Welke machinerie komt er op gang meteen na een grote ramp? Politiemensen, hulpverleners en KLM-medewerkers vertellen over de aanpak direct na de vliegramp op Tenerife in 1977. De grootste vliegramp in de geschiedenis.

Het Amerikaanse leger dat in september 1944 Limburg bevrijdde, was een gesegregeerd leger. De Afro-Amerikaanse soldaten verrichtten hoofdzakelijk logistiek werk en deden dat gescheiden van hun blanke collega’s. Eenmaal terug in Amerika moesten zwarte soldaten, die in Europa vrijheid en democratie brachten, weer achter in de bus plaats nemen. Veel ‘tweederangs’ bevrijders pikten dat niet langer en gingen knokken voor gelijke behandeling.

Amsterdam wordt begin jaren zeventig geplaagd door een snel om zich heen grijpende, uiterst destructieve epidemie. Vanuit Azië komen kilo’s onversneden heroïne op de markt en die vinden gretig aftrek. Het aantal verslaafden groeit met duizenden per jaar. Een cocktail van diefstallen, overdoses, zwervende en rondhangende junks, vergiftigt de stad. In Andere Tijden gebruikers, dealers, hulpverleners en handhavers van het eerste uur.

Moord, liefde, overspel, vermissingen in het oerwoud, een kacheltje in bad, verkrachtingen en andere intriges. Dagelijks kijken anderhalf miljoen mensen naar Goede Tijden Slechte Tijden en na bijna 5000 afleveringen is GTST niet meer weg te denken van de Nederlandse televisie. Dat begon allemaal in het voorjaar van 1990 toen Joop van den Ende zei: "Ik wil een soap". Andere Tijden blikt terug op het kopen van een Australische soap, op acteurs die niet konden acteren, decors die van karton waren, het raadsel van de trossen bananen en een vloekende Joop die probeert te voorkomen dat het programma wegens tegenvallende kijkcijfers van de buis wordt gehaald.

Het Friese dorpje Rottevalle wordt in 1953 uitverkoren tot voorbeelddorp. De Amerikanen geven de boeren in het dorp geld om de modernisering van de agrarische sector te stimuleren. Zowel de boerderijen als de dierenverblijven worden aangepakt. Er komen nieuwe stallen, keukens, slaapplaatsen en ook nutsvoorzieningen als waterleiding en elektriciteit worden verbeterd. Talloze bezoekers -waaronder koningin Juliana- worden door het dorp geloodst om de nieuwe standaard te aanschouwen. Het Polygoonjournaal van 17 september 1948: in zwart-witbeeld komt de 'Stad Vlaardingen' de haven van Amsterdam binnenvaren met in de ruimen Amerikaanse steenkool. De lading wordt gelost met een mechanische grijper die de kolen in goederenwagons stort. Dan klinkt het karakteristieke stemgeluid van Philip Bloemendal: “Als dit schip nu eens niet gekomen was, dan hadden we het deze winter weleens moeilijk kunnen krijgen. De 'Stad Vlaardingen’ brengt namelijk 11.000 ton kolen naar Amsterdam, als eerste zending van de anderhalf miljoen ton die Amerika in het kader van het Plan Marshall zal leveren." Veel Polygoonjournaals bejubelen in die tijd de net op gang gekomen Marshallhulp. Het plan, dat na de Tweede Wereldoorlog in werking treedt, bestaat uit geld, grondstoffen, goederen en levensmiddelen. Zestien Europese landen krijgen tussen 1948 en 1952 twaalf miljard dollar van de Verenigde Staten, te besteden aan de wederopbouw van Europa. Nederland profiteert maximaal van het Marshallplan; ongeveer een miljard aan dollars komt deze kant op. Het Friese dorpje Rottevalle wordt in 1953 één van de voorbeelddorpen op landbouwgebied, gefinancierd met hulp van de Marshallgelden. Binne Veenstra is in die tijd een jonge boer in Rottevalle. Hij schetst de situatie van vóór de Marshallhulp. “Je had geen kunstmest meer, maar de voedselvoorziening moest doorgaan. De vruchtbaarheid van de grond ging heel hard achteruit, dus de productie werd iedere keer kleiner. Daardoor kreeg je minder voeding. Je had niks; geen water, geen elektriciteit. De stroom was zo zwak dat als mijn buurman twee lampen ophad, dan hadden wij bijna geen licht meer.” Rottevalle heeft een actieve bedrijfsvereniging en wordt daarom uitverkoren als voorbeelddorp. Er komt geld beschikbaar om verbeteringen aan de boerderijen aan te brengen, maar ook om waterleiding aan te leggen en keukens op te knappen. In de jaren '50 is er in Nederland een aanzienlijke hoeveelheid boeren die leeft van slechts een paar kippen, koeien en wat landbouw erbij. Dat is sociaaleconomisch niet vol te houden; modernisering en schaalvergroting zijn onvermijdelijk. Om die modernisering door te voeren zijn nieuwe landbouwmethodes nodig. Daarom worden er in het kader van de Marshallhulp ook studiereizen naar de Verenigde Staten georganiseerd. "Ik zag een advertentie in de krant staan om je op te geven voor Amerika, dus dat heb ik toen gedaan," vertelt meneer Doeleman, destijds een Zeeuwse jonge boer. "Het is een geweldige ervaring geweest. Een half jaar in Amerika. We kenden geen supermarkt en ik beschrijf bijvoorbeeld in mijn dagboek wat een spijkerbroek is. Self-helprestaurants, motels, je kende niks." Doeleman werkt een half jaar bij een bedrijf in Ohio en ook bij een bedrijf in Michigan. Volgens Doeleman lopen de Amerikanen vijftien jaar voor. "Je kwam uit een arm land. En dan natuurlijk die machines, die tractoren en dergelijken. Geen paarden meer, geen personeel meer." In Nederland is de mechanisatie dan nog niet op gang gekomen door de kosten en doordat arbeidskrachten in Nederland nog goedkoop zijn. Met de studiereizen importeert Nederland Amerikaanse kennis, methodes en technieken.

Vanaf het moment dat het IJzeren Gordijn Europa in tweeën deelt, ontstaat er vlak bij Berlijn een gekke situatie. De hoofdstad van het in puin geschoten Derde Rijk wordt het epicentrum van die verdeling tussen Oost en West. De Duitse Democratische Republiek (DDR) omringt de westerse sectoren van Berlijn. En vlak voor dat Westerse eiland, ligt een nog kleiner eilandje: Steinstücken. Dit dorpje van zo’n 180 inwoners wordt inzet in de strijd tussen de grootmachten. Beetje bij beetje raakt het dorpje verder ommuurd en afgesloten.

In de zomer van 1989 vluchten duizenden Oost-Duitsers, met en zonder gezin, naar de West-Duitse ambassades van Boedapest en Praag in een wanhopige poging het vrije Westen te bereiken. Eén van die vluchtelingen is Christian Burger. In juni 1989 rent hij de ambassade in Praag binnen en zegt: “Ik ben Christian Burger, ik kom uit de DDR, ik ga hier niet meer weg en wil niet meer terug naar de DDR.” Naast de onderdrukking is het ook de economische malaise die vele DDR burgers doet besluiten hun land de rug toe te keren.

Aan het einde van de zomer van 1989 zijn duizenden Oost-Duitse vluchtelingen in de West-Duitse ambassade van Praag nog steeds onzeker over hun toekomst. Kunnen ze naar het Westen en wanneer? De spanning in de ambassade loopt hoog op. Achter de schermen spelen de bestuurders van beide Duitslanden een diplomatiek steekspel met een hoge inzet. De uitkomst daarvan zal niet alleen het leven van de duizenden DDR vluchtelingen veranderen, maar ook het gezicht van de wereld.

Het begint jaren negentig met wat experimenten. Woningbouwcorporaties, met de beloofde volledige zelfstandigheid in zicht, moeten leren op eigen benen te staan. Weg onder het juk van de bevoogdende overheid en verantwoordelijk voor de eigen portemonnee. Verschillende corporatiedirecteuren laten zich door jongens van het snelle geld meevoeren op het glibberige pad van opties en derivaten. Het eerste jaar brengt winst maar daarna volgt verlies op verlies tot faillissement dreigt. In Enschede komt, tot grote schrik van de gemeente, Eigen Haard in de problemen. Op de dag dat het eindrapport van de Parlementaire Enquêtecommissie Woningcorporaties verschijnt, het verhaal over een corporatie die al vroeg uit de bocht vloog.

In de herfst van 1976 zaait een onbekend virus dood en verderf in een aantal dorpjes rond een Belgische missiepost in Congo. De patiënten krijgen hoofdpijn, hoge koorts, gaan braken en sterven bijna zonder uitzondering binnen tien dagen. Maar het is de dood van twee blanke missiezusters die de internationale gemeenschap alarmeert. Twee Vlaamse artsen gaan op zoek naar de oorsprong van de ziekte en ontdekken het killer-virus: Ebola.

Op 15 november a.s. vindt in Gouda de intocht plaats van Sinterklaas. Nu de figuur van Zwarte Piet ter discussie staat is de intocht beladener dan ooit. Twee dagen vóór de intocht staat Andere Tijden stil bij die ándere donkere jongen, die al generaties lang kinderen boeit: Sjimmie, het vriendje van Sjors. In tegenstelling tot Zwarte Piet heeft Sjimmie in de loop der jaren een aantal metamorfoses ondergaan. Van krompratend negertje evolueerde hij tot een coole hipster die volkomen gelijkwaardig is aan zijn blanke vriendje. Andere Tijden spreekt onder meer met striptekenaar Jan Kruis, die Sjimmie van een ander uiterlijk voorzag, en filmmaker Henk van der Linden die maar liefst zeven Sjors en Sjimmie-films op zijn naam heeft staan en – bij gebrek aan een Surinaamse jonge acteur in de jaren ’60 – z’n eigen dochter zwart schminkte. Andere