Een jaar in de Alpen

Carrie ten Napel start haar tocht door de Alpen in Monaco, waar ze in de lente de eerste stappen zet. Ze is hier niet zomaar; al sinds haar vroege jeugd heeft Carrie een band met deze bergketen. Als tiener woonde ze er zelfs. En nog altijd zijn de Alpen diezelfde vertrouwde, overweldigend mooie bergen. Maar dat er veel verontrustend anders is, merkt Carrie zodra ze door de Vallée de la Roya trekt, waar storm Alex diepe sporen heeft achtergelaten. Ook in de Hautes-Alpes ziet Carrie hoe bewoners leren omgaan met veranderende tijden.

Het toerisme heeft de bewoners van de Alpen veel gebracht, het lijkt soms zelfs alsof iedereen tegelijk de bergen intrekt. Maar kunnen de bergen al die liefhebbers wel aan? Carrie vraagt zich af hoe we van de Alpen kunnen genieten zonder ze te schaden. Is de zomerse kermis van grote evenementen als de Tour de France niet te invasief en moet men meer inzetten op de toerist die zoekt naar ruimte en rust? Want ook de toevallige passant krijgt steeds meer mee van de uitdagingen, en gevaren, waar de Alpenbewoners zich voor geplaatst zien.

Zwervend in het herfstige grensgebied tussen Italië en Zwitserland stuit Carrie op een andere grens: die tussen toen en nu. Verstedelijking en de druk van een veranderende wereld dwingen bewoners om met andere ogen naar hun omgeving en tradities te kijken. En wat als modernisering simpelweg niet mogelijk of wenselijk is? Carrie ontmoet een Italiaanse wijnfamilie die door de berg wordt gedwongen om alles handmatig te doen en ze bezoekt in Zwitserland een onvervalst volksfeest.

In de winter bezoekt Carrie de plekken waar haar liefde voor de Alpen is begonnen. Van het Zuid-Duitse Garmisch-Partenkirchen, waar ze de beroemde schans beklimt, via het Oostenrijkse dorpje waar ze als kind heeft leren skiën, naar het dal waar ze ooit zelf ski-instructeur was. Maar tussen alle besneeuwde bergtoppen wordt al snel duidelijk dat er een einde zit aan de tijd van de eeuwige sneeuw. Op een voormalige skipiste ziet Carrie met eigen ogen hoe ver de gletsjer zich heeft teruggetrokken. Dorpen die groot zijn geworden door het skitoerisme moeten zich aanpassen aan een nieuwe werkelijkheid. Is dit het nieuwe voorgoed?