Onze Man in Teheran

Het was de liefde die Erdbrink twaalf jaar geleden naar Iran bracht. Hij trouwde er en is intussen kind aan huis in een land waar nog maar heel weinig westerse journalisten mogen werken. Erdbrink spreekt de taal vloeiend; hij maakt in het Farsi even makkelijk flauwe grappen op straat als ruzie met zijn vrouw. Die vrouw staat deze aflevering centraal, naast zijn schoonmoeder en nog veel meer vrouwen in 'een land waar niks mag, maar alles kan'.

Als een bevriende journalist wordt opgepakt en daarna verdwijnt, beseft Erdbrink eens te meer hoe onhelder de regels van de Islamitische republiek zijn. Wat mag er nu wel en wat niet? Een zoektocht brengt hem via de Iraanse Coca-Colafabriek bij het vrijdaggebed, waar de show elke week gestolen wordt door 'Mr.Bigmouth', die altijd vooraan staat bij de camera's als er anti-Amerikaanse leuzen geschreeuwd moeten worden.

Thomas' favoriete Iraanse nichtje wil net zo wil sterven als haar vader: als een martelaar op het slagveld. Ze meent het. Na twaalf jaar Iran is het voor Erdbrink nog steeds een raadsel. Wat hebben Iraniërs toch met lijden? In het stadje Khomeinishahr loopt de hele bevolking tien dagen lang te huilen. Ze rouwen om de dood van hun imam Hoessein wiens keel ergens rond in 680 na Christus werd doorgesneden. Alsof het gisteren was. De vergoten tranen zouden uitkomst kunnen bieden in de nabijgelegen sprookjesstad Isfahan waar de beroemde 'Rivier des levens' al drie jaar droog staat. Volgens de Iraanse taxichauffeurs hebben de mullah's het water opgedronken.

Thomas' assistente is weer eens opgepakt door de moraalpolitie. Door een plotselinge windvlaag bij de metro waaide haar vest ineens open. Een 'Marilyn Monroe-momentje', grinnikt ze achteraf. Het leven is niet altijd makkelijk voor vrouwen in Iran. Toen Amineh, een kennis van Erdbrink, een potentiële huwelijkskandidaat afwees, kreeg zij zoutzuur in haar gezicht gegooid. Het kostte haar beide ogen. Volgens islamitisch recht mocht ze de dader met gelijke munt terug betalen: vijf druppels zoutzuur in elk oog. Op het laatste moment kon ze het niet. Ze vergaf de dader die, onmiddellijk werd vrijgelaten.