Roman w smokingu szykuje się do wyjścia na ślub Madzi Piekarczyk, na którym ma być świadkiem. Wiktor zostaje sam w domu. Chwilę potem do mieszkania przychodzi zrozpaczona panna młoda w poszukiwaniu świadka i jej narzeczonego Pawła, którzy nie stawili się na ślubie. Jak się okazuje, Paweł to niepoprawny romantyk, który zamiast na ślub poszedł do kina na film o miłości. Niebawem w domu zjawia się również załamany Roman i oznajmia Madzi, że Paweł nie chce się żenić. Przyjaciele postanawiają jakoś ratować sytuację. Wiktor odnajduje Pawła w kinie i przekonuje go, aby porozmawiał z narzeczoną. Gdy Paweł ponownie prosi Madzię o rękę, dziewczyna odmawia, twierdząc, że jej narzeczony to życiowy oferma, a życie to nie film.

Roman ostrzega Wiktora, że koledzy nie chcą z nim grać w karty, bo nie oddaje należnej wygranej. Wiktor, cierpiący na brak gotówki, próbuje pożyczyć pieniądze od przyjaciela i dozorcy domu, w którym mieszkają. Niestety, bez skutku. Wieczorem schodzą się koledzy na grę w pokera. Roman przygotował półmiski z produktami do zrobienia kanapek i postawił na bufecie obok otwartego pudełka, w którym leżały monety i banknoty. Podczas gry nagle gaśnie światło. Okazuje się, że z pudełka zniknęło sto złotych. Roman, podejrzewając Wiktora, proponuje ponowne zgaszenie światła, by "stówa" się odnalazła. Pieniądze trafiają na swoje miejsce i koledzy kontynuują grę, po czym nagle szybko opuszczają mieszkanie Romana i Wiktora. Wiktorowi nie dają spokoju podejrzenia Romana i zachowanie kolegów.

Roman chce wygrać konkurs kulinarny. Przyrządza wiele potraw, testując je na Wiktorze, bardzo zajętym w tym czasie i w ogóle nie zainteresowanym konkursem. Z Romanem mają jechać na konkurs Sylwia i Dorota. Ponieważ Sylwia jest panną, od razu wzbudza żywe zainteresowanie Wiktora, ale obu dziewczynom znacznie bardziej podoba się Roman. Widząc to, Wiktor zmienia zdanie na temat konkursu: postanawia jechać z innymi na tę imprezę, w nadziei, że spotka tam więcej ładnych dziewczyn. Kiedy Roman dostaje się do półfinału, Wiktor koniecznie chce, żeby przyjaciel poznał go z Alicją - zawodniczką z numerem 8. Roman oponuje, wiedząc, że Alicja chce wykraść jego przepis na sos holenderski. Wiktor musi więc sam wykazać się inicjatywą i umawia się z Alicją. Co prawda, zdradza jej sekretny przepis Romana, ale w domu przyznaje się do tego przyjacielowi. Zdenerwowany Roman, przygotowując w nocy inny, "awaryjny" przepis, nabawia się kontuzji ręki.

Nocą Roman dostał potężnego ataku alergii. Ponieważ jego lekarz wyjechał, postanawia leczyć się sam - parą z olejku eukaliptusowego. Wiktor proponuje mu, że sprowadzi innego lekarza, ale Romek nie chce się na to zgodzić. Twierdzi, że na pewno przyjdzie jakiś żółtodziób po studiach, a on może jedynie zaufać szpakowatemu panu przed emeryturą. Tymczasem na wezwanie zjawia się piękna dr Nina Konarska. Najpierw bada Romana, a następnie, popijając kawę, rozmawia z Wiktorem. Szczególne zainteresowanie pani doktor budzą zdjęcia sportowców wiszące na ścianie w korytarzu. Wiktor postanawia zaproponować Ninie spotkanie. Nazajutrz rejestruje się więc u internisty, kupuje kwiaty i udaje się do gabinetu, w którym przyjmuje dr Konarska. Zamierza zaprosić ją na mecz i randkę. Ale lekarka odrzuca jego propozycję.

Elegancko ubrany Roman tańczy w pokoju tango. Razem z Wiktorem, Niną i jej koleżanką wybiera się na umówioną kolację. Wiktor prosi Romana, by podczas wieczoru nie pokazywał koleżance zdjęć byłej żony. Kiedy Wiktor też jest gotowy do wyjścia, Roman niespodziewanie oznajmia, że nigdzie nie idzie. Usłyszał właśnie w radiu piosenkę "Daj mi szansę", ulubiony utwór jego i byłej żony. Wiktor nie chce już więcej słuchać o Grażynce i zniecierpliwiony wychodzi. Na drugi dzień wspólnie postanawiają, że Roman powinien spotkać się z byłą żoną i ponownie dać jej w prezencie zegarek. Tym razem jednak z innym wygrawerowanym napisem: "Daj mi szansę". Wiktor dzwoni więc do Grażyny i umawia ich na kolację, obiecując Romanowi, że sam załatwi grawera, którym jest pan Ludwik z lombardu.

Roman musi nagle wyjechać na sesję zdjęciową do Bratysławy. Zostawia więc na kartce wiadomość Wiktorowi, którą ten oczywiście, przez swoje niechlujstwo, wyrzuca nie czytając. Podczas gry w pokera nieco zaniepokojony Wiktor informuje kolegów, że Romek gdzieś przepadł. Tymczasem Roman, wraz z modelkami i Mariuszem-Mario, siedzi w pensjonacie zasypanym śniegiem, odcięty od świata i w dodatku bez dokumentów, które gdzieś zgubił. Gdy do zakładu medycyny sądowej zostają przywiezione zwłoki mężczyzny, który miał przy sobie dokumenty na nazwisko Romana, Olek zabiera tam kolegów w celu dokonania identyfikacji. Zmarłym okazuje się nie Roman, ale ktoś inny, kto miał jego portfel. Rozpoczyna się dochodzenie. Niestety, sprawy przybierają fatalny obrót, gdyż Wiktor staje się głównym podejrzanym o porwanie, a nawet zamordowanie Romana.

Wiktor nocą wraca do domu ze Sztokholmu, po trzech dniach nieobecności, i budzi Romana śpiącego w ubraniu na kanapie. Okazuje się, że Roman bardzo przeżywa chorobę Alberta - papugi, której Wiktor nigdy nie lubił. Co godzinę w nocy podaje jej lekarstwo zakraplaczem. Nad ranem niespodziewanie oznajmia Wiktorowi, że Albert odszedł. Następnego dnia Wiktora i Romana odwiedza Marta z koleżanką, aby złożyć im kondolencje z tego powodu. Wszyscy zarzucają Wiktorowi, że nigdy nie lubił Alberta i chciał jego śmierci. Roman chce pochować Alberta, idą więc do parku, ale gdy zaczynają kopać, policjant informuje ich, że nie wolno grzebać ptaków w parku. Papugę trzeba pochować na cmentarzu dla zwierząt. Podczas pogrzebu, na którym zjawia się także weterynarz, Roman uświadamia sobie, że to on przyczynił się do śmierci Alberta, źle aplikując mu leki. Na szczęście, podczas ceremonii pogrzebowej zdarza się cud: Albert ożywa.

Pewnego dnia do mieszkania Wiktora i Romana przychodzi dziecko sąsiadów, Filip.Chłopiec zwraca się z prośbą, by Wiktor posiłował się z nim na rękę. Filip twierdzi, że wygra i proponuje zakład o 10 tysięcy złotych. Po przegranej, ku zdziwieniu Wiktora wypłaca mu pieniądze. Zaniepokojeni faktem, że dziecko ma tyle pieniędzy starają się wyciagnąć od niego jakieś informacje. Okazuje się, że Filip okradł bank. Wiktor i Romek postanawiają to sprawdzić. Próbują się dowiedzieć czy rzeczywiście był napad na bank. W domu, gdy ponownie odwiedza ich Filip, zmuszają chłopca do powiedzenia prawdy. Dzięki pomocy Olka Palety dowiadują się, że Filip jednak nie okradł banku, ale znalazł pieniądze na śmietniku. Roman i Witor czatują całą noc na właścicieli pojemnika z czerwoną pokrywką. Spotykają Tadeusza i Stefana, którzy są wiernym odbiciem Romana i Wiktora za dwadzieścia lat.

Wiktor został wyrzucony z pracy, ale nie martwi się tym zbytnio. Szef regularnie go wyrzuca z redakcji. Po rzeczy Wiktora idzie Roman. Niestety, wdaje się z spór z redaktorem na temat zwolnienia kolegi. Kiedy wraca do domu przyznaje się Wiktorowi, że popsuł mu stosunki z szefem. Aby naprawić swój błąd, załatwia Wiktorowi pracę w magazynie "Wszystko na pokaz". Wiktor ma zapewnione większe zarobki o 20%, samochód służbowy, laptop, komórkę, własny gabinet i pracę wśród młodych, pięknych dziewczyn. Wiktor i Roman idą na sylwestrową imprezę. W czasie zabawy Wiktora ogrania nostalgia. Żal mu, że musiał odejść z redakcji sportowej. Przyznaje się Romanowi, że nie jest szczęśliwy w nowej pracy. W tej sytuacji Roman udaje się do redakcji i przeprasza szefa za swoje zachowanie. Jednocześnie prosi go, by przyjął z powrotem Wiktora.

Marian, Olek, Kuba i Wiktor grają w karty. Wszyscy oprócz Wiktora są w świątecznych nastrojach. Tylko Wiktor jest ponury, bo nie lubi świąt Bożego Narodzenia. Koledzy twierdzą, że Wiktor jest jak Ebenezer Scrooge z "Opowieści wigilijnej" Karola Dickensa. Z kuchni wychodzi, śpiewając kolędę, Roman i częstuje kolegów zrobionymi przez siebie pierniczkami. Koledzy namawiają Wiktora, aby zagrał w wystawianej w komendzie, dla młodzieży z poprawczaka, sztuce "Opowieść wigilijna". Wiktor się jednak sprzeciwia i idzie spać. Na drugi dzień wyrzuca Romana, który pakuje swoje rzeczy i wynosi się na komendę, bo zamierza bez względu na wszystko wystawić jednak sztukę. W komendzie Roman przeprowadza wśród kolegów casting do roli Ebenezera, ale żaden się nie nadaje. Postanawiają więc poprosić o pomoc Wiktora, który jednak nadal trwa w uporze. W nocy Wiktorowi ukazuje się duch Romana-Marleya.

Nina, Roman i Wiktor wybierają się wieczorem na bal sportowców i mają tam przedstawić skecz, ale Roman jeszcze pracuje w laboratorium fotograficznym. Wywołuje zdjęcia po całodniowej sesji z niemowlakami. Niespodziewanie znajduje w pracowni pozostawione przez którąś z matek dziecko. Zostawia na drzwiach pracowni kartkę z adresem i informacją dla matki, gdzie szukać niemowlaka. A sam wraca z nim do domu. Wiktor jest wściekły, denerwuje się, że nie zdążą na bal, nie chce, żeby Nina zobaczyła niemowlaka. Od razu się rozczuli i będzie chciała z nim zostać. Roman ociąga się z wyjściem. Czeka na przyjście matki. Nie udaje się ukryć przed Niną dziecka, która postanawia się nim zaopiekować. Idzie do sklepu po jedzenie i pieluszki. Wiktor chce zadzwonić do Olka, żeby zgłosić porzucenie niemowlaka, ale w tym czasie zjawia się sam Olek.

Roman tęskni za swoją byłą żoną, nie potrafi o niej zapomnieć. W takiej sytuacji Wiktor nie chce zostawiać przyjaciela samego w domu, więc wyjeżdżają razem do leśniczówki w górach. Mają jeździć na nartach, ale niestety pada deszcz. Wiktor zabija więc czas żartami, a Roman czyta "Romea i Julię", wspominając co chwila Grażynkę. Tymczasem w leśniczówce zjawia się Joasia, która szuka schronienia przed deszczem dla siebie i trzech koleżanek. Wiktorowi Joasia natychmiast wpada w oko, wspaniałomyślnie więc odstępuje Romanowi pozostałe koleżanki. Okazuje się jednak, że to 10-letnie dziewczynki. Przyjaciele muszą im wymyślić jakieś rozrywki, żeby się nie nudziły. Wiktor, widząc wciąż smutnego Romana, prosi Joasię, aby przekonała go, że się w nim zakochała i pomogła mu zapomnieć o byłej żonie.