarzowi wydostać się z miasta.

Rok 1425. Do Krakowa, na chrzest królewicza Władysława, jedzie biskup Ostii – wysłannik papieża z cenną relikwią – gwoździem z krzyża. Skrzyneczka z relikwią ginie. Na szczęście cudownie się odnajduje. Król i królowa Zofia zapowiadają procesję z cudowną relikwią. Zbigniew Oleśnicki i Jan Głowacz już planują, że szlachta złoży hołd małemu królewiczowi w zamian za nowe przywileje. Jadwiga jest posądzona o złe intencje wobec przyrodniego brata. Nie przychodzi więc na jego chrzest. Na chrzcie nie ma także Zbigniewa z Brzezia. Marszałek umiera. W ostatnich słowach ostrzega króla przed politycznym apetytem Oleśnickiego.

Wiosna 1425. Jagiełło razem z Zofią przyjmują hołd od mieszkańców Krakowa dla siebie i swojego syna. Chcą takiego samego potwierdzenia od szlachty. Tymczasem Oleśnicki chce urzędu dla swojego brata i więcej przywilejów dla panów. Zofia dowiaduje się, co łączyło Awdokię i Daniła. Królowa przy pomocy swoich rycerzy aranżuje ich spotkanie. Jadwiga coraz głośniej zaczyna mówić, że to jej polscy panowie składali hołd i że to ona powinna być następczynią tronu. Katarzyna Mężykowa ostrzega ją, że za takie złe myśli może ją spotkać kara. Królewna ma koszmarne sny i zaczyna bać się kary bożej. Zaczyna ścisły post. Femka wraca do Krakowa. Jedzie z nią Honzik. Spotykają na leśnej drodze Guślarza, który mówi do niej: „Musisz czekać na coś, co jest ci bardzo drogie”. Nie mówi jej, że Pietrek żyje.

Kwiecień 1425. Mały królewicz Władysław jest chory. Awdokia rozrzuca wokół kołyski sól, aby odpędzić złe uroki. Królewna Jadwiga, która pości w ramach pokuty, mdleje. Jagiełło prosi o pomoc Stanisława Ciołka. Ten sprowadza na Wawel młodego kanonika i poetę Adama Świnkę. Strasz zaczyna roznosić po Wawelu plotki, że służka królowej jest wiedźmą i odprawia gusła nad kołyską. Jagiełło przygotowuje się do zjazdu szlachty w Brześciu Kujawskim. Oleśnicki ma ambicje, aby po śmierci króla, zostać regentem. W krakowskiej karczmie Lech przekonuje Bdzigosta, że wie jak ciężkie jest życie króla. Przecież sam jest królem krakowskich złodziei. Femka z Honzikiem wracają do Krakowa. Kobieta w snach widzi Pietrka.

Czerwiec 1425. W Brześciu Kujawskim wszyscy czekają na królową Zofię. A jej orszak myli drogę. Zjazd szlachty w Brześciu Kujawskim nie przebiega po myśli Jagiełły i Witolda. Oleśnicki rośnie w siłę i szykuje sobie grunt pod regencję. Awdokia i Danił mają się ku sobie, tymczasem w Krakowie zbierają się nad kobietą czarne chmury inkwizycji. Głowacz szuka dowodów, że Awdokia odprawia czary. Królewna Jadwiga świetnie się czuje w towarzystwie poety Adama Świnki. Femka rozpacza po śmierci Pietrka. Bdzigost próbuje ją pocieszyć.

Czerwiec 1425. Jagiełło wycisza szum wokół obrządku Dziadów, w którym uczestniczyły Zofia, Awdokia i Olga. Po tym obrządku królowa zaczyna przedwcześnie rodzić. Femka wpada w depresję. Greta daje jej zioła nasenne i zabiera do Guślarza. Ten każe jej czekać na kogoś bardzo bliskiego. Głowacz chce koniecznie kupić dom Femki. Ona jednak wierzy, że Pietrek wróci i nie zamierza go sprzedawać. Wspiera ją Honzik. Papież żąda od polskiego kleru daniny na rzecz wojny z husytami. Oleśnicki zwołuje zjazd biskupów w Łęczycy. Książęta Siemek, Trojden i Kazimierz namawiają biskupa płockiego Stanisława Pawłowskiego, aby odmówił płacenia podatku na wojnę z husytami. Mazowsze się buntuje. Nie chce być dalej lennikiem Korony. Danił prosi królową Zofię o rękę swej ukochanej. Oświadcza się Awdokii, ale nie zostaje przyjęty.

Lato 1425. Książęta mazowieccy nie chcą złożyć Koronie hołdu lennego. Jagiełło karci księżnę Aleksandrę za jej synów. A tymczasem w Płocku młodzi książęta Kazimierz i Trojden planują zamknąć matkę w klasztorze. Awdokia przyjmuje oświadczyny Daniła, ale nie chce opuszczać królowej. Decyduje się jednak na ślub. Danił jest zachwycony. Głowacz chce kupić dom Femki, ale Honzik obiecuje, że ją obroni. Pewnego dnia widzi dwóch chłopców wędrujących z tobołkami. Nie wie, że to synowie rzeźnika uciekli z domu. Zaczynają ich szukać. Głowacz podsuwa myśl, że to na pewno husyta Honzik ich porwał. Rusza na niego obława. Dzięki Grzymkowi i Samborowi znajduje schronienie w zamtuzie.

Listopad 1425. Księżna Aleksandra błaga swojego syna Siemka, aby on i bracia ukorzyli się przed Jagiełłą. Jagiełło przeprowadza ostrą rozmowę z siostrzeńcem: hołd albo podbój Mazowsza! Strasz przekazuje Zdenkowi wiadomości dla Luksemburczyka. Czy widział ich Adam Świnka? Honzik nadal ukrywa się w zamtuzie, a Femka odnajduje dzieci rzeźnika u Guślarza. Uciekli z domu, bo ojciec ich bił. Katka, Kunegunda i Femka wymierzają rzeźnikowi karę za bicie synów.

Grudzień 1425. Jagiełło i Zofia w drodze do Wilna dowiadują się, że do Krakowa dotarła zaraza. Zofia chce wracać, ale król decyduje, że jadą dalej, a mały królewicz Władysław zostanie przewieziony do Chęcin. Jadwiga zostaje na zamku i chce organizować pomoc dla mieszczan. Będzie pomagać tak, jak jej matka. Na wawelskim korytarzu dotyka zarażoną służącą. W Krakowie zaczynają umierać ludzie. Klienci, którzy byli w karczmie, zostają w niej zamknięci. Kwarantanna.

Rok 1426. W Krakowie zaraza. Król i królowa w Wilnie, królewicz w Chęcinach, a królewna Jadwiga zamknięta w wawelskiej komnacie. Być może zaraziła się od chorej służącej. Tylko Adam Świnka jej nie opuścił. W krakowskiej karczmie kwarantanna. Greta z Kunegundą szorują Lecha, który wysmarował się cuchnącą maścią. Witold chce dogadywać się z Krzyżakami i dostać od nich poparcie w czasie wyprawy na Ruś. Jagiełło na polowaniu zostaje zaatakowany przez dzika. Jan z Czyżowa próbuje go bronić.

Rok 1426. Jan z Czyżowa ratuje króla, który został zaatakowany przez dzika. Król wzywa Oleśnickiego i oświadcza, że Zofia będzie uczestniczyła we wszystkich naradach. Na Mazowszu umiera książę Siemowit IV. Młodzi książęta chcą rządzić wspólnie i planują wysłać matkę do klasztoru. Strasz wraca na Wawel i udaje przed Jadwigą bohatera w walce z zarazą. Ale Świnka dowiaduje się od Ciołka, że to nieprawda. Niemira bierze od Grety zioła na miłowanie, które podaje garncarzowi Michałowi. Okazuje się, że to były zioła na mówienie prawdy. Ten konfliktuje się z mieszczanami, wyznaje miłość Grecie i poniża Niemirę.

Rok 1426. Zygmunt Luksemburski nie jest zadowolony, że polski król będzie miał kolejnego potomka. Barbara Cylejska podsuwa mu myśl, aby rzucić na polską królową oskarżenie o niemoralne postępowanie. Jagiełło chce tronu dla małego Władysława bez warunków narzucanych mu przez polskich panów. Oleśnicki pisze do papieża skargę na Jagiełłę. Nie odda władzy ani dochodów z diecezji lubelskiej. Pietrek, przybrany syn Femki i Zyndrama wraca do Krakowa, ale niczego nie pamięta i nie wie, kim jest. Hincza, będąc u krawca, dowiaduje się, że musi spłacić długi swojego brata. Zaczyna szukać pieniędzy, bo dług jest bardzo duży. Niemira jest zła na Gretę. Przez nią stała się pośmiewiskiem. Mści się niszcząc jej stragan.

Maj 1426. Królowa Zofia rodzi drugiego syna. Kazimierz jest bardzo słaby. Henryk Czech unika przedstawienia pełnego horoskopu królewicza. Jan Hincza przywozi na Wawel swego młodszego brata Jakuba. Panny Szczukowskie są zachwycone. Jagiełło nie dogaduje się w Łęczycy ze szlachtą, do czego walnie przyczynił się jego konflikt z biskupem Oleśnickim o przynależność ziemi lubelskiej do diecezji krakowskiej. Polscy panowie, podburzeni przez Oleśnickiego, niszczą dokument poprzedniej umowy z Brześcią. Strasz rozpoczyna realizację swojej misji. Trzeba podważyć ojcostwo Jagiełły. Zaczyna zalecać się do Eliszki Szczukowskiej i wyciąga od niej różne informacje. Adam Świnka jest coraz bardziej podejrzliwy wobec Strasza, więc Strasz rozpuszcza o nim kompromitującą plotkę. Pietrek nadal nie wie, kim jest. Bdzigost opowiada mu różne historie z jego dzieciństwa i młodości. Okazuje się, że Pietrek pamięta, jak się czyta.

Czerwiec 1426. Jagiełło szykuje się do rozprawy z siostrzeńcami - mazowieckimi książętami, którzy chcą oddać Mazowsze w lenno Zygmuntowi Luksemburskiemu. Drugi królewski syn Kazimierz jest bardzo słaby. Henryk Czech uchyla się od postawienia horoskopu. Jan Hincza musi spłacić długi zmarłego brata Henryka. Zofia wbrew radom matki Aleksandry Druckiej, chce finansowo pomóc Hinczy. Daje Oldze naszyjnik, aby ta go sprzedała. Zofia próbuje także wstawić się u męża za siostrą Marią, która nie chce wychodzić za mąż za mołdawskiego hospodara Eliasza. Matka i córka rozstają się poróżnione. Pokojowiec królewny Jadwigi oskarża Adama Świnkę o nieprzystojne zachowanie. Młody kanonik opuszcza Wawel, ale zapowiada zemstę na Straszu. Gromek demaskuje Niemirę. Niemira jest wściekła i namawia brata, aby wyrzucił Gromka z terminu. Pietrek powoli zaczyna sobie coś przypominać.

Lato 1426. Hincza chce odkupić od krakowskiego złotnika naszyjnik królowej. Niestety Strasz, który dowiaduje się o sprawie od Eliszki, wykupuje klejnoty. Zbigniew Oleśnicki zostaje wysłany do Płocka. Ma spróbować dogadać się z mazowieckimi książętami. Gromek chce ukarać Niemirę i udaje umarlaka. Bo to ona namówiła swego brata szewca Czesława, aby go wyrzucił z terminu. Niemira panicznie boi się, że duch Gromka będzie ją prześladować. Podróżujące na Litwę, do domu, Aleksandrę Drucką i Marię napadają zbójcy. Aleksandra Drucka ma zawał serca i umiera. Sambor zostaje ugodzony zatrutą strzałą.

Wrzesień 1426. Zofia jest zrozpaczona po śmierci matki i odsuwa od siebie najwierniejszego rycerza. Hincza i jego brat Jakub bez powodzenia próbują odzyskać naszyjnik królowej, który jest teraz w posiadaniu Strasza. Duch Gromka straszy Niemirę i każe jej przynieść zaległą zapłatę. Jakiś czas potem Niemira przychodzi do karczmy i widzi żywego Gromka. Dała się oszukać. Królewna Jadwiga tęskni za rozmowami z Adamem Świnką. Zaczyna się zastanawiać: czyżby Strasz kłamał? Mazowieccy książęta - Siemek, Kazimierz i Trojden jadą złożyć hołd lenny Jagielle. Zdenek, w imieniu węgierskiego króla, przywozi im prezenty i obietnice przywilejów. Siemek decyduje, że jadą do Sandomierza, do króla Władysława.

Zima/wiosna 1427. Sambor i Grzymek przesłuchują Zdenka i dowiadują się, że na Wawelu działa szpieg. Witold zwyciężył pod Pskowem. Księżna Julianna roznieca apetyt Witolda na koronę. Zaczęły się zapusty i Kraków podziwia komediantów. Zresztą sami mieszczanie także się poprzebierali i idą uliczkami w kolorowym korowodzie. Garncarz oświadcza się Grecie. Olga namawia Zofię, aby zorganizowały na Wawelu zabawę karnawałową. Wesołą zabawę przerywa zła wiadomość - mały Kazimierz jest bardzo chory.

Wiosna 1427. Kazimierz – drugi syn Jagiełły i Zofii nie żyje. Zygmunt Luksemburski i Wielki Mistrz Krzyżacki Russdorf spiskują, jak osłabić unię Polski z Litwą. Pietrek spotyka królewnę Jadwigę. Zakochuje się w niej, nie wiedząc kim jest ta dziewczyna. Sambor zostaje ranny w czasie napadu zbójców na kolebę matki królowej. Strzała, która go ugodziła, była zatruta. Grozi mu amputacja ręki. Zdenek, szpieg Luksemburczyka, jest w rękach krakowskiego kata. Strasz, z rozkazu króla, rusza do Wilna, ale zanim to zrobi eliminuje Zdenka, który może go zdemaskować.

Wiosna 1427. Strasz jest w Wilnie i donosi Witoldowi, że Zofię coś łączy z Janem Hinczą. Hans Vochsee przekazuje, że Zygmunt Luksemburski i zakon będą popierali starania księcia Witolda o królewską koronę. Oleśnicki przekazuje królowi plotki z Wawelu, że królowa, podczas jego nieobecności, szukała rozrywek. Samborowi grozi amputacja ręki. Greta, aby mu pomóc, musi wiedzieć, czym była zatruta strzała, która go trafiła. Pietrek chce się spotkać z tajemniczą dziewczyną. W czasie rozmowy z przyjaciółką z dzieciństwa okazuje się, że nadal prawie niczego nie pamięta.

Wiosna 1427. Jagiełło nie wierzy w plotki o Zofii. Hincza potwierdza, że królowa organizując karnawałową zabawę nie wiedziała o chorobie synka. Król dowiaduje się od Jana z Czyżowa, że Wielki Książę Witold knuje za jego plecami i marzy mu się korona. Trwa walka o uratowanie ręki Sambora. Grzymek, Honzik i Pietrek muszą się dowiedzieć, czym zatruta była strzała, która zraniła ich przyjaciela.

Wrzesień 1427. W Wilnie kłótnia Jagiełły i Witolda o koronę. Witold rzuca oskarżenie na Zofię. Władysław może nie być synem Jagiełły. Król Władysław nie umie sobie z tymi pogłoskami poradzić. Pomaga mu Guślarz Krywe. Daje królowi kubek z ziołami, które przenoszą do innego świata. Królowa nie chce dawnej Konstancji Koniecpolskiej - dwórki Granowskiej, na opiekunkę małego Władysława. Sambor zachował rękę, ale czy będzie sprawna? Lech ma bardzo zniszczone buty. Żałuje pieniędzy na ciżmy i zamawia je u Gromka, czyli u partacza, poza cechem.

Jesień 1427. Jagiełło nie umie poradzić sobie z pogłoskami o niewierności żony. Jedzie do Guślarza Krywem który daje mu magiczne zioła. W narkotycznym śnie spotyka Elżbietę Granowską i dostaje odpowiedź na dręczące go pytanie - synowie Zofii są jego dziećmi. Ale Witold pokazuje mu naszyjnik, który miał pomóc Hinczy w spłaceniu długu. Na Wawel dociera Jan z Czyżowa. Ma sprowadzić na Litwę panny Szczukowskie - Kachnę i Eliszkę oraz ochmistrza Malskiego. Strasz wyjawia Jadwidze, że chodzi o śledztwo w sprawie niemoralnego prowadzenia się królowej. Niemira odkrywa, że buty, w których chodzi Lech, zrobione są przez partacza. Nie ma wątpliwości, że jest nim Gromek.

Jesień 1427. Król Władysław rozkazuje, aby dwórki królowej Kachna i Eliszka Szczukowskie i jej ochmistrz Wojciech Malski zostali przywiezieni do Wilna. Mają być przesłuchani w sprawie domniemanego niemoralnego postępowania Zofii. Eliszka pogrąża królową swoimi zeznaniami. Bojąc się tortur mówi to, czego oczekuje przesłuchujący ją książę Witold. Królowa przyjmowała w komnacie młodych mężczyzn. Jan z Czyżowa, w wawelskich ogrodach, na oczach królowej aresztuje Hinczę. Zofia dowiaduje się, o co jest oskarżana i walczy o swoje dobre imię. Niemira i jej brat szewc Czesław oskarżają Gromka o partactwo, czyli pracowanie poza cechem. Młody chłopak ma być wychłostany i wygnany z Krakowa. Bdzigost i Kunegunda namawiają Lecha, aby poprosił Niemirę o wycofanie oskarżenia.

29 listopada 1427 roku. Świdrygiełło dobija Jagiełłę rewelacjami o przedślubnym afekcie Hinczy i Zofii. Hincza jest w wawelskim lochu przesłuchiwany przez Głowacza. A Jagiełło przesłuchuje Semena Holszańskiego i siostrę królowej Wasylisę. Zofia przekonuje księżną Aleksandrę Mazowiecką do swej niewinności. Udaje się jej także pozyskać Oleśnickiego. Królowa zaczyna rodzić wcześniej niż to było przewidziane. Pietrek powoli odzyskuje pamięć. Prosi Oleśnickiego o pracę na Wawelu. Szewc Czesław przyłapuje Niemirę i Lecha na sianie. Gromek ma szansę na wyzwolenie na mistrza pod warunkiem, że ożeni się z Niemirą.

Grudzień 1427. Księżna Aleksandra i biskup Oleśnicki przyjeżdżają do Wilna z radosną wiadomością: królowa urodziła syna! Jagiełło każe Henrykowi Czechowi postawić niemowlęciu horoskop. Proces trwa i królowa Zofia boi się o siebie i synów. Książę Witold zmienia front i przekonuje Jagiełłę, żeby odstąpił od procesu. Szewc jak najszybciej chce wydać siostrę Niemirę za Gromka. Zawisza rekrutuje chętnych do krucjaty tureckiej. Namawia Sambora i Grzymka. Pietrek chce z nimi jechać. Rozmowę słyszy Adam Świnka, który chce napisać poemat o dzielnym rycerzu z Garbowa.

Styczeń 1428. Król Władysław żąda, aby królowa przysięgała, że nie zrobiła niczego niemoralnego. Zofia przysięga przed krucyfiksem, a Konstancja Koniecpolska i pięć matron zaświadczają o niewinności królowej. Konstancja jest nie tylko opiekunką królewiczów, ale przede wszystkim szpieguje dla biskupa Oleśnickiego. Siostry Szczukowskie - Kachna i Eliszka mówią królowi, że Hincza zawsze wypatrywał oczy za królową. Jagiełło rozkazuje - oskarżeni o romanse z królową szlachcice mają być zwolnieni, poza Hinczą, który zostaje wysłany do lochów w Chęcinach. Gromek nakrywa Lecha i Niemirę na figlach. Jak siostra szewca to wytłumaczy? I co powie jej brat?

Styczeń 1428. Przyjaciele Hinczy, udając zbójów, odbijają go w drodze do twierdzy w Chęcinach. Na ich trop wpada Jan z Czyżowa. Zofia i Jadwiga zawiązują sojusz. Królowa będzie szukać pasierbicy męża. Jagiełło jest nadal w Wilnie. Jego zbrojni przejmują list Witolda do Krzyżaków, w którym w zamian za poparcie w kwestii korony obiecuje im korzystny arbitraż w sprawie granicy z Polską. Pietrek decyduje się wyruszyć z Zawiszą i Samborem na Turków.

Luty 1428. Jan Hincza jest w lochu, w ciężkim więzieniu na zamku w Chęcinach. Jan z Czyżowa obiecuje, że wstawi się u króla za nieszczęsnym więźniem. Zofia zaczyna szukać męża dla Jadwigi. Jagiełło wybacza księciu Witoldowi jego konszachty z Krzyżakami i zgadza się na jego starania o koronę. Dowiaduje się od Witolda, że to Strasz donosił na królową. Lech sugeruje Niemirze, że rozwiązaniem ich problemu byłby jej ślub z bogatym starcem. Zygmunt Luksemburski i Barbara Cylejska planują skłócić Witolda nie tylko z Jagiełłą, ale i z papieżem. Adam Świnka odkrywa, że Strasz jest szpiegiem Luksemburczyka.

Wiosna 1428. Niemira postanawia wydać się za bogatego starca. Jej wybrankiem zostaje bednarz Sobiesław. Król wraca na Wawel. Jan z Czyżowa chce się wstawić za Hinczą, a Adam Świnka chce zdemaskować Strasza. Po rozmowie ze Świnką dla króla jest teraz jasne, że oskarżenie Zofii o złe prowadzenie było intrygą Zygmunta Luksemburskiego. Próbuje pogodzić się z żoną. Czy mu się to uda?

Wielkanoc 1428. Jagiełło i Zofia próbują poskładać małżeństwo, ale rany są jeszcze świeże. Król oskarżył przecież żonę o niewierność. Strasz, aby nie trafić w ręce kata, chce być polskim szpiegiem w Budzie. Niemira i Sobiesław już po słowie. Ale Niemira przemyślała wszystko i boi się małżeństwa ze starcem. W mieście rozpoczynają się procesje pasyjne. Król, myśląc o Wielkiejnocy, wydaje rozkaz, aby Jan z Czyżowa i Medyk Hiszpan pojechali do Chęcin. Czy Hincza jeszcze żyje?

Czerwiec 1428. Zawisza, Pietrek i Sambor walczą z Turkami pod Golubacem. Zygmunt Luksemburski salwuje się ucieczką. Zawisza staje w obronie Pietrka i ginie. Zofia dowiaduje się, że Jagiełło kazał poprawić warunki, w jakich Hincza przebywa w chęcińskich lochach. Razem z Jadwigą organizują odczyt "Pieśni o Rolandzie". Poemat przełożył i przeczyta Adam Świnka. Niemira i Sobiesław są już po ślubie. W noc poślubną, panna młoda usypia ziółkami swojego męża.

Lato 1428. Do Jagiełły przybywa poseł węgierski z wiadomością, że wojska Zygmunta poniosły klęskę, a Zawisza zaginął. Król wzywa Grzymka, który razem z Mszczujem mają odnaleźć Zawiszę, polskich jeńców i ich wykupić z tureckiej niewoli. Pietrek i Sambor dowiadują się, że niedługo mają być zabici. Jeśli nikt ich nie wykupi... Niemira szuka sposobu na Sobiesława – swego jurnego małżonka. Zioła Grety nie pomogły, więc zwraca się o pomoc do Medyka Hiszpana. Ten zaleca długie spacery. Jan z Czyżowa, aby nie ulec zauroczeniu Olgą, prosi króla o zgodę na wyjazd na wojnę.

Lato 1428. Wojska Witolda grzęzną w bagnie pod Nowogrodem. Jan z Czyżowa buduje drewniane pomosty, dzięki którym wojska wychodzą z opresji. Ale Moniwid jest ciężko ranny. Umierając, ostrzega Witolda, że korona może mu przynieść nieszczęście. Z Rzymu wraca Wojciech Jastrzębiec i przywozi wiadomość od papieża – nie ma zgody na koronę dla Witolda. Jadwiga, która czuje się coraz gorzej, mdleje w ramionach Adama Świnki. Niemira i Lech zostają nakryci na „gorącym uczynku” przez Sobiesława. Przerażona kobieta zamyka męża w schowku. Planują z Lechem ucieczkę. Ale najpierw chcą znaleźć pieniądze i kosztowności.

Rok 1428. Zofia jest rozczarowana, że nie pojedzie na zjazd do Łucka, ale król powierza jej rządy na Wawelu. W otoczeniu królowej pojawia się nowa dwórka - Dorota z Rytwian. Mszczuj i Grzymek docierają do obozu tureckiego z okupem za polskich jeńców i dowiadują się o śmierci Zawiszy. Turcy nie chcą także uwolnić wszystkich polskich jeńców. Niemira i Lech, przed wyjazdem z Krakowa, szukają pieniędzy i kosztowności. Wszystko gotowe do ucieczki, ale... Niemira wypuszcza Sobiesława z komórki. Jadwiga cierpi na bezsenność. Jagiełło nocą, w wawelskim ogrodzie, słucha z córką śpiewu słowika. Oboje czują się samotni.

Styczeń 1429. Jagiełło, Zygmunt i Witold spotykają się w Łucku, na zjeździe monarchów. Władcy omawiają obronę przed Turkami, sprawy husyckie i szanse Witolda na koronę. Oleśnicki prezentuje stanowisko panów polskich, którzy nie wyrażają zgody na koronację. Zofia próbuje rządzić. Przeszkadza jej w tym Głowacz. Wcześniej jednak niestosownie zachowuje się wobec Doroty z Rytwian. Grzymek, Sambor i Pietrek wracają do Krakowa ze zbroją Zawiszy. Krakowianie oddają hołd wielkiemu rycerzowi. Także na Wawelu godnie żegnają wielkiego rycerza. Szczęśliwa Femka wita syna, a nieszczęśliwy Honzik pije w karczmie. Pietrek nie godzi się na ślub matki. Ale będzie ślub. Sobiesław mści się na Niemirze uprzykrzając jej codzienne życie. A Lecha oskarża o kradzież rękawiczek.