90 Minutes

Voetbal is oorlog, heel soms. Maar geen voetbal is oorlog, bijna altijd. We doen de drie miljoenste poging om Bielsa te doorgronden. Hans Vanaken nam de Slag om de tweede plaats iets te letterlijk, en Vlahovic kwam deze week zeer overtuigend uit de achterzak van Gleison Bremer. Gleison wie? Gleison de anti-Raiola. Steven koopt een taart, Filip schoenen, en Aster en Sam lachen zich een kriek.

Omdat een titel niet de hele lading moet dekken. United was slechts een kwartier verenigd in woord en daad, City bakte het Bruyn. Steven is taart - maar allerminst verhalenloos, Sam dan weer wel bijna slapeloos. We hebben het over jeugd en 1B, en over de derB - want A-klasse haalde de match niet. En we bestellen Pino ter aarde - niet die van Sesamstraat, wel die van Lazio.

Kevin De Bruyne schuift mee aan, of toch minstens zijn truitje. We zwijgen de voormalige eigenaar van Chelsea dood, maar kunnen en willen dat niet met CR7. Er is de geweldige telefoontaps tussen Messi en Suarez. En, als Steven in blessuretijd naar de training vertrekt, hakken we de knoop door voor Wouter Vrancken. Er worden ook nog plannen voor de Ten Miles gesmeed. En jawel: Sam was wakker! Uitgeslapen zelfs.

En toen was er… taart! Toepasselijk, want Real kreeg er een in het gezicht van Barcelona. Hoeveel heeft Antwerp volgend seizoen in zijn (over)mars? En we bespreken de beste tactische zet van de voorbije week. En neen, die kwam niet van Xavi.

Union champion. What's next? Onbemande camera's, nu ook in uw lokale voetbalstadion. Steven en de geneugten van een perfecte hold up. To knip or not to knip, that's the question, niet alleen in het verloskwartier, maar ook in 90 minutes. Sam doet iets linguïstisch-filosofisch mettete hoogste punt van Wesley Sonck versus diens hoogtepunt en Louis Van Gaal schiet een vliegtuig uit de lucht. En niet te vergeten: de een-man-per-club-ploeg bezorgt angstzweet en kopbrekens. Anders gezegd: we voelen dat we leven, en hopen van u hetzelfde.

KDB drukt zijn stempel op deze podcast - don’t blame us, hij is daar nogal bedreven in, in de stempeldrukkunst. We beantwoorden de vraag Peppi of Kloppi, en Steven werkte twintig (20!) minuten, Aster dirigeert als vanjongs, Sam wikt Ten Hag en ook Brazilië en de Duivels duiken op (met 5 of met 4, that’s the question). Tot slot, kleine waarschuwing: het einde is zoek. Letterlijk. Zo gaat dat als je ons de nacht in stemt.

Heeft Steven zijn verjaardag gevierd? Zijn strafschoppen een loterij? (en zo ja, valt Julien De Sart dan in te huren om een winforlife-ticket te kopen?) Had Wesley Hoedt het op de atletiekpiste gemunt? Hoe gezwind ging Aster over de schreef? Trekt Tissoudali naar Valencia? Bestaat er een Filip light? Wat bezielde Ten Hag in de bekerfinale? Heeft Atletico bestaansrecht? Maar dé hamvraag, uiteraard: waar gaan we eten, en wie wint het - sinds de vorige 90 minutes in waarde vervijfvoudigde - truitje van Villarreal?

De titel was altijd ‘Champagne en Kidibul’ geweest, tot de copywriter in Steven en Sam opstond. (Reclamebureaus, gelieve zich te onthouden, ze zijn van ons.) De intro is de outro - en toen was er toch nog een outro, dankzij Sams centimeters. Steven nam zondag een loopje met de werkelijkheid - met als gevolg een irreële tijd. We beklagen Bayern. En we linken Olaf Thon aan Robert Waseige - en het is niet eens vergezocht, beloofd! De playoffs wandelen langs, we doen mee aan een crowdfunding en genieten na van Milan en Thiago.

Sams ochtendhumeur is niet microbestendig, hoera! We bekijken de twee (aiaiai lees)brilscores van POI, geven Walter Mazarri een trap na en eren de kamikaze in Pickford. We leggen Bertrand ‘Boh’ Layec onder het vergrootglas (hetzelfde van de duw, jawel), en halen anders dan de scheidsrechtersbaas, daar niet de schouders voor op. Arnstad, 18 en 2 basisplekken - what’s next? En leed dreigt voor Leeds.

Wat ruist daar door het luchtgewas? Vapeurs! - niet alleen door de spannende titelstrijd. Sam en Steven waren op de Bosuil, Aster in het Dudenpark, Filip op de Eurostar - ja, 90 Minutes doet schaamteloos aan verdeel en heers. Antwerp wordt uit- en weer aangekleed. De held van de week-plus-een-dag is Domenico Criscito. En o ja, niet alleen vliegtuigen (zelfs spitfires!) zoeven voorbij, maar ook Ayrton Senna - dankzij hem nemen we een duik in de woordspelingen uit de tijd van de gele briefkaart (een pijnlijke episode in het leven van de familie Joos).

Belofte maakt schuld, maar wat maakt het uit als je graag over voetbal lult.

Diksmuide, waar Sam definitief toetrad tot de kaste der tafelroterende BV’s. Mechelen, waar Steven zijn voetbalhart aan verpandt - exclusief, zo blijkt. En Brussel, waar Aster en Filip onder de indruk raakten van (de mens achter) de trainer van Club Brugge. Er is een quiz, de een-speler-per-ploeg-special gloort aan de einder, en neen, Union is geen wingewest van Brighton.

Een teams-vergadering, brrrrr! Maar nee, corona is niet terug, we stellen gewoon een ploegje op - spielerei, al hebben we er wel uren slaap voor gelaten. City heeft een voorliefde voor 3-2 kampioensmatchen, en wie zijn wij om daarover te klagen? Mbappé passeert ook vliegensvlug (zijn specialiteit) en zelfs een iets tragere gondel wordt besproken…

Surprise van de chefs, als dank voor een jaar lang massaal en trouw luisteren. Opperchef Steven is voltijds aan het barbecueën in Marbella, maar wordt vakkundig vervangen door Gill Swerts (die door zijn naam te vanbasteren - pub intended! - al meteen de titel aan de aflevering schonk. Champions en een beetje Conference League, de Belgische trainerscarrousel én er bewoog iets in het Forest van Nottingham, en het was niet Robin Hood… Tot volgend seizoen!