Kwiecień 1425. Mały królewicz Władysław jest chory. Awdokia rozrzuca wokół kołyski sól, aby odpędzić złe uroki. Królewna Jadwiga, która pości w ramach pokuty, mdleje. Jagiełło prosi o pomoc Stanisława Ciołka. Ten sprowadza na Wawel młodego kanonika i poetę Adama Świnkę. Strasz zaczyna roznosić po Wawelu plotki, że służka królowej jest wiedźmą i odprawia gusła nad kołyską. Jagiełło przygotowuje się do zjazdu szlachty w Brześciu Kujawskim. Oleśnicki ma ambicje, aby po śmierci króla, zostać regentem. W krakowskiej karczmie Lech przekonuje Bdzigosta, że wie jak ciężkie jest życie króla. Przecież sam jest królem krakowskich złodziei. Femka z Honzikiem wracają do Krakowa. Kobieta w snach widzi Pietrka.
