Krystyna nie jest zachwycona wizytą swojej koleżanki z dawnych lat. Była zmuszona do wysłuchiwania przez całą noc jej żalów. Rano Jola nie przestaje trajkotać i nie odstępuje Krystyny na krok. Idzie z nią nawet do kościoła, zachwycona "ludową tradycją". Jola przystępuje do spowiedzi. W konfesjonale spędza tyle czasu, ze wszyscy łącznie z księdzem zaczynają się irytować. W pewnym momencie Jola wybiega rozżalona z kościoła. Opowiada potem Krystynie, że jest rozczarowana, nie znalazła przyjaznej duszy, nikt jej nie wysłuchał. Błaga ją o pomoc w rozpoczęciu życia na nowo. Trwają gorączkowe przygotowania do świąt wielkanocnych. Proboszcz tym razem, z racji pełnionego stanowiska, ma o wiele więcej pracy niż zazwyczaj o tej porze. Musiał wezwać dodatkowych księży, aby mu pomogli w spowiedzi. Obydwaj sprawiają jednak sporo kłopotów, ale proboszcz nieźle sobie z nimi radzi. Natrętnego księdza wygania z kuchni do konfesjonału, a starszego z nich, który niedosłyszy, namawia do kupienia aparatu.
