Archibelge

Brussel is waar de Belg werkt, en liefst niet meer dan dat. Maar de stad is minder zielloos dan ze lijkt. De permanente bewoners vechten voor hun identiteit en erkenning. Brussel is een stad van komen en gaan. Het is een plek waar massaal veel Belgen werken, maar meestal niet meer dan dat. Honderdduizenden pendelaars stromen er elke ochtend toe om ’s avonds weer te vertrekken. Brussel lijkt een transitzone, waarbij de torenhoge kantoorgebouwen bijdragen tot de identiteit van een lelijke, verlaten stad.

De steenweg op het platteland is waar de Belg woont en zijn eigen zin doet. Hacienda's en fermettes staan liefdevol zij aan zij. Maar de Belg bouwt het liefst aan de achterkant, waar koterijen een surrealistisch en ordeloos geheel vormen. In deze tweede aflevering reizen we langs de typische Belgische steenwegen, langs de lintbebouwing en koterijen. Die trip toont ons de eigenwijze woonwens van de Belg en laat ons zien waar de ‘baksteen’ in onze maag vandaan komt.

De kust is waar de Belg zich ontspant. Het is één langgerekte stad van 65 km lang en vaak maar 100 meter breed. Een Atlantic Wall, waar elke tijdelijke bewoner een stukje zicht op zee voor zichzelf opeist. De zucht naar het zicht op zee heeft geleid tot een eindeloos komen en gaan van gebouwen aan onze kustlijn. Als eb en vloed schieten de bouwwerken en appartementsblokken de hoogte in om na verloop van tijd weer te verdwijnen en plaats te maken voor nóg hogere blokken.