Nothing Is Over

In de eerste aflevering gaan we terug naar 2012, naar het laatste jaar van de lagere school, met zowel in Lommel als in Heverlee de sneeuwklassen als beloftevol hoogtepunt. Ieder jaar kijken de meeste leerlingen uit naar deze reis, die de lagere school symbolisch afsluit. Tien jaar later is dit een terugblik met een heel dubbel gevoel...

In deze aflevering staan we stil bij de helse week waarin de ouders terechtkwamen vanaf het moment dat ze het nieuws over het busongeval vernamen. Het waren uren en dagen van nauwelijks voor te stellen onzekerheid, met uiteindelijk voor veel ouders een noodlottige afloop. Hoe onmogelijk is het om vreselijk nieuws te verwerken, waarop je je helemaal niet kunt voorbereiden? En hoe moeilijk is het om nadien terug te leren ademen?

Bij het busongeval kwamen 22 kinderen om. De overlevende kinderen hadden dus geluk in deze tragedie. Maar onbeschadigd kwamen ze er geen van allen uit, noch fysiek, noch mentaal. Een aantal van hen praat heel open over de moeilijke weg die ze aflegden. De lange revalidatie, de ongewenste aandacht en de hunker om terug een normaal leven te leiden. Maar tien jaar later ook met een toekomst vol dromen.

Rouwverwerking begint pas als de officiële plichtplegingen achter de rug zijn. In deze aflevering praten drie ouders over de liefde voor hun kind, de zoektocht om hun leven op een andere, meer zinvolle manier in te vullen. Sommigen maakten radicale keuzes, bij anderen wordt het verdriet en het gemis met de jaren alleen maar zwaarder.

Het verlies van een kind raakt je niet enkel als individu. Ook voor een gezin is het behoorlijk ontwrichtend. Iedereen probeert zijn of haar verdriet een plaats te geven, en vaak verloopt dat proces niet harmonieus.

Drie koppels blikken terug op de weg die ze de afgelopen tien jaar hebben afgelegd. Beter dan een therapeut slagen ze er in om vaak holle begrippen als 'loslaten', 'leren verwerken' en 'omgaan met verlies' te counteren of in te vullen.