Późne lato 1420. Minęły trzy miesiące od śmierci ukochanej żony - królowej Elżbiety. Władysław Jagiełło rusza do Wilna. Wraz z nim jadą jego brat - książę Świdrygiełło i młody dworzanin Jan Hincza. W drodze, nad jeziorem, spotykają trzy kąpiące się księżniczki Holszańskie - Wasylisę, Marię i Sonkę. Po przyjeździe do Wilna Świdrygiełło prosi księcia Witolda o wybaczenie zdrady i przyrzeka poddać się jego wielkoksiążęcej władzy. Na wydanej przez Witolda i księżną Juliannę uczcie księżniczki poznają króla. Do Krakowa przybywają Czesi - Jan Żiżka, Honzik, i Henryk Czech. Chcą szukać sprzymierzeńców, którzy poprą husytów. Jan Głowacz i Oleśnicki chcą się ich pozbyć. Wynajmują zbirów, którzy mają ich zabić. Czechów ratują z opresji Sambor i Grzymek. Królewna Jadwiga śni o polskiej koronie i o mariażu z księciem Bogusławem. Bo właśnie na Wawel przyjechał z prezentem posłaniec ze Słupska.

Jesień 1420. Księżniczka Sonka podoba się nie tylko królowi Władysławowi. Książę Świdrygiełło chciałby ją mieć w łożu. Dziewczyna gryzie go w rękę i ucieka. Delegacja czeska - Jan Żiżka, Honzik i Henryk Czech oferują Jagielle koronę. Król Władysław nie odmawia. Ale proponuje, aby oddali tron księciu Witoldowi. Witold snuje plany o ożenku króla z Sonką, a Zygmunt Luksemburski swata Jagielle wdowę po czeskim królu Wacławie. Do posagu dołącza Śląsk. Na Wawelu antyhusycki Oleśnicki chce się dogadywać z Luksemburczykiem. Bracia Szafrańcowie są temu przeciwni. W karczmie Bdzigost tłumaczy Pietrkowi doktrynę husycką. Pietrek wybiega z karczmy i znika razem z mieczem Zyndrama.

Zima 1420/1421. Król wysyła na dwór węgierski Zawiszę, swojego posła i szpiega. Ma on przekonywać Luksemburczyka o chęci królewskiego mariażu z Ofką. Ale tak naprawdę Jagiełło chce mieć młodą żonę, Sonkę, która da mu upragnionego syna i następcę tronu. Zbigniew Oleśnicki i młody Hincza jadą do książąt Holszańskich. Mają prosić o rękę księżniczki. Ale której? Bo król im tego nie powiedział. A siostry są trzy. Tymczasem Sonka dostaje prezent od księcia Świdrygiełły. Ale odrzuca jego zaloty. Na Wawelu królewna Jadwiga marzy tylko o mężu i urodzeniu dziedzica tronu. Femka rusza z Zawiszą na południe, do Czech, w poszukiwaniu Pietrka.

Rok 1421. Zbigniew Oleśnicki i Jan Hincza proszą, w imieniu króla Władysława, o rękę księżniczki Holszańskiej. Wszyscy są przekonani, że chodzi o najstarszą Wasylisę. Sonka marzy o oświadczynach Jana Hinczy. Na Wawel przyjeżdża poseł z Brandeburgii, który w imieniu elektora Fryderyka Hohenzollerna prosi o rękę królewny Jadwigi dla swego siedmioletniego syna. Jadwiga marzy o wyjściu za Bogusława Słupskiego. Na razie wygrywają Hohenzollernowie. Zawisza i Femka jadą do Czech. Niestety wpadają w zasadzkę i dostają się do niewoli u Husytów. Jan Żiżka oskarża Zawiszę o szpiegowanie i bycie podwójnym agentem.

Rok 1421. Król Jagiełło jest zły na panów, że ingerują w sprawę jego ożenku z księżniczką Holszańską. Niektórzy są oburzeni, bo księżniczki Holszańskie są stryjecznymi wnuczkami Jagiełły. Król więc musi czekać na kolejną dyspensę. Królewna Jadwiga, za plecami ojca, pisze list do Barbary Cylejskiej, swojej krewnej i żony Zygmunta Luksemburskiego. Skarży się w nim na ojcowską decyzję o jej małżeństwie z Fryderykiem Hohenzollernem. Sofia mówi Samborowi, że będą mieli dziecko. Na Wawel niespodziewanie zostaje wezwany Ciołek. Zostaje sekretarzem biskupa Jastrzębca. Sonka obawia się spotkania ze Świdrygiełłą, nie chce jechać do Wilna i symuluje chorobę. Olga okłada ją pokrzywami. Żiżka uwalnia Femkę, która wstawia się za Zawiszą. Ten wyjeżdża, a ona zostaje w Czechach, by szukać syna.

Jesień 1421. Na Wawel przyjeżdża siedmioletni narzeczony Jadwigi - Fryderyk Hohenzollern. Jadwiga nie chce się z nim spotkać. Mały Fryderyk biega po całym zamku i tylko Mikołaj Trąba umie go uspokoić. W Wilnie na króla czekają panny Holszańskie – Wasylisa i Maria. Rodzina jest przekonana, że król chce ożenić się z najstarszą Wasylisą. Nie przyjmuje do wiadomości słów Witolda, że chodzi o Sonkę. A ta, z bąblami po obłożeniu się pokrzywami, zostaje w majątku księcia Semena. Nagle traci przytomność.

Jesień 1421. Król Władysław jedzie do Wilna. Ustala z Witoldem, że do Pragi pojedzie Zygmunt Korybutowicz. Będzie namiestnikiem Witolda i przygotuje grunt pod jego koronację na czeskiego króla. Na spotkanie z Jagiełłą czeka rodzina Holszańskich - Semen, Aleksandra Drucka i dwie księżniczki - Wasylisa, która jest pewna, że zostanie królewską żoną i najmłodsza Maria. Wychodzi na jaw pomyłka z pannami Holszańskimi. Jagiełło chce się ożenić z Sonką. Na Wawelu szaleje mały Fryderyk Hohenzollern. Zawisza przywozi z Budy Jana Strasza, nie wiedząc, że to szpieg Zygmunta Luksemburskiego.

Jesień 1421. Sonka godzi się ze swoją królewską przyszłością, ale ciągle myśli o Janie Hinczy. Świdrygiełło widzi, jak młodzi na siebie patrzą i chce o tym powiedzieć bratu. Ale książę Witold każe mu milczeć. Księżniczka Wasylisa cieszy się, że jednak nie zostanie królową. Jest szczęśliwa, bo sama może wybrać sobie męża. Wybiera Iwana Bielskiego - bratanka króla. Tymczasem na Wawelu królewna Jadwiga postanawia wychować swego narzeczonego - małego Fryderyka Hohenzollerna. Niestety, gubi się ukochany piesek królewny. A chłopiec miał się nim opiekować. Psuja przyprowadza na zamek Jan Strasz, który dzięki temu wkrada się w łaski królewny.

Rok 1422. W Nowogródku odbywa się chrzest Sonki Holszańskiej. Przyjmuje imię Zofia. Zawisza Czarny przywozi na Litwę legata Brandę Castiglione z dyspensą od papieża. Ma miejsce skromny ślub z Jagiełłą. Jan Hincza nie idzie na weselną ucztę. Wdaje się za to w bójkę z księciem Świdrygiełłą i trafia do lochu. Mały Fryderyk Hohenzollern zakłada smoczą maskę i straszy Mikołaja Trąbę. Arcybiskup ma zawał serca. Na szczęście chłopiec wzywa pomoc. Komtur Malborka Russdorf zleca Hermanowi zabójstwo Jadwigi.

Rok 1422. Zofia, czwarta żona króla Władysława przyjeżdża do Krakowa. Już przy bramie witają ją mieszkańcy. Ciołek daje Hinczy poemat dla przyszłej królowej. Zofia na Wawelu od razu ściera się z Jadwigą. Nie zna jeszcze dworskiego ceremoniału. I zajmuje komnaty królowej, w których po śmierci matki - Anny Cylejskiej, mieszkała królewna. Lech zostaje okradziony przez nieznanego złodzieja. Musi go odszukać, bo honor nie pozwala mu odpuścić. Jagiełło jest wściekły, że Krzyżacy nie chcą wypłacić zasądzonego odszkodowania. Albo oddadzą pieniądze, albo będzie wojna. Komtur Malborka Paul von Russdorf doprowadza do dymisji Wielkiego Mistrza Krzyżackiego Kuchmeistra. Jego szpieg, Herman próbuje dostać się na Wawel.

Rok 1422. Zofii trudno przywyknąć do dworskich obyczajów. Szpieg krzyżacki Herman próbuje zrealizować zadanie - przeszkodzić w zawarciu sojuszu z Brandenburgią podczas wizyty margrabiego Fryderyka Hohenzollerna na Wawelu. Podcina popręg w siodle królewny. Na szczęście Zofia to zauważa i Jadwiga unika wypadku. Królewna Jadwiga nie ma zamiaru dziękować Zofii i nie wiedzieć czemu chce, aby Strasz został jej pokojowcem. Lech chce się zemścić na tym, kto skradł jego sakiewkę. Oprócz pieniędzy miał w niej swoje wybite zęby. Złodziej Sławoj próbuje je sprzedać jako relikwie św. Lamberta. Zbigniew Oleśnicki i Jan Hincza posłują do Malborka. Jeśli nie przywiozą całej sumy, będzie wojna.

Rok 1422. Jagiełło planuje wojnę z zakonem krzyżackim. Zofia martwi się i o niego, i o Hinczę. Na Wawel przyjeżdżają nowe dwórki, panny Szczukowskie - Kachna i Eliszka. Okazuje się, że Zofia i Olga znają je, ale z najgorszej strony. Jagiełło obiecuje pomoc Zygmuntowi Korybutowiczowi, którego Witold wysłał jako swojego namiestnika do Pragi. Tymczasem Oleśnicki w swoim kazaniu piętnuje husytów. Mikołaj Trąba ostrzega króla przed kanonikiem Oleśnickim. Lech wymyśla intrygę przeciw Sławojowi. Upija go w karczmie, ładuje na wóz i planuje wywieźć z Krakowa. Ale konkurent w złodziejskim fachu ląduje w lochu, uznany za szpiega.

Rok 1422. Król Władysław wyrusza na wojnę. Żegna się ze swoim przyjacielem i doradcą Mikołajem Trąbą. Nie wie, że to ich ostatnia rozmowa. Jagiełło zostawia na Wawelu Jana Hinczę, aby opiekował się Zofią. Zmęczony zakazanym uczuciem Jan, na spowiedzi, wyznaje Mikołajowi Trąbie swój afekt do Zofii. Zofia próbuje przełamać lody z Jadwigą, ale tylko ją rozdrażnia. Tymczasem w mieście, Ciołek walczy o powrót do łask, spisując cuda Jadwigi Andegaweńskiej. A Sławoj opuszcza lochy i zapowiada zemstę na Lechu.

Rok 1422. Trwa wojna golubska. Krzyżacy zamykają się w zamku w Golubiu. Polacy przejmują list do Wielkiego Mistrza, w którym jest jasno napisane, że Zygmunt Luksemburczyk popiera zakon. Stanisław Ciołek wraca na Wawel. Zabawia Zofię i jej gości opowieściami o Ginewrze i Lancelocie. Królewna Jadwiga jest zaproszona, ale nie przyjmuje zaproszenia. Krzyżacki szpieg Herman próbuje ją otruć. Ale zatrute pierniczki bierze z tacy mały Fryderyk. W Krakowie złodziejski pojedynek Lecha i Sławoja. Lech idzie do łaźni i kradnie płaszcz Spytka z Melsztyna.

Rok 1422. Mały Fryderyk Hohenzollern i królewna Jadwiga nie zjedli zatrutych pierniczków. Mikołaj Trąba, Zawisza Czarny i Jastrzębiec jadą do Kiezmarku na spotkanie z Zygmuntem Luksemburskim. Arcybiskup nie zdąży przed śmiercią wyjawić, kto jest węgierskim szpiegiem na Wawelu. Pokój mełneński z Krzyżakami zostaje zawarty. Polscy rycerze nie chcą świętować. Według nich tylko Litwa zyskała na tej wojnie - odzyskała Żmudź. Jagiełło ściera się z księciem Witoldem o przyzwolenie Zygmuntowi Korybutowiczowi na radykalną husycką herezję - komunię pod dwiema postaciami. Zofia wyciąga rękę do Jadwigi, lecz kończy się to wypadkiem, podczas którego Jadwiga zapała zachwytem dla Jana Hinczy.

Rok 1422. W Kieżmarku przewodnik Gaspar odzyskuje demaskujący Strasza list. Na razie nikt się nie dowie, kto na Wawelu jest szpiegiem Luksemburczyka. Zawisza spotyka się z Zygmuntem. Zapewnia go, że Jagiełło nie popiera Zygmunta Korybutowicza. Jagiełło, po podpisaniu pokoju z Krzyżakami, wraca na Wawel. Ucztę, na której Zofia i Jadwiga nawet razem tańczą, przerywa wiadomość o śmierci Mikołaja Trąby. Jagiełło bardzo to przeżywa. Zofia zabiera go na trakt, którym Jastrzębiec wiezie zwłoki Trąby. W karczmie Lech i Sławoj pokazują ukradzione fanty. Kto wygra złodziejski pojedynek i zostanie królem krakowskich złodziei? Spytek szuka skradzionego mu płaszcza. Rozpoznaje Lecha.

Wiosna 1423. Zbigniew Oleśnicki chce zostać biskupem krakowskim. Konkuruje z Wojciechem Jastrzębcem i Janem Szafrańcem. Udowadnia Jagielle, że pierwszy jest nieudacznikiem, a drugi ma za duże wpływy na Wawelu. Zofia sądzi, że jest w ciąży. Mimo ostrzeżeń Henryka Czecha i Awdokii, że za wcześnie, by to stwierdzić, mówi królowi o swoich podejrzeniach. Lech nie może odzyskać skradzionego Spytkowi płaszcza. Z pomocą przychodzi Sławoj, ale nie robi tego bezinteresownie.

Wiosna 1423. Zofia i Olga rozdają krakowskim dzieciom kołacze i pierniczki. To ruski zwyczaj rozdawania łakoci dzieciom biedaków, gdy dzieje się coś dobrego. A ona jest przekonana, że jest brzemienna. Niestety, nie jest. Jagiełło ogłasza, że wybrał biskupa Krakowa. Został nim Zbigniew Oleśnicki. Zawisza zostaje jeńcem husytów. Jan Żiżka obiecuje mu publiczną egzekucję w Pradze. Femka wysyła w jego sprawie posłańca do Jagiełły. Prosi króla o pomoc. Jagiełło każe zawieźć do husytów okup za Zawiszę. W drodze powrotnej posłaniec zostaje zatrzymany przez oddział, którym dowodzi Pietrek. W Krakowie powieszono krzyżackiego szpiega Hermana, który chciał otruć królewnę Jadwigę. W karczmie Bdzigost broni Kunegundy przed Głowaczem i zostaje aresztowany za napaść na szlachcica.

Rok 1424. Wawel szykuje się do koronacji Zofii. Zapowiedziało się wielu dostojnych gości. Zofia na matronę dla Jadwigi wybiera Katarzynę Mężykową. Nie jest to dobry wybór. Król Danii Eryk z księciem słupskim Bogusławem, w drodze do Budy, zatrzymują się w Krakowie. Zofia po raz pierwszy ma przyjąć tak dostojnego gościa. Oleśnicki radzi jej, aby prawie w ogóle się nie odzywała. Jagiełło martwi się o Zawiszę, po którym, mimo wysłanego okupu, słuch zaginął. Głowacz oskarża Bdzigosta o napaść na szlachcica. Mnicha będzie sądził sąd miejski. Przyjaciele postanawiają go uwolnić z lochu. Bdzigost ucieka z lochu i wraca do niego dobrowolnie.

Rok 1424. Jagiełło dowiaduje się o nietakcie Zofii w stosunku do króla Eryka. Żona tłumaczy mu, że tylko posłuchała Oleśnickiego. Książę Świdrygiełło wykorzystuje kłótnię między Zofią i Jadwigą, żeby zbliżyć się do królowej. Król widzi go z żoną w dwuznacznej sytuacji. Na Wawelu pojawia się Zawisza Czarny, który po koronacji zaprasza dostojnych gości do swego domu na ucztę. Bdzigost, w czasie procesu przed miejskim sądem, oświadcza, że jest szlachcicem, ale jego szlachectwo nagania, czyli podważa Jan Głowacz. Sędziowie decydują, że Bdzigost musi przedstawić sześciu świadków.