Panna z mokrą głową

W pierwszym odcinku poznajemy 12-letnią Irenkę Borowską, tytułową „Pannę z mokrą głową”. Irenka wiodła beztroskie życie ze swoim przyjacielem, psem Drabem. Jednak powoli nad dworkiem Borowskich pojawiają się ciemne chmury. Majątek zaczyna podupadać. Pewnej nocy Irenka słyszy podejrzane głosy w kuchni. Okazało się, że był to złodziej, którego przegoniła. Rada familijna postanowiła zatrudnić nauczyciela, który zajmie się edukacją i wychowaniem swawolnej panny.

Do majątku państwa Borowskich przybywa nauczyciel, pan Podkówka, bardzo chudy i bardzo smutny człowiek. Pod wpływem Irenki nieśmiały, skromny młodzieniec z dnia na dzień zmienia się nie do poznania, bierze nawet udział w szalonych wyczynach swojej rezolutnej uczennicy. Niestety, majątek państwa Borowskich coraz bardziej podupada, rodziców nie stać na dalsze opłacanie prywatnego nauczyciela córki. Po Wigilii pan Podkówka, zalewając się łzami, wyjeżdża do Warszawy.

Mimo starań ojca sytuacja materialna rodziny Borowskich pogarsza się z dnia na dzień. Ojciec Irenki zmuszony jest sprzedać ostatni kawałek lasu. Podczas wycinania drzew dochodzi do tragicznego wypadku. Ukochany tatko ginie, przywalony przez padający pień. Niezaradna i chora matka zupełnie nie radzi sobie z prowadzeniem gospodarstwa. Domem i wychowaniem młodszego brata musi zająć się Irenka. Mimo nadludzkich wysiłków dziewczynki i pomocy przyjaciół majątek Borowskich zostaje wystawiony na licytację. Z resztą dobytku trzeba się przenieść do maleńkiego mieszkanka w miasteczku Kuropatki.

Sytuacja rodziny Borowskich staje się coraz bardziej dramatyczna. Irenka próbuje znaleźć pracę, ale w nędznej mieścinie nie ma zajęcia dla kilkunastoletniej panny bez żadnych kwalifikacji. Poczciwy doktor Lipień ucieka się do różnych forteli, by pomóc biedakom, lecz i to na niewiele się zda. Pani Borowska coraz poważniej zapada na zdrowiu. Irenka nie może patrzeć, jak matka męczy się w wilgotnej, zatęchłej izbie, jak oboje z Jasiem głodują. Postanawia wyjechać do Warszawy, by prosić o pomoc ciotkę, hrabinę Opolską. Wprawdzie wyniosła dama już raz odmówiła Borowskim wsparcia, lecz Irenka jest przekonana, że nikt nie odtrąci dziecka, które błaga o uratowanie życia własnej matki. Dziewczynka gotowa jest pracować u dumnej hrabiny jako pokojówka, by zwrócić jej pożyczkę co do grosza.

W Warszawie spotyka Irenkę przykra niespodzianka. Hrabina Opolska wyjechała do Zakopanego, nikt nie wie, kiedy można spodziewać się jej powrotu. Dziewczynka znów wyrusza w podróż. Niestety, w Zakopanem nie zastaje hrabiny, która właśnie wyjechała gdzieś pod Kraków. Właścicielka pensjonatu, przejęta kłopotami dziewczyny, zatrzymuje ją u siebie do powrotu pani Opolskiej. W gościnie u pani Mileckiej Irenka czuje się świetnie, wypoczywa, wędruje po górach. Podczas jednego ze spacerów schodzi ze szlaku, zabłąkaną odnajdują ratownicy TOPR. Niefortunną przygodę przypłaca zapaleniem płuc. Niebawem do pensjonatu przybywa hrabina Opolska, ze wzruszeniem słucha opowieści o losach dziewczynki.

Po wypadku w górach Irenka wraca do zdrowia. W pensjonacie pojawia się przystojny syn pani Mileckiej, Zbyszek. Niestety, mimo westchnień dziewczynki zakochany w kim innym chłopak nie zwraca na nią najmniejszej uwagi. Ich rozstanie ma przebieg nad wyraz burzliwy. Irenka wraca z hrabiną Opolską do Warszawy, rozpoczyna naukę na pensji. Nadchodzą wakacje, dziewczynka jest szczęśliwa, że wreszcie będzie mogła spotkać się z rodziną w Kuropatkach. Jednak ciotka Opolska wiezie ją gdzie indziej. W odzyskanym dworku Borowskich już czeka cała rodzina i najwierniejsi przyjaciele.