Waar regeringen vastzitten in hun eigen ambtelijke logheid en partijpolitiek, bruisen de steden van energie, optimisme en daadkracht. Waar landelijke overheden falen worden veel problemen - op het gebied van milieu, armoede, voedselproductie en zorg - op stedelijk niveau sneller en in samenspraak met de burger opgelost.
Wordt het dan ook niet hoog tijd om onze steden meer macht te geven? Wat gebeurt er als pragmatische burgemeesters het heft meer in eigen hand nemen en proberen hun stad - buiten de landelijke politiek om - tot bestuurlijk centrum te maken?
